តែម្នាក់ ( SHOULD BE ONLY ONE ) (ចប់)

ភាគទី១៩ បម្រាម: 🔞វគ្គនេះអាចហិង្សាជ្រុល បើអាចតាំងចិត្តថាទទួលយកបានចាំអាន🔞

ផ្ទេមេឃថ្ងៃនេះនៅក្នុងទីក្រុងសេអូលហាក់មិនបានជាក្ដៅងអ្វីណាស់ណាទេ តែកុំមើលពីស្ថានភាពរបស់សាន់នូដែលស្ថិតក្នុងក្រុមហ៊ុនដ៏សែនមមាញញឹករបស់នាយស៊ុងហ៊ុនមិត្តសម្លាញ់។ ដែលមិនដឹងជាពេលនេះបាត់ខ្លួនទៅណាបាត់ហើយទេ
«លោកនូខ្ញុំមិនដឹងថាប្រាប់លោកពីរឿងនេះល្អឬអត់ទេ?» កំពុងតែមមាញឹកជាមួយការងារជំនួសគេស្រាប់ផងសាន់នូត្រូវបន្ថែមរឿងដ៏សែនឈឺក្បាលមកទៀត
«មានអីនិយាយឲ្យលឿនមកនៅអូសបន្លាយវែងឆ្ងាយរកស្អី?»
«លោកនូ គឺថាខ្ញុំមិនដឹងថាលោកប្រធានទៅធ្វើស្អីដាក់ប្រពន្ធលោកឧត្តមសេនីយ៍ទេ គឺ......លោកឧត្តមសេនីយ៍ នីគីមកទីនេះតាំងតែពីព្រឹក ហើយគាត់និយាយដដែលៗថារងចាំលោកនូរហូតដល់លោកនូធ្វើការហើយ» សាន់នូទម្លាក់របាយការណ៍ចុះមុននឹងពោល
«ខ្ញុំ? ផាក ស៊ុងហ៊ុនបង្ករឿងស្អីទៀតហើយលោកអី? ចង់តែជ្រែកដីលាក់ខ្លួនទេ» សាន់នូបន្ដដកដង្ហើមធំហើយធ្វើការបន្ដ

០៧:១៥ នាទី
សាន់នូថ្ងៃនេះជាអ្នកដែលនៅក្នុងក្រុមហ៊ុនយូរជាងគេ ការងាររបស់ប្រធានក្រុមហ៊ុនក៏គេជាអ្នកធ្វើជំនួស បាយក៏មិនបាន ទឹកក៏មិនបាន គិតទៅធ្វើការឲ្យមិត្តពិបាកជាងធ្វើការឲ្យគេទៀត
«ទីបំផុតរួចហើយ» សាន់នូប្រមូលរបស់របរខ្លួនចូលក្នុងកាបបូចដៃមុននឹងចុះមកជាន់ក្រោម។ គ្រាន់តែជណ្ដើរយន្ដបើកទ្វារភ្លាមវត្តមានរបស់ម្ចាស់កែវភ្នែកក្រហមច្រាល់លេចវត្តមានឡើងមកភ្លាម
«លោកឧត្តមសេនីយ៍...» ពោលចប់ម្រាមដៃមាំក្រាស់ចាប់ក្រសោបរាងកាយទាំងមូលរបស់សាន់នូមកអោបក្នុងរង្វង់ដៃ។
«លោកកើតអីហ្នឹង?» មាត់សួរតែសាន់នូមិនបានរើបម្រាស់ចេញពីរង្វង់ដៃនីគីទេ គេឈរស្ងៀមឲ្យនីគីអោបឲ្យអស់ចិត្ដ។ នីគីរុញសាន់នូចេញពីរង្វង់ដៃបន្ដិចមុននឹង
«ទៅញុំាអីជាមួយខ្ញុំសិនទៅ» សាន់នូងក់ក្បាលតិចៗ។ កន្លងទៅប្រហែលមួយម៉ោងមេឃកាន់តែងងឹត អាហារដែលសាន់នូកម្មង់មកក៏បានបរិភោគអស់រលីង។
«ស្គាល់គ្នាជាមួយស៊ុងហ៊ុនយូរប៉ុណ្ណាហើយ?» សុខៗសំណយរសោះអង្គើយក៏បន្លឺឡើងមក
«យូរហើយ តាំងតែពីនៅក្មេង» សាន់នូតែងតែញ្ឹមពេលនិយាយពីស៊ុងហ៊ុន
«ស្រលាញ់វាមែនទេ?» សាន់នូស្រាប់តែភ្ញាក់ហើយភាំនឹងសំណួរនេះបន្ដិចតែមិនបានឆ្លើយតបទេ
«ហេតុអីស្រលាញ់វា? វាល្អត្រង់ណា? ហេតុអីវាតែងតែជាជម្រើសទីមួយ?» សាន់នូមិនបានទុកយូរទេគេក៏និយាយឡើងទាំងញញឹម
«ខ្ញុំមិនខ្វល់ទេថាគេស្រលាញ់ជេគ ឬអ្នកណាក៏ដោយ ធ្លាប់ដេកជាមួយមនុស្សរាប់មិនអស់ក៏ដោយក៏ខ្ញុំអត់ខ្វល់ដែរ នៅក្បែរៗគេក៏ក្ដីសុខខ្លាំងណាស់ហើយ» សាន់នូនិយាយបណ្ដើរញញឹមបណ្ដើរ គេមិនដឹងទេថាគេចូលទៅស៊ីនុយរបស់នីគីហើយ
«យើងគឺដូចគ្នា!! ចឹងផឹកអបអរទៅ» នីគីលើកស្រាឡើង សាន់នូញញឹម
«ល្អ» ផឹកមួយដបហើយមួយដបទៀត ថែមហើយថែមទៀតតែឈប់សិន...នីគីព្យាយាមបង្អកស្រាសាន់នូទើបត្រូវ។ រាងកាយស្រឡូនៗរបស់សាន់នូទន់ដល់ថ្នាក់យើងមិនអាចយល់ទេថាតើនីគីគេគិតចង់អ្វើស្អី?
សាន់នូព្យាយាមបើកភ្នែកសន្សឹមៗរងចាំឃើញពន្លឺថ្ងៃតែ?
«ងងឹតណាស់...អ្អាស» សាន់នូត្រូវគេចងក្រណាត់បិទភ្នែក ដៃជើងក៏ត្រូវបានគេដាក់ច្រវ៉ាក់
«មានរឿងស្អីកើតឡើងនឹង? អួយក្បាលខ្ញុំ» សាន់នូហាក់វិលក្នុងក្បាលតើមានរឿងស្អីចំពោះគេឲ្យប្រាកដទៅ?
«ជួយខ្ញុំផង!!» អត់ទេសូម្បីតែមាត់ក៏ត្រូវបានគេបិទជិតដែល!!
លោកឧត្តមសេនីយ៍ មែនហើយគឺគេ...............
«ដឹងខ្លួនហើយមែនទេ? ល្អ!!» នីគីទាញក្រណាត់ចេញពីភ្នែករបស់សាន់នូ ក្រណាត់បើកចេញភ្លាមស្នាមញញឹមកំណាចក៏បង្ហាញចេញមកយ៉ាងច្បាស់។ នីគីសម្លឹងមើលទៅកែវភ្នែកសាន់នូស្ទើរតែចង់ហែកសាច់របស់គេទាំងរស់ទៅហើយ
«ឆ្ងល់មែន? កំហុសរបស់អាស៊ុងហ៊ុននឹងហើយ!! អាមនុស្សចោម្សៀតដែលឯងស្រលាញ់វានោះអី!ជាកំហុសរបស់វា» សាន់នូឃើញសភាពរបស់នីគីពេលនេះហើយគេចាប់ផ្ដើមភ័យខ្លាចមនុស្សស្អីគួរឲ្យខ្លាចជាងមានខ្មោចទៅទៀត
«ឯងស្រលាញ់វា តែវាដេកជាមួយប្រពន្ធយើង ចំណែកយើងស្រលាញ់ប្រពន្ធយើងអញ្ចឹងយើងដេកជាមួយឯងជំនួសវិញ» នីគីនិយាយហើយលើកបោះរាងកាយរបស់សាន់នូទៅលើគ្រែដោយច្រវាក់ដែនៅលើដៃជើងរបស់គេនៅជាប់នឹងជើងគ្រែនោះ
«ស្រលាញ់វាមែន? បាន» និយាយហើយនីគីចាប់ផ្ដើមដោឋហដម្លៀកបំពាក់ដែលនៅលើខ្លួនប្រាណរបស់ខ្លួបចេញដោយមិនភ្លេច
ខ្វោក!!
នីគីចាប់ហែកសម្លៀកបំពាក់ដែលនៅលើខ្លួនសាន់នូចេញ។ ភ្នែកមើលឃើញតែមាត់មិនអាចស្រែកបាន់សាន់នូបានត្រឹមតឺបង្ហូរទឹកភ្នែកទាំងភាពឈឺចាប់មិនអាចពណ៌នា។
ក្រណាត់អាវស្ដើងៗរហែកដាច់ខ្ទេចខ្ទីអស់ហើយ ស្បែកសៗននោលគោកក៏បង្ហាញយ៉ាងច្បាស់នៅពីមុខរបស់នីគី។ គេហាក់ដូចជាឈ្លក់វង្វេងជាមួយនឹងរាងកាយនេះបាត់ទៅហើយ នីគីបកស្គុតដែលបិទមាត់សាន់នូចេញ
«កុំធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំអី» គ្រាន់តែមាត់មានសេរីភាពភ្លាមសាន់នូប្រញាប់ទទូចសុំអង្វរទៅកាន់នីគីដែលគិតតែពីញញឹម
«អង្វរទៀតមក!! ខ្ញុំចូលចិត្តសំឡេងដែលស្រែកអង្វរខ្ញុំ» នីគីនិយាយហើយក៏ឈ្មុលមុខទៅថើបបោសអង្អែលរាងកាយរបស់សាន់នូធ្វើមិនដឹង។
«អ្អាស...» សាន់នូស្រែកយ៉ៃ រាងកាយរបស់ខ្លួនឈឺស្ពឹកនៅពេលដែលម្ជុលស្អីមិនដឹងត្រូវចាក់មកលើខ្លួនគេ
«បន្ដិចទៀតឯងនឹងស្រែកឲ្យខ្ញុំជួយឯងជាមិនខាន ឯងមិនអាចអត់ខ្ញុំបានទេ» នីគីសើចសមចិត្ដ។ រាងកាយអាក្រាតកាយរបស់សាន់នូនៅក្នុងគ្រាប់ភ្នែកទាំងគូររបស់នីគី
«កុំអី» សាន់នូនៅតែទទូចសុំឲ្យនីគីដោះលែងខ្លួនបន្ដទៀត ។ នីគីនៅតែបន្ដញញឹមមុននិងងើបឈរដើរចេញ សាន់នូគិតថាខ្លួនឯងប្រហែលជារួចខ្លួនហើយតែមិចនឹងអាចងាយដល់ម្លឹងនោះ?
«លោកដោះលែងខ្ញុំមែនទេ?» សាន់នូឃើញកូនសោរនៅក្នុងដៃរបស់នីគីគេពិតជាសប្បាយចិត្តណាស់ នីគីលើកកូនសោរចាក់យកច្រវ៉ាក់ចេញពីជើងទាំងគូររបស់សាន់នូហើយមន្ទាប់មក...
«លោកធ្វើស្អីនឹង? ហ្ហាស...ឈឺណាស់» ជើងទាំងគូររបស់សាន់នូត្រូវបាននីគីចាប់លើកទៅលើ ម្រាមដៃក្រាស់របស់នីគីទាញយកឧបករណ៍រំញ័រប្រវែង៣០សង់ទីម៉ែត្រមកដាក់ចូលទៅក្នុងរុន្ធតូចៗរបស់សាន់នូមួយទំហឹងដល់លិចបាត់គល់
«ឈឺណាស់...ដូចគេហែកខ្ញុំជាពី...ខ្ញុំមិនអាច...អ្ហាស៎...» កាន់តែស្រែក កាន់តែធ្ងូរនីគីកាន់តែញញឹម
«តែមួយដូចជាមិនគ្រាន់ទេ» នីគីទាញយកប្រដាប់រំញ័រសិប្បនិមិត្តមួយទៀតមក សាន់នូកាន់តែហូរទឹកភ្នែក តែមួយគេមិនអាទ្រាំបានផងចុះទម្រាំតែពីរ?
«កុំ...»និយាយមិនទាន់ចប់ផងនីគីចាប់លើកច្រដាប់រំញ័រទីពីររុកចូលក្នុងរុន្ធតូចៗដែលកំពុងតែហូរឈាមមករឹមៗ
«សុំអង្វរ» ខ្លួនប្រាណទាំងមូលរបស់សាន់នូញ័រទទ្រើកដូចកូនសត្វ នីគីគេនិយាយរួចរាល់ហើយថាបើសិនជាកាន់តែអង្វរគេកាន់តែពេញចិត្ត
«សុំអង្វរខ្ញុំទៀតមក!!» មិនត្រឹមតែនិយាយទេនីគីចាប់បោចសក់សាន់នូឲ្យងើយក្បាលមកកាន់ខ្លួន
«ឈឺ» ផាច់! នីគីទះកំផ្លៀងសាន់នូមួយដៃ បន្ដទៅមួយដៃហើយមួយដៃទៀតរហូតដល់គេមានអារម្មណ៍ថាគ្រប់គ្រាន់
«សម្លាប់ខ្ញុំទៅ» សាន់នូគេពិតជាមិនយល់ពិតមែន មានរឿងតែជាមួយស៊ុងហ៊ុនតែខ្លួនឯងសោះមកធ្វើបានខ្លួនរកស្អី? មនុស្សនៅតែមនុស្សសុខៗសោះ
«អត់ទេ!យើងចង់ឲ្យឯងនៅមើលភាពជោគជ័យរបស់ខ្ញុំសិន»នីគីដកប្រដាប់រំញ័រទាំងអស់ចេញហើយយកក្រណាត់សើមៗមកជូតត្រង់កន្លែងដែលមានឈាមហូរ
«ស្អាតដូចជាជេគអញ្ចឹង» នីគីឱនទៅគ្រប់គ្រងផ្នែកខាងក្រោមនៃចន្លោះជើងរបស់សាន់នូតែលាន់មាត់សរសើរភរិយាយរបស់ខ្លួនរហូត។ សាន់នូសម្លឹងមើលទៅពិដានទាំងញញឹតស្លុប គេមិនដឹងទេបន្ទាប់ពីឆ្លងកាត់ពេលនេះចប់ខ្លួននិងរស់នៅបែបណា?
ច្រវ៉ាក់នៅលើដៃក៏មានសេរីភាពនីគីលើកបីរាងកាយននោលគោកសាន់នូដើរចេញទៅក្រៅបន្ទប់។ ស្លុត!! នីគីដាក់រាងកាយរបស់នីគីចុះនៅរានហាលមុននឹងស៊ករបស់ខ្លួនចូលទៅកប់ជៅ
«អ្ហាស៎...អត់ទេ» សាន់នូញ័រសាច់ទទ្រើតរបស់សិប្បនិមិត្តអស់នោះក៏មិនឈឺដល់របស់នីគីដែល! តែអ្វីដែលកាន់តែឈឺជាងនេះទៀតនោះ គេឈររួមភេទជាមួយនីគីលើរានហាល...រានហាលក្នុងកន្លែងធ្វើការរបស់បុគ្គលិកគេ!!
កែវភ្នែករាប់សិបគូរសម្លឹងមើលមកសកម្មភាពស្រើបស្រាលរបស់នីគីនិងសាប់នូដែលប្រព្រឹត្ដទៅមិនរឯង
ផាច់ ផាច់!
«អាយ» មួយដៃហើយមួយដៃទៀតនីគីធ្វើចលនាបន្ដលើកដៃទះកំប៉េះគូទមានសាច់ហាប់ណែនមួយនេះបណ្ដើរ
«អត់ទេ!!» សាន់នូស្រែកម្ដងទៀតនៅពេលដែលសុខៗនីគីមកចាប់ទាញគ្រាប់ឈើរីទាំងគូររបស់ខ្លួនចង់ដាច់។ នីគីស្រាប់តែបង្វិលឲ្យសាន់នូនែរទល់មុខរបស់ខ្លួនមុននឹងកើកគេចុះទៅក្រោម
«ទៅណាទៀតហើយ?» តំណក់ទឹកភ្នែករមៀលកាត់ផែនថ្ពាល់ នីគីនៅតែមិនមាត់ ជើងចុះពីកាំជណ្ដើរតែសកម្មភាពស្រើបស្រាលនៅតែមាន។
នីគីដាក់សាន់នូចុះនៅលើតុធំមួយ សាន់នូប្រឡែងភាពអៀនខ្មាស់លែងខ្វល់ នីគីឲ្យបុរសពីរបីនាក់ចូលមកសាន់នូចាប់ផ្ដើមស្លន់តែមិនអាចធ្វើអ្វីបាន
«យើងឲ្យពួកឯងជ្រើសរើសឧបករណ៍ម្នាក់មកឲ្យយើងដើម្បីលែងជាមួយគេ។ បុរសសក់ត្រងោលក្បាលពោះធំៗស្រាប់តែចូលទៅក្បែរសាន់នូហើយហែកជើងរបស់សាន់នូចេញពីគ្នាមុននឹងសម្លឹងមើលទៅកន្លែងដែលនីគីទើបតែលូកលាន់ហើយ បុរសពីបីនាក់ទៀតក៏ចូលមកមើលដូចគ្នា សាន់នូពេលនេះស្ទើរតែឆ្កួតហើយតើនេះជាស្អី? គេជាប្រុសលក់ខ្លួនឬទើបឲ្យគេមើលងាយៗបែបនេះ? តែសួរថាអាចធ្វើស្អីបានបើគ្មានកម្លាំងផង!!
«នេះលោកនីគី» បន្ទាប់ពីស្ងាត់មួយសន្ទុះបុរសបីបួននាក់នោះទៅយករបស់ស្អីមិនដឹងមកឲ្យនីគី។
«ល្អ!!» ថាហើយនីគីក៏ចាប់ក្រសោបរាងកាយរបស់សាន់នូទៅវិញ!! តែមិនមែនទៅខាងលើវិញទេតែទៅផ្នែកខាងអាងហែលទឹកវិញ
កន្លែងស្អីមានទាំងបន្ទប់ដេកមានទាំងកន្លែងធ្វើការ មានទាំងអាងហែលទឹក?
ប្រូង! នីគីទម្លាក់សាន់នូចូលទឹលមួយទំហឹងដោយកាន់របស់ដែលពួកអាត្រងោលហុចឲ្យអំបាញ់មិញ!! នីគីចុះទឹកមកក្បែរសាន់នូរហើយញុកថ្នាំមួយគ្រាប់ចូលមាត់សាន់នូ! ខ្លាំង!!
មិនដល់ដប់នាទីផងសាន់នូប្រកាច់ក្នុងទឹកអន្ទះអន្ទែង
«ចាំបន្តិច» នីគីនិយាយហើយទាញសាន់នូមកក្បែរហើយ
«អ្អឹក» សាន់នូទទួលបានភាពឈឺចាប់ម្ដងទៀតនៅភ្នែកខាងក្រោម
«វាជាគ្រាប់កាំភ្លើងគ្មានសម្លេង យើងទើបផលិតថ្មី ប្រវែង១០សង់ទីម៉ែត្រ យើងមិនទាន់បានតេស្ដទើបសាកលើឯងតែម្ដងទៅ!! អំបាញ់មិញដាក់បានតែប្រាំគ្រាប់ទេ!!» នីគីនិយាយទាំងញញឹមតិចៗ សាន់នូខួរក្បាលគេវិលអស់ហើយ ស្អីគេយកគ្រាប់កាំភ្លើងមកញុកក្នុងរន្ធរបស់មនុស្សហើយថាតេស្ដ?
«ខ្ញុំនឹងខាំអណ្ដាតឲ្យស្លាប់» សាន់នូទ្រាំនឹងភាឈឺចាប់លែងបានក៏ពោល
«ម៉ាក់របស់ឯង ប្អូនរបស់ឯង លោកយាយរបស់ឯង ស៊ុងហ៊ុនរបស់ឯងនឹងស្លាប់ទៅតាមឯងដូចគ្នាបើសិនជាឯងស្លាប់» នីគីនិយាយទាំងញញឹមសាន់នូគាំងតែម្ដង
«ស្អីរបស់លោកឯង?លោកឯងឆ្កួតមែនទែនហើយ!! ហ៊ឹក!!អាយ...» សាន់នូស្រែកនៅពេលដែលនីគីខ្វេសយកគ្រាប់កាំភ្លើងចេញហើយបែរជាស៊ករបស់ខ្លួនចូលវិញ
«អត់សប្បាយសោះ»
«លោកឆ្កួតហើយ» ផាច់ សាន់នូកាន់តែនិយាយបាតដៃរបស់នីគីក៏ទះមកផ្ទៃមុខសាន់នូដោយគ្មានមេត្តា
«មែនខ្ញុំឆ្កួត...ឆ្កួតយូរហើយ!!» នីគិនិយាយចប់គេចាប់ផ្ដើមរំកិលចង្កេះចុះឡើងអត់មានក្រែងចិត្តអ្នកណាទាំងអស់ សាន់នូកាន់តែចុះខ្សោយទៅគេដឹងហើយថាថ្នាំអំបាញ់មិញជាស្អី!! ជាគ្រឿងញៀណ!!
«លោកធ្វើបាបខ្ញុំធ្វើអី?ខ្ញុំមិនដឹងរឿងអីទេ!! លោកធ្វើបែបនេះដាក់ខ្ញុំលោកគិតថាស៊ុងហ៊ុនគេនឹងខ្វល់ឬ?» សាន់នូព្យាយាមនិយាយទាំងគ្មានកម្លាំងនីគីសើច
«ស្ដាប់ណា...អាចង្រៃស៊ុងហ៊ុនវាចង់បំផ្លាញភរិយាយយើង...បំផ្លាញយើង...ហើយមនុស្សដែលវាស្រលាញ់បន្ទាប់ពីម៉ែវានិងប្អូនវាគឺឯង!!វាទុកឯងដូចជាគ្រួសារវាដូចនេះយើងនិងធ្វើឲ្យវាឈឺចាប់» សាន់នូភ្ញាក់បន្តិចមែនហើយចុះប្អូនរបស់ស៊ុងហ៊ុន??នៅឯណា?
«គិតដល់ប្អូនវាមែនទេ? កុំបារម្ភគេមានសុវត្ថិភាពទេ» នីគីញញឹមចុងមាត់
«បើឯងបម្រើយើងបានល្អយើងនឹងដោះលែងគេ» សាន់នូគេគិតថាអាយខ្ជូខ្លួនទាបពេកឬទើបមិនយល់សម្ដីរបស់នីគី?
«ខ្ញុំនៅតែមិនយល់ខ្ញុំទៅពាក់ព័ន្ធស្អីជាមួយគ្រួសារឬសត្រូវលោក?» កែវភ្នែកពពេញដោយតំណក់ទឹកភ្នែកពោលទាំងឈឺចាប់
«ត្រូវតែពាក់ព័ន្ធ!!» និយាយចប់នីគីរ៉ែងចង្កេះញាប់ជាងមុន សាន់នូគេពិតជាមិនអាចទទួលយកភាពឈឺចាប់នេះបានទៀតឡើយបានត្រឹមតែបិទភ្នែកសិន!!
ប្រាវ
មិនដឹងជាសាន់នូលង់លក់ដោយរបៀបណាទេដឹងត្រឹមថាបើកភ្នែកលើកចុងក្រោយនេះនីគីកំពុងតែយកស្រាក្រហមចាក់ចូលក្រោមផ្នែកខាងក្រោមនៃចន្លោះជើងរបស់គេ។
«ខ្ញុំខ្លាចហើយនីគី» សាន់នូលើកដៃអង្វរទៅកាន់នីគីគេចាំបានច្បាស់ណាស់មុនពេលគេបិទភ្នែកគឺមេឃងងឹត តែនេអថ្ងៃចាំងគូទហើយ
«ផ្អែមណាស់!!» នីគីកំពុងតែឈ្លក់វង្វេងជាមួយនឹងស្រាក្រហមដែលហូរចេញពីរុន្ធរបស់សាន់នូមកយ៉ាងកខ្វក់
«ខ្ញុំខ្លាចហើយ!!» សាន់នូនៅតែពោលដដែលគេសម្លឹងមើលរាងកាយដ៏គួរឲ្យខ្ពើមរបស់ខ្លួនទាំងទឹកភ្នែក
«អ្អាស៎...អ្អឹក...ហ្អឹក...ហ្ហឹស» សាន់នូថ្ងូររហឹមនៅពេលដែលនីគីជ្រែកចូលក្នុងខ្លួនម្ដងទៀត......!!

មិនដឹងជាកន្លងទៅប៉ុន្មានថ្ងៃហើយទេដែលគ្រប់យ៉ាងទទេរស្អាត ស៊ុងហ៊ុនស្វែងរកប្អូនប្រុសតែមួយគត់របស់ខ្លួននឹងសាន់នូមិនឃើញពិតមែន អំណាចរបស់អាក្មេងចង្រៃនីគីនេះវាពិតជាអស្ចារ្យពិតមែន
«អូនទាក់ទងទៅគេមិនបានទេ!!» ជេគពោលឡើងកែវភ្នែកធុញទ្រាន់របស់ស៊ុងហ៊ុនក៏បង្ហាញឡើង ជេគមានអារម្មណ៍ថាម្នាក់នេះមិនមែនជាស៊ុងហ៊ុនទេតែជាអាជំងឺដេលមានក្នុងខ្លួនរបស់គេដែលធ្វើឲ្យចរឹកគេផ្លាស់ប្ដូរ
«បើឯងមិនមកកូរ៉េវិញប្រហែលល្អជាងនេះ» សម្ដីគម្រោះគម្រើយចេញពីបបូរមាត់របស់ស៊ុងហ៊ុន មែនហើយលើកនេះជាស៊ុងហ៊ុន!! រំពេចនោះ!!
ស៊ុងហ៊ុនទទួលបានសារពីនីគី ស៊ុងហ៊ុនចុចចូមើលវីដេអូទាំងទឹកមុខពិបាកពណ៌នា
«អាចង្រៃនីគី!!» ស៊ុងហ៊ុនគប់ទូរស័ព្ទចោល ជេគប្រញាប់រើសមកមើលហើយខ្ទប់មាត់
រូបរាង មុខមាត់ ស្នាមរបួស សក់រញ៉េរញ៉ៃរបស់សាន់នូមិនខុសពីមនុស្សឆ្កួតទេ រូបរាងននោលគោកពពេញដោយស្នារបួសអ្វើឲ្យស៊ុងហ៊ុនស្លុតខ្លាំងៗ មិនមែនតែស៊ុងហ៊ុនទេជេគដូចគ្នា!!
«ខ្ញុំក៏ចង់ឃើញឯងធ្វើដាក់ប្រពន្ធយើងបែបនេះដែល!!» ជេគចុចស្ដាប់សារជាសម្លេងរបស់នីគីទាំងញ័រដៃ!!
នេះជាសម្ដីប្ដីរបស់គេឬ? មិនអាចទេ...គេសងសឹកច្បាស់ណាស់!!!!!!!!!!