Kader

Tanıtım

   Sahnede bütün heybetiyle duruyordu. Kıvırcık saçları, bembeyaz teni, kirli sakalları, o bilmiş üstten gülümsemesi... Siyahın ona çok yakıştığını iti bildiği için siyah kazağını ve kot pantolonunu giymişti. Kazağının kollarını sıvadığı için sağ kolunda dövme gözüküyordu. Sahne ışığının altında o kadar harika duruyordu ki. Bardaki bütün kızların ona hayranlıkla baktığına emindim. Bakıyorlardı da...

   Bense elimde biram diğer elimde telefonum ona bakıyordum hayran hayran sahnenin önündeki bistronun önünde ayakta durarak.

   Elindeki viskisinden koca bir yudum aldı ve bardağını eğilip benim bistromun üstüne koydu, bana dönüp göz kırparak. Sonra sağ eline mikrofonu aldı. Etraftaki uğultu susmuş herkes o yakışıklıya bakmaya başlamıştı sessizce.

   "Hoş geldiniz arkadaşlar. Hepinize geldiğiniz için teşekkür ederim. İlk şarkımı çok özel birine söylemek istiyorum. Bu şarkı sana gelsin prenses" dedi gözlerimin içine bakarak.

"Simsiyah bi' gecede yalnızdın, aydan bile beyaz
Seni ilk gördüğümde dedim
Bu kız lütfen biraz benim olabilir mi?
Dedim olabilir
Sordum olabilir mi?
Dedim olabilir
Kıskananlar oldu, üzülenler oldu, delirenler oldu
Dedim olabilir"

   Melek gibi sesi vardı. Melek gibi yüzü vardı. Sanki şu an bir film sahnesinin içindeydim. Elime telefonu alıp çekmeye başladım.

"Of, bu ne güzellik, be hatun
El âlemin gözünden seni sakınmaktan yoruldum

Madem seni çok istiyo'lardı
Öylece ortaya koymasalardı
Aldım bi' kere, geri vermiy'ce'm
Âşığım, mutluyum, vazgeçmiy'ce'm

Madem seni çok istiyo'lardı
Öylece ortaya koymasalardı
Aldım bi' kere, geri vermiy'ce'm
Kim ne derse desin, bana ne diy'ce'm"

...

   Şarkı bittiğinde büyülenmiş gibi ona bakıyordum. Herkes deli gibi alkışlıyordu, ıslık çalıyorlardı. Bense etkisinden çıkamamıştım. O ise kimseye aldırmadan bana eğilip "Prenses telefonla çekmene gerek yoktu ben sana hep söylerim" dediğinde ağlamak üzereydim sevinçten. İşte böyle başlamıştı.

.

.

.

   "Bu son konuşmamız beni sakın bir daha arama." Dedi o sert sesiyle. Sanki onca yıl hiç yaşanmamış hiç beni tanımıyormuş gibi.

   "Sakın terk edildiğinde beni arama." Dedim ağlayarak.

   "Sakın bardağın kırıldığında beni arama." Dedi küçümseyerek.

   Dıt dıt dıt dıt dıt.

   Onun sesini duyduğum son zaman işte o andı. İşte böyle de bitti.