Reddingtocht [✔️]

Chapter 1

POV Joost
Ik werd wakker van een zeemeeuw. Wacht. Een zeemeeuw? Ik opende langzaam mijn ogen, het felle licht prikte. Ik zag een blauwe lucht en inderdaad een zeemeeuw. Huh? Ik ging rechtop zitten. Voor me lach een strand met wit zand en daarachter een immens grote zee. Het zag er prachtig uit, maar ik wou liever weg. Ik probeerde me iets te herinneren, maar ik kon me helemaal niks meer herinneren. Waarom was ik hier? En hoe ben ik hier gekomen? Ik stond op en leunde tegen een boom die achter me stond.

Opeens hoorde ik een gil, maar wel ver weg. Ik draaide me om en keek het dichte bos in, in de hoop dat ik de persoon die gilde zou kunnen zien. Ik besloot te gaan kijken. Ik pakte een stok van de grond voor eventuele verdediging. Met de stok stevig in mijn handen liep ik langzaam het bos in.

Niet veel later kwam ik bij een enorme klif. 'Help.' Hoorde ik zachtjes. 'Huh, Wie is daar?!' Riep ik. 'Hier! Ik hang aan de rand! Help me alsjeblieft snel!' Ik had inmiddels door dat het een stem van een meisje was. Ik keek lang de rand om haar te zoeken. En ze hing, inderdaad, een stukje verder aan de rand van de klif. Ik rende naar haar toe. 'Pak mijn hand, ik help je omhoog.' Ik tilde het meisje omhoog.

Toen ze weer op de grond stond keek ze me aan, ze had de tranen in haar ogen. 'Joost?' Mompelde ze verbaasd. 'Ken je mij?' Vroeg ik. 'Duh.' Ze glimlachte. 'Hoe heet je?' Vroeg ik aan haar. 'Roos, maar wat doe jij hier?' Roos keek me verbaasd aan. 'Nou, mag ik dat ook aan jou vragen?' Zei ik, ik snapte er helemaal niks van. Wat moet een mens hier überhaupt? 'Ik ben hier om Link te redden.' Zei Roos. Joh, het werd steeds erger. 'Link? Redden? Van wie?' Vroeg ik, toen ik ondertussen maar op een boom was geploft omdat ik dat misschien beter kon nadenken. 'Evil traanman, Jeremy. Je weet wel. En z'n hulpje Harm.' Ze was voor me in het zand gaan zitten. Ze zag dat ik er niks van snapte. 'Wat doe jij dan hier?' Vroeg ze na een lange stilte. 'Ik heb geen idee.' Stamelde ik. 'Ik heb echt geen flauw idee.' Roos keek me aan alsof ik achterlijk was geworden. 'Voel je je wel goed? Ik bedoel: weet je niet meer hoe of waarom je hier bent gekomen?' Ik dacht na. Ik herinnerde me opeens weer iets. Ja. De ruzie.