ငါကနေ့တိုင်းအချိုတွေကျွေးနေတယ်တဲ့

Chapter 14

Chapter 14

လွန်ခဲ့သည့်ရက်များအတွင်း သူက သက်သက်လွတ်သာစားနေခဲ့ရသည်။ ချီချန်အန်း သယ်ယူလာပေးမည့် ဒေသထွက်ကုန်များနှင့် သူ့ရဲ့အစာသိုလှောင်အိတ်လေးများကို ဖြည့်တင်းရန်အတွက် ညနေခင်းအချိန်များ၌ ဝက်သားနှင့် အသားကင်များစားချင်သည့် သူ့ စိတ်ကို မနည်းထိန်းချုပ်ထားခဲ့ရသည်။

"ခင်ဗျား လုပ်စရာရှိတာကို အရင်လုပ်လေ ကျွန်တော် ဒါတွေထုတ်ပြီး သွားထားလိုက်မယ် နွေရာသီက အစားအသောက်တွေ ပုတ်သိုးလွယ်တယ်"

အစက ချီချန်အန်းမှာ ရွှီလော့ယန်နှင့် စကားတွေအများကြီးထပ်ပြောချင်နေသေးသည်။ သို့သော် ထိုသူ၏မျက်လုံးထဲမှ မျှော်လင့်ချက်များအား မြင်လိုက်ရသည့်အခါ သူ့မှာ အလိုလိုရှုံးနိမ့်သွားရသည်။

"ကောင်းပြီ မင်း တစ်ခုခုလိုရင် ကိုယ့်ကိုခေါ်လိုက်နော်"

ရွှီလော့ယန်က သူသိကြောင်း ပြန်ဖြေလိုက်ပြီးနောက် သူ့ရဲ့ပစ္စည်းများအား ပျော်ရွှင်စွာထုတ်ယူနေတော့သည်။

ခရီးဆောင်အိတ်ထဲမှအဝတ်များအား ဗီရိုထဲတွင်ထည့်ပြီးသည့်အခါ သူ့အိတ်ထဲမှ သေးငယ်သည့်ငါးပုံစံသစ်သားပန်းပုလေးအား ချီချန်အန်း ထုတ်ယူလိုက်သည်။ ထိုအရာလေးက အိတ်ဆောင်အရွယ်လေးဖြစ်ကာ၊ လေယာဉ်ပေါ်၌ သူထွင်းထုလာခဲ့ခြင်းပင်။ မနက်ဖြန် ဆရာကျွမ်းဆီသို့ယူသွားကာ ပြောင်ခက်နေအောင် ပေါ်လစ်တိုက်၍ ရွှီလော့ယန်အား ပေးမည်ဖြစ်သည်။

သူက ရေချိုးဝတ်စုံကိုယူပြီး ရေသွားချိုးရန်ပြင်စဉ် သူ့ဖုန်းက မြည်လာသည်။

"လျန်ချိုး.."

ချီချန်အန်းက ဖုန်းကိုင်လိုက်ပြီး သူ့အစ်ကိုဆီမှ သူပြန်သွားတာကို လျန်ချိုးသိသွား၍ဖြစ်မည်ဟု ခန့်မှန်းလိုက်သည်။

"ဒီလောက်နောက်ကျနေမှ အနှောင့်အယှက်ပေးမိတာ တောင်းပန်ပါတယ် သခင်လေးချီ"

လျန်ချိုးမှာ ချီချန်အန်းအနားမယူရသေးဟု ကြားထားပြီးဖြစ်သဖြင့် အမြန်ဆက်ပြောလိုက်သည်။