༺ 𝑀𝑎𝑟𝑐𝑖𝑑 𝐴𝑑𝑜𝑙𝑒𝑠𝑐𝑒𝑛𝑡, 𝘳𝘦𝘨𝘶𝘭𝘶𝘴𝘣𝘭𝘢𝘤𝘬.

━ 𝒄𝒉𝒂𝒑𝒕𝒆𝒓 𝒐𝒏𝒆

𝓬𝓱𝓪𝓹𝓽𝓮𝓻 𝓸𝓷𝓮
bir ailenin dağılışı
✧･ﾟ: ✧･ﾟ: - :･ﾟ✧:･ﾟ✧

Regulus, parmaklarını kitaplığındaki kitapların üzerinde gezdirdi. İçlerinden birisi ilgisini çektiğinde durdu, sağ eliyle kitabı kitaplıktan aldı ve yatağına geçti.

Çıkan büyük kavgadan sonra herkes odasına çekilmişti. İnanılmaz bir sessizlik hakimdi.

Regulus, böylesine büyük bir kavgayı bekliyordu ama arkasından böyle bir sessizlik olacağını hiç aklına getirmemişti.

Kitabına odaklanmak için elinden geleni yapsa da beyninde yankılanıp duran sesleri durduramıyordu. Sirius, neden inat edip duruyordu ki? Aileleri sırf bu meseleden dağılmamış mıydı? Andromeda'yı ne zamandır göremiyordu. Büyücü ailelerinin koruması gereken bir gelenek vardı. Soylu Black ailesi üyeleri de bunu devam ettirmeliydi.

Daha fazla dayanamayacaktı.

Kitabı yatağına bıraktı. Kendini iki saniyede kapıda bulmuştu. Kapıyı öyle bir hızlı açtı ki kapıda bekleyen Kreacher sıçramıştı.

"Genç efendi Regulus! Kreacher hizmetiniz için burada."

"Sirius'un odasına çıkacağım. Benim için annemleri kontrol edebilirsin." Kreacher reverans yaparak Regulus dediğini yapmak üzere ayrıldı.

Regulus, Sirius'un odasına çıkana kadar aklında birkaç cümle kurmaya çalıştı. Hiçbiri mantıklı değildi. Aralarında çatışma olmaması gerekirdi. Bütün dengeyi bozan Sirius'un safkan geleneklerini başkaldırmasıydı. Regulus ailesinin dağılması istemiyordu ama Sirius ile aynı fikirde olamıyordu. Sirius'la araları son zamanlarda pek de iyi değildi. Ailenin iyi çocuğu olmakla çok meşgıl olduğundan gerçekleri görmek için çaba göstermediği hakkında Sirius onu suçlayıp duruyordu. Regulus da ailesinin haklı olduğunu düşündüğünü söylediği her seferinde kavga etmeye devam ediyorlardı.

Sirius'un odasının önüne geldiğinde gerginlikle nefesini bıraktı. Kalbinin etrafını zincirlerle sarıp son güçle çekiyorlardı sanki.

Elini kapıyı çalmak için uzatmıştı ki kapı birden açıldı.

Sirius, Regulus'u gördüğüne şaşırmışa benziyordu. Regulus'un gözleri Sirius'un kendisininkilere tıpatıp benzeyen gri gözlerinden, Sirius'un elindeki bavula kaydı. Hogwarts'a dönüş zamanı gelmiş değildi.

"Ne yaptığını sanıyorsun sen?"

"Bu kaçık evden uzaklara gitmek istiyorum." Sirius'un sesi oldukça cılızdı. Hüzünlü değildi sadece ne kadar bezmiş olduğunu anlaşılıyordu. Çok geçmeden tekrardan alaycı ses tonuna geri dönmüştü. "Benimle gel derdim ama... Bu ev sana hiç korku evi gibi gelmedi zaten. Prens gibi yaşamaya devam et. Ben, evin yüz karası, olmayınca herkesin hayatı daha iyi olacaktır eminim."

Sirius gitmek için hareketlendi. Regulus, onu kolundan yakalayıp durdurdu. Sirius bileğini kurtarmak pek de çabalamadı ama bu durumdan memnun değilmiş gibiydi. Gözlerini Regulus'a dikti. Her zamankinden daha dumanlı görünüyorlardı. Sirius'un tek karanlık yanı buydu işte. Bastırılmış öfkesi.

"Ailemizin dağılmasına nasıl izin verebilirsin? Annem- Annemi düşünmüyor musun?" Sirius histerik bir kahkaha attı. "Onun tek kıymetli oğlu var o da sensin." Kolunu tek seferde Regulus'tan kurtardı. "Şimdi iznin olursa gitmeliyim. Yolum çok uzun, sevgili kardeşim."

Sirius giderken Regulus olduğu yere çakılı kaldı. Daha fazlasını yapmaya gücü kalmamıştı. Sirius'u değiştiremezdi. Kendisini ve ailesini de değiştiremezdi. Sirius'un kendi yolunu çizmesine izin vermeliydi. Tek dileği tekrardan bu şekilde karşı karşıya gelmemeleriydi. Hem de olabilecek en feci şekilde...

Odasına döndü. Yatağının üzerindeki yeşil ciltli kitabı alıp çalışma masasının üzerine bıraktı.

Yorganını kaldırıp yatağına girdi. Derin bir uyku çekmeyi amaçlamıyordu, huzurlu bir uyku da çekemezdi. En azından bütün olan bitenden biraz olsun uzaklaşıp uyumak istiyordu. Ama bütün gece bir saniye dahi olsun uykuya dalamayacaktı.

𝖊𝖓𝖉 𝖔𝖋 𝖈𝖍𝖆𝖕𝖙𝖊𝖗.