Op het schoolplein keek ik rond, maar nergens was Yassir te vinden. Ik begon een beetje ongeduldig te worden. Is dit wel verstandig?
Ik hoorde een geknal vlak achter mij. Geschrokken keek ik naar achter om. Ik kon mijn lach niet meer inhouden en proeste het van het lachen uit.
Het was Yassir die op de grond lag. "Wat doe je nou Yassir? Moest ik hiervoor naar buiten komen?"
Yassir stond kwaad op en veegde wat van zijn schouder af. " Sta niet zo stom te lachen maysae, ik wil even met je praten." Er valt over niets te praten Yassir." Jawel maysae, ik wil jou verhaal horen.
Wat is dat gedoe met jou en Omar?" Yassir laat me alstublieft met rust. Het kan me allemaal niet schelen wat jullie denken over mij.
Allah swt weet beter. "Maysae, alstublieft. Het spijt me, het spijt me dat ik je zomaar beschuldigde. Ik snap niet wat me bezielde. Ik wil je best wel geloven, maar wat deed je met Omar achter het plein?"
"Jullie hebben me nooit de kans gegeven om het uit te leggen, nu is het te laat Yassir. Asalaam alaykoem."
Onderweg naar huis voelde ik me niet erg op mijn gemak. Ik dacht aan Yassir die zijn excuses kwam aanbieden.
Ben ik niet een beetje te hard voor hem geweest? Iedereen verdient een tweede kans, toch? In de islam is het aangeraden om een ander te vergeven.
Ik voelde me zo rot, ik moet en zal Yassir een kans geven. Terwijl mijn gedachten nog steeds bij Yassir waren botste ik perongeluk tegen iemand aan.
Ik stond oog in oog met Omar. Jij weer riep ik kwaad! Blijf uit mijn buurt, wil je!" Aah kijk eens aan mijn ex vriendin."
Ik gaf hem een duw en probeerde voorbij lopen, maar hij greep mij bij mijn arm." Niet zo snel schatje, eerst een kus en dan mag je verder." Laat me los engerd!" Hij trok me stevig tegen zich aan." Als jij het niet doet doe ik het wel."
Mijn lichaam beefde helemaal, ik gaf hem een harde duw en probeerde te ontsnappen, maar weer greep hij mij bij mijn arm." Help! Help, schreeuwde nog luider." Omar duwde me hevig tegen de muur. " Hou je bek of er gaan erge dingen gebeuren, heb je me begrepen?" Met angstige ogen keek ik hem aan, bang wat er gaat gebeuren.
Ooh Allah help mij, verlos me van deze engerd. Ik bleef smeekgebedes verrichten. Achter mij hoorde ik iemand kwaad roepen " laat haar nu meteen los!" Omar liet me meteen los.
Ik keek naar achter en zag daar een kwade Abdullah staan. Hij rende kwaad onze kant op en gaf Omar een vuist. Omar belande meteen op de grond en had een bloedneus.
"Abdullah hou alstublieft op, zei ik." Hoe kan ik deze loser ongestraft laten gaan? Hij had je bijna aangerand!"
Hij gaf Omar nog een harde schop. " Kom laten we gaan Maysae, ik breng je wel naar huis."
Hij deed de deur van zijn auto open. "Stap maar in maysae, je bent veilig nu." Ik keek hem vragend aan.
Dit kan toch niet? Ik kan toch niet bij een jongen instappen zonder mahram? "Euhm Abdullah, dit lijkt me toch niet zo'n goed idee. Ik red me wel." Ben je helemaal gek geworden maysae? Ik laat jou echt niet alleen naar huis gaan nu die engerd hier ergens rondhangt.
Maysae, ik weet dat dit in de islam niet toegelaten is, je mag altijd iemand van je familie bellen. Tot die tijd blijf ik bij je."
Mijn familie? Moet daar niet aan denken, ze mogen dit absoluut niet weten.
Pff wat moet ik nu doen? Bij hem in de auto stappen? Hij blijft anders toch bij me. " Oké is goed, ik rijd wel met je mee." Ik stapte zijn auto in.
Abdullah zette anasheed op. "maysae, het spijt me voor alles." Jij kan er niet aandoen Abdullah. Als jij er niet was geweest had hij mij misschien iets geflikt." Dat bedoel ik niet maysae, het spijt me dat ik die roddel geloofde." Het is al goed Abdullah."
Ik voelde me niet erg op mijn gemak. Dit voelde gewoon fout, dit hoort gewoon niet.
Uit mijn zijhoeken zag ik dat Abdullah mij steeds aankeek. "Masha'allah zei hij stilletjes."
