Be in love #1: Sorry, I love you

Chapter 1: Confess

Savianah Clemente's P.O.V.

Nang dumating ang kinabukasan ay pinatawag ako ni Shaun sa kanyang opisina.

"What is it all about, Sir Shaun?" I asked.

Kapag sa trabaho ay talagang tinatawag ko siyang sir. Syempre ay siya ang namumuno sa amin dito.

"Sit," he said at iminuwestra ang sofa.

Napataas ang isa kong kilay. Bakit sa sofa? Hindi ba at magkalayo naman yata ito at ang kanyang office table.

Nasagot ang tanong ko nang tumayo siya at tumabi sa akin sa sofa.

"Hindi ko talaga ito matanggal sa isipan ko," he said.

"Ang?"

"What's your relationship with that man? 'Yung kasama mo kagabi."

Napakagat ako sa labi ko para itago ang namumuong ngiti.

Ano bang kangiti-ngiti sa tanong niya? Nag-aassume na naman ako rito.

And then... my imagination crashed. Sabi ko na nga ba.

"I am your bestfriend, Sav. Dapat ay alam ko kung ano siya sa buhay mo," he said and pouted.

Ang cute!

"I just met him at the bar last night," sagot ko.

Napakunot ang noo niya. "What? Kakakilala niyo lang tapos ay may paghatid na siya sa'yo sa bahay?" hindi makapaniwalang tanong niya.

Natawa ako sa reaction niya. "Medyo over acting ka ha," utas ko at hindi naiwasang hampasin ang braso niya.

"I'm not over acting, Savianah," he said in a serious tone.

Seryoso nga, tinawag ang buo kong pangalan eh.

"He is a kind man. He didn't even became so touchy with me. And one more thing, he is always asking permission first," I stated.

"As you've said, kakakilala niyo lang. Maybe that's just his maskara," he said and tch-ed.

"Bakit ba umay na umay ka diyan? Saka syempre mas makikilala ko pa siya kapag nagkasama pa kami nang matagal," I said and rolled my eyeballs at him.

"So, balak mo talagang magakroon nang matagal na ugnayan sa kanya?"

I sighed. "There's no harm with trying that. Magaan ang loob ko kay Jaze."

He rolled his eyeballs at sumandal sa sofa bago bumuntong hininga.

"Bahala ka kapag nasaktan ka niya. I am just concerned with you."

"Of course I know. You are concerned because you are my best friend," dugtong ko sa kanyang sinabi. Para naman hindi na niya ipamukha sa akin na matalik lang kaming magkaibigan at wala ng higit pa roon.

Napanguso siya at tumitig nalang sa kisame.

After minutes of silence, nagpasya akong putulin iyon.

"Ahm... so iyon lang ba? Wala na ba?" I asked.

He looked at me and nod his head.

But before I can leave, nagsalita pa siya.

"Let's have dinner together. Sa bahay namin, na-miss ko na ang luto mo," he said.

Tumango na lamang ako at lumabas na.

Nakahinga ako nang maluwag nang makalabas na ako. Buti nga ay hindi ako natumba, paano ba naman kasi ay nanlalambot ang tuhod ko.

Napakarupok ko talaga!