"Jeonginin arkadaşı bu gün geliyordu,eğer oda birşey yapamazsa artık gidip o adamı bulacaktım."
******
"annem arıyor"
"Minho.."
"Alo annecim?
"Minho,annene yardım etmelisin.."
"Lan! Bana bak eğer anneme zarar ver seni kendim parçalarım!"
"Ya Han jisung yada Anneciğin ama zaten sen zaten kimin öleceğini biliyorsunda."
"CEVAP VER LAN SİKİK"
"....."
"CHANGBİN!"
"Noldu lan"
"Jeonginle jisunga göz kulak olun hyunjini de acil buraya çağıracaksın"
"Olm noluyo söylesene"
"Annemi almışlar."
"Hassiktiir"
"Nerde kaldı şu arkadaşın jeongin"
"Minho sana ne dediler"
"Ya annen ölecek yada han dedi ama ikiside ölemez."
"Minho ya bunun jeonginin arkadaşından haberi varsa ve.."
"Ve?"
"Adamı alırsa."
"Nerden bilcek olm"
"Kocaman şirketin sahibi amk telefon sinyaline bakabilir herhalde."
"Offf."
Changbinin bu sözü beni korkutmuştu ne yapacaktım ben şimdi? İkisinide ölüme terk edemem.Eve gittim kapıyı açtığımda karşımda annem duruyordu iyiydi hiçbir sorunu yoktu neydi bu?
"Anne?.. sen."
"Evet?"
"Anne acil seni götürmem gerekli"
"Peki hazirlanayim"
"Hayır! Direkt hemen ocağı kapat ve gel."
"Tamam."
Annemi kolundan sıkıca tutup diğer eve götürdüm,ozaman bu demekki jisung!.annem günlük hayatında dışarıya çıkarken giyindiyindigi gibi giyiniyordu babam öyle isterdi çünkü bu yüzden pek sorun olmamisti.
"Minho nereye gidiyoruz?"
"Arkadaşımın yanına anne sana orda hemen anlatacağım."
Annem iyiydi yanımdaydı, orospu cocugu bana yalan söylemişti ama...Eve koşa koşa girdik
"Minho,jisung İyi değil"
"Nasıl? Nasıl iyi değil jeongin"
"Olmuyo,olmuyo Minho."
"Ney olmuyo!"
"Nefes almıyor heryer kan birşeyler var..."
"Chan nerde?"
"Chanda orda"
"Jeongin anneme göz kulak ol,kapıları ve pencereleri kilitlemeli unutma lütfen."
"Demirlikleri indirdik bile siz gelince."
"Teşekkürler."
"KAPIDA KİLİTLİ!"
"..."
"Şey merhaba"
"Merhaba tatlım"
jeongin hafifçe gülümsemiş ti
.....
"İçinde hem sinir hem korku hemde üzüntu vardı bu şey giderek kin e dönüşüyordu.."
"Felix!?"
"JİSUNG HAYIR BIRAK HYUNJİN"
"Felix Lütfen bir dur!"
"Felix!"
"Minho.."
"Nerde? NERDE O!"
"Yan odada"
Chan jisunga birsürü serum takmıştı sayamiyordum,solunum cihazın iğrenç sesi chanın kanlı elleri bıçaklar...
"Chan.."
"Minho gel."
"Neyi var Chan"
"Berbat daha önce hiç yaşamadım bunu."
"O adamın bir parmağı var kesin"
"Jeonginin arkadaşından haber yok."
"Sikik piç o kaçırdı kesin."
"Belli"
"Of napicaz şimdi."
"Bilmiyorum,çıkalımda biraz kafasını dinlesin."
"Korkuyorum."
"Neden?."
"Çok cılız daha ne kadar dayancakki?"
"bilmiyorum ama sana söz iyileştireceğim."
"Hadi gidelim."
Salona gittiğimde jeongin,annem hyunjin ve changbin konusuyordu.
"Felix nerde?"
"Odada Chan uyudu."
"Peki."
"Hadi git elini yıka."
"Noluyo Minho?"
"Anne..."
Anneme başımızdan geçen tüm olayları anlattım...
"Görmek istermisin anne?."
"Evet."
O sessiz karanlık ve soğuk koridordan ilerledik.
"Burda."
"Minho..durumu berbat hastaneye gitmeniz gerek."
"Olmaz onu bulurlar."
"Off."
Bu berbat his daha ne kadar surecektiki?
"Chan serumlar bitmiş."
"Takarım yeni şimdi."
"Hyunjin?"
"Lix."
"Ah minik bebeğim."
"Jisung nerde?"
"Hala odada."
"Korkmaya başladım hyun."
*******
OY OY OY!
