Reddingtocht [✔️]

Chapter 5

POV Joost
Ik liep maar het touw. Een zacht kuchje, achter me. Ik draaide me in een ruk om. Roos haar ogen waren tot speeltjes gevormd, maar wel open. Ik rende naar haar toe. 'Roos!' Ik maakte haar handen los, hielp haar rechtop zitten en gaf haar een knuffel.

'Auw, mijn arm. Joost, mijn arm!' Haar gezicht vertrok van de pijn. Ik keek naar haar arm. Tja, er valt niet omheen te draaien, die is inderdaad gebroken. 'Hij is gebroken.' Ik trok mijn jas uit en bond er een soort mitella van. Ik deed hem om haar nek en deed voorzichtig haar arm erdoorheen.

Roos keek omhoog. Ik had op dat moment ook door dat we weer op een of andere manier omhoog zouden moeten komen... Roos stond op en liep naar het touw. Ze onderzocht het even, pakte met een hand het touw vast en probeerde zo omhoog te klimmen, ver kwam ze niet. Ze draaide om, 'Joost, moet ik dit ding om. Het is zo irritant.' Ik lachte en liep naar haar toe. 'Ik vrees van wel.' Ze zuchtte.

POV Roos
Als ik ergens een hekel aan heb dan is het wel als ik iets niet kan doen. 'Ik heb al een idee.' Hij pakte het touw, knoopte er een grote lus in, en klom vervolgens zelf omhoog. Ik keek hem na, ik had geen idee wat hij van plan was. 'Ga in de lus zitten, net als een soort schommel.' Riep hij naar beneden. Ik deed wat hij zei. Hij trok me behendig omhoog. Ik klom op de rand.

'Zo, maar we moeten naar de andere kant komen.' Zei ik en ik keek zoekend om me heen. 'Rustig, wil je niet even rusten?' Joost keek me bezorgd aan. 'Nope, geen geduld. Link die kan ik daar niet te lang alleen laten.' Joost knikte. Ik keek omhoog, ik had een idee. Ik zag een grote boom met veel dikke takken die half over de klif hing. Het laatste kleine stukje zou je makkelijk kunnen springen.

Ik liep naar de boom toe en begon met klimmen. 'Doe je wel voorzichtig?' Riep Joost. 'Joh, hou op met ongerust zijn, ik ben geen zware gehandicapte ofzo.' Ik lachte. 'Kom maar Joost, we moeten toch aan de andere kant komen.' Joost zuchtte maar klom toen in de boom. Het klimmen was vermoeiend met een arm, maar het lukte wel. Ik sprong het laatste stukje, niet veel later stond Joost naast me.

'Nou, ging goed toch?' Zei ik lachend. 'Yep.' Joost lachte ook. 'Kom, we gaan Link redden!' Joost knikte. 'Weet jij welke kant Harm op ging?' Joost wees naar een paadje. 'Daarheen.' We gingen naast elkaar lopen. 'Uhm, Joost?' Joost keek op. 'Yea?' Ik schopte een steentje weg. 'Dankje,' Ik keek hem verlegen aan. Hij is toch in zo'n korte tijd een goede vriend geworden, denk ik. Hij lachte.

'Hoe wist je trouwens dat we naar dit eiland gingen?' Ik moest weer flink terug denken, want het was al lang geleden. 'We zagen Jeremy, Link en Harm op de boot gaan, ik heb jou de hele reis eerlijk gezegd niet gezien. We wouden op de foto dus riepen we, alleen jullie hoorde het niet. We waren eigenlijk wel benieuwd wat jullie gingen doen, dus besloten we jullie te volgen. Toen dus de rest aan was gekomen bij het eiland, zag ik dat Harm Link vast had en Jeremy liep achter hun aan, Link verzette zich. Dus ik dacht al dat er iets niet klopte.' Joost lachte. 'Goed gedacht.'

POV Joost
Ik was trots op Roos, na alles wat ze voor mij heeft geriskeerd. Dus het leek me slim om haar ook te bedanken. 'Maar, jij ook super bedankt. Zonder jou was ik ook niet ver gekomen volgensmij.' Zei ik glimlachend, ze bloosde ervan. 'Graag gedaan hoor.' Ik keek naar haar arm. 'Hoe gaat het met je arm?' Ze keek naar haar arm alsof ze al lang weer was vergeten dat hij was gebroken. 'Oh, goed hoor.'

Na een poosje lopen, zag ik Roos in mijn ooghoek gapen. En ik was eerlijk gezegd ook al best moe. 'Zullen we een slaapplek zoeken?' Zei ik. 'Ja, slim plan.'

Hoe vinden jullie het? Laat je ideeën maar weten he, het kan me altijd helpen! En trouwens heel erg bedankt voor het lezen allemaal! 100+ reads! <3 Dankjee! (: