Hazır mısınız?
Başlıyorum.
Canım yanıyor muydu?
Hayır.
Peki kalbim sızlıyor mu?
Evet.
Neden?
Annem öldü.
Ama sen onu sevmiyorsun.
Biliyorum.
O zaman neden savunmasız duruyorsun?
Ben asla savunmasız durmam.
Şuan biri gelip seni vursa sesini çıkarmazsın.
"Ahhh yeterrr" diye bağırıp etrafa baktım. İnsanlar bu ne saçmalıyor diye bakıyordu sanırım.
"Songül eğil" o neydi demeden göğüsümde ki sızı acıya dönüştü ve içimi yaktı.
Elimi göğsümün üstüne bastırdığımda daha da canım yanmıştı. Elimi çekip baktığımda elim kan olmuştu.
...
Gözlerimi açtığımdan beri yatıyordum.
Kalkmama doktor izin vermiyordu kalkar kalmaz ilk işim bu doktoru topuklarından vurmaktı.
Şaka şaka asla sağlık çalışanlarına şiddet uygulamam.
"Üfff iyice sıkıldım" deyip homurdanırken kapı tıklatıldı. Boğazımı temizleyip sert bir tonlama ile
"Gir!" Demiştim.
İçeriye giren asistanım Ayben'di.
"Güzellik sana ciciler getirdim" diyip elinde ki poşetleri salladı.
"Sonunda Ayben, ne zaman çıkacağım. İşler beni bekliyor.!"
Ayben beni duymazdan gelip elindeki poşetleri dolaba koymakla uğraşıyordu.
Sonunda başarıp bana döndü .
"Aşkom doktoru duydun yarın sabah dedi."
"Bak ben burda yatmaktan çok sıkıldım. Daha Biricik hanım öldü diye göbek atacaktım"
Ayben bana kızgın kızgın bakıp "Annen o senin annen!" Diyerek işaret parmağını sallıyordu.
"Anneliği batsın" dediğimde Ayben beni hiç umursamadan kendini koltuğa attı.
Bir daha kapı tıklatıldı "gir" dedim sakin sakin. Bu defa içeri sağ kolum Evren girmişti.
"Nasılsınız efendim."
Bu çocuğu bu seneye kadar öğretememiştim tekken adımı söylemesini ama disiplini asla elden bırakmıyordu.
"Bazen emirlere uymadan hareket edince seni vurasım geliyor."
Başını yere eğip "Kusura bakmayın efendim" dedi.
Of! Allahım Of! neden geveze bir asistan ve despot bi korumam vardı.
En son dayanamayıp
"Ben iyiyim artık ikinizde gidin Evren sen kapıya bir de hastaneye bi kaç adam yerleştir git! Emaneti de bana bırak sonra da odamdan defolun!"
Yine bağırıyordum. İkisi de korkup gitmişlerdi.
Bende yatağa iyice kurulup gözlerimi yummuştum.
Annem olacak kadın aklıma geldikçe gülümsüyordum. O kadar ağırdı yaşardıklarım neden ölmesindi ki.
Anne olacak o şahıs beni haftalarca aç bırakır bi de üstüne döverdi. Bu da yetmezmiş gibi gözlerimin önünde orusbuluk yapardı. Herkes bana sanki düşmanmışım gibi bakardı. İğrenirlerdi benden. Bardağı taşıran son damla ise benden 40 yaş büyük bir dedeye satmıştı beni.
İşte o zaman başlamıştı herşey benim için. O odada ilk cinayetimi işlemiştim. Daha sonra o evde ikinci bir cinayet daha işlendi.
Ben orada kendimi öldürmüştüm. Duygularımı,düşüncelerimi,ruhumu...
Ve orada herşeyimi bırakmış yeni bir ben ortaya çıkarmıştım.
O gün yeniden doğmuştum.
Artık yeni bir kimliğim vardı.
Babam ise o Ayhan Kara ismini kimse unutamaz unutturmam. Kendisi bana namını bırakmıştı. Ve ben 7 yaşındayken vurularak öldürülmüştü. Babamı sadece bir anımda hatırlıyorum. Bir gün denize karşı oturup beraber pamuk şeker yemiştik.O gün zaten yanımda vururularak ölmüştü. Tabi büyüyünce öğrenmiştim ne iş yaptığını o da güzel bi anı değildi.
15 yaşımda öldürdüğüm adamla hayatım değişmiş o gün beni sokaklardan babamın arkadaşı Faruk Amca bulmuş ve beni eğitmişti. İlk zamanlar kiralık katillik yapmıştım ve bu işte çok iyi bir itibar kazanmıştım. Sonra ise işi büyütmüştüm.Artık bu işleri ben değil,benim emrimde calışan adamlar yapıyordu.Artık elimi dahi sürmüyordum.
Çünkü ben artık, yer altının en korkulan iş kadınıydım.
Ben Efsun Songül Kara tanıştığımıza memnun oldum.
............
....
........
...
............ .
