GERÇEĞİN İÇİNDE

Bölüm 2

Multimedia: Yağız

♢♢♢♢♢♢♢♢

3 yıl sonra...

Evlat edinmek için bir aile gelmişti. Herkes çok heyecanlıydı. Bense umursamiyordum bile. Çünkü beni seçeceklerini zannetmiyordum. Hep bu yetimhanede sürünecektim. Meraklı gözlerle bütün çocuklar onlara bakıyordu. Umutsuzca bir kenara oturmuş, dışarısını izliyordum. Hem buradan kurtulmak istiyorum hem de umutsuzdum. Birden bana doğru gelen ayak seslerine yöneldim. Kafami kaldırdığımda o aileyi gördüm. Kadın bana öyle sıcak bakıyordu ki içimde ona karşı bir sıcaklık hissettim. Kadın bana dogru eğilerek :

" Adın ne? " Dedi.

" Toprak " dedim.

Tekrar bana yönelerek,

" Benim adım da Melek. " Dedi.

Gerçektende tek düşündüğüm ve hissettiğim bir anne gibiydi. O an beni seçmesini o kadar çok istedim ki. Adeta gözlerimle beni seçmesi icin yalvariyordum. Yetimhanenin müdürü " Artık çıkalım mı? " Dedi. Artık bir karar verilecekti. Ve müdürle birlikte gittiler. O geçen zaman bana o kadar çok uzun geldi ki. Heyecandan ölücektim.

Beni secsinler lütfen lütfen lütfen lütfen lütfen

Iç sesim beni secmelerini soylerken kapının açılıp adımın söylenişini duymamistim bile. Gözlerim parlamış mutlu olmuştum.

Acaba beni yeni hayatta neler bekliyordu?

○○○○○○○○○○○○

Büyük bir evin önünde durduk. Yetimhaneden sonra burası büyük olmasına rağmen beni o kadar korkutmamisti.Kapı açıldığında sevgi dolu bakışlarla beni içeri aldılar. Odada oyun oynayan bir erkek çocuk vardı.

" Burası artık seninde evin" Dedi Melek.

Daha sonra beni yukarı çıkarıp güzel bir banyo yaptırdıktan sonra odama götürüp,

"Burasida senin odan umarım begenmissindir. " Dedi.

Üstüme temiz ve yeni kiyafetlerimi giyip aşağı indim.

Melek annem, Ekrem babam ve de Ekin adında bir erkek kardeşim olmuştu. Hep beraber yemek yedik. Ilk gün alışmak zor geldi. Evin içinde keşke annem ve babam olsaydı diye düşünmedim desem yalan olur.

Geçen zaman zarfında bana o kadar yakin davrandilar ki alismam uzun sürmedi. En azından yalnız, sevimsiz, yetimhaneden kurtulmustum. Bağıran, azarlayan yoktu.

Ekinle beraber okula gidiyor, boş zamanlarda bahçede oyun oynuyorduk. Belli etmesede başlarda beni kıskandı, istemedi. Sonra yavaş yavaş birbirimize alışmaya başladık, iyi anlaştık. Ama arada sinir etmiyor da değildi.

Seneler geçmiş liseli olmustuk. Artık o genç bir delikanli, bende genç bir kız çocuğu olmuştum. Melek annem " çok güzel bir kizsin. " Dedi mi ekim kızıyordu. Dışarı da, okulda yanıma kimsenin daha doğrusu erkeklerin yaklaşmasına, bana bakmalarina kızıyordu. Beni koruduğunu sanıyordum ama öyle değilmiş.

Bir gün okul çıkışı yanımda sınıf arkadaşım Muratla geldigimi görünce öfkeyle kolumdan tuttu, eve gelene kadar söylendi. Ağlayarak odama geçtim. Melek annem ne olduğunu sorsa da söylemek istemedim. Aksam yemeğinden sonra odamdan hic çıkmadım. Hem canımı acitmisti, hem de çok kizmistim.