𝐚𝐛𝐝𝐮𝐥𝐥𝐚𝐡:
Wat zag ze er prachtig uit. Ik kon mijn ogen niet van haar afhouden. Het liefst wou ik haar omhelzen en haar nooit meer los laten.
Maysae, een echte marokkaanse schoonheid met een prachtig innerlijk. Zal ik haar nummer vragen voor verdere contacten?
Al snel schudde ik deze gedachen van me weg, het is de shaitaan dat me zo laat denken.
Zodra ik mijn diploma haal ga ik Maysae haar hand vragen. Tot die tijd wil ik alles op een halale manier doen.
" Zet mij maar hier af zei Maysae op een schattige toon." Ik parkeerde mijn auto en liet haar uitstappen. "Wees voorzichtig Meysa." Ja, dat zal ik doen. Bedankt voor alles Abdullah." Geen dank, dat was het minste wat ik voor je kon doen." Ik bleef maysae met mijn ogen volgen totdat ze niet meer te zien was.
Masha'allah ik bewonder deze meisje echt.
𝐌𝐚𝐲𝐬𝐚𝐞:
Ik had bang, bang dat ze thuis die roddels zouden hebben gehoord, bang dat iemand mij met Abdullah heeft gezien, bang dat Omar nog een keer zal toeslaan.
Na de lekkere marmita van mijn moeder te hebben gegeten ging ik de woedhoe verichten.
Ik moest het dohr gebed nog inhalen. Nadat ik mijn salaat had gedaan ging ik enkele smeekgebedes verichten en verzen uit de koran reciteren.
Mijn dag ziet er meestal hetzelfde uit, maar vandaag leek het net alsof dit een hele andere dag is. Een dag dat ik nog nooit heb meegemaakt en nooit zal vergeten.
Eerst Omar die mij bijna had aangerand, dan Abdullah die me kwam helpen en me een lift gaf. Ik wist gewoon niet meer wat ik te doen op het moment dat hij me een lift aanbood.
Had ik dat geweigerd zou Omar mij misschien iets hebben geflikt, maar aan de andere kant heb ik wel een zonde begaan.
Na mijn salaat had ik meteen om vergeving gevraagd aan Allah. Dit was de eerste en laatste keer dat ik met een niet mahram op stap ging.
Mijn telefoon begon te trillen, Misschien is het Siham wel, die spijt had om mij zomaar te beschuldigen. Of misschien Yassir, die nogmaals zijn excuses wil aanbieden.
Ik klikte nieuwsgierig het appje open. Ik kon mijn ogen niet geloven, dit kan niet waar zijn! Het was een foto van mij en Abdullah in de auto!
Soraya! Het was Soraya, die deze foto van ons getrokken heeft!
Wat moet ik nu doen? Wat als mijn familie deze foto in handen krijgt? Mijn hart begon sneller te koppen, ik kon elk moment wel flauwvallen.
Waarom overkomt mij altijd zoiets? Wat hebben ze toch tegen me? Ik probeer altijd zo goed mogelijk voor iedereen te zijn.
Is dit een straf van Allah omdat ik met een niet mahram in aanwezigheid was?
Iedereen staarde me vreemd aan op school. Een jongen begon luid door het schoolplein te roepen " hé kijk daar heb je het meisje van op de foto." Vol woede zocht ik Soraya door de hele school, ze gaat hiervoor boete!
Als eerst ging ik in de toilette kijken, daar zat ze meestal maar helaas was ze er niet.
Vervolgens ging ik alle gangen af, maar nergens was ze te bekennen. Ik ging weer naar het schoolplein om te zien of ze daar niet was, maar nergens kon ik haar vinden...
