Reddingtocht [✔️]

Chapter 4

POV Harm
'Als ik jou in mijn handen krijg he!' Riep Joost kwaad naar me. Het voelde goed, aan de gemene kant staan... 'Haal dat geniepige lachje van je gezicht af!' Joost ging helemaal over de rooie.

'De ketting.' Zei ik rustig. Joost keek me aan alsof ik gek was. 'Welke ketting?!' Ik Rolde met mijn ogen, 'De ketting van traanman, zonder die ketting heeft hij zijn krachten niet.' Joost sloeg met zijn hand tegen zijn hoofd. 'En waarom zou ik die moeten hebben?' Is hij nou zo dom? Dacht ik. 'Toen Jeremy je van de boot duwde trok je zijn ketting van zijn nek af en stak je hem in je broekzak, ik weet het zeker.' Ik zag Joost twijfelen, maar toen voelde hij in zijn broekzak. 'Haal eruit!' Riep ik naar de andere kant van de klif. 'Wat moet je nou met zo'n plastic dingetje!' Riep hij.

POV Joost
Harm draaide met een ruk om en liep naar achter. Ik hoorde het geschreeuw van Roos opnieuw. Harm kwam, samen met Roos vast, weer aan lopen. 'Zeg maar dag tegen je vriendinnetje, Joost.' Ik kneep mijn ogen samen en zakte op de grond, met handen voor mijn ogen. Ik luisterde. Alleen, het enige wat ik hoorde was een gil van Roos, verder niks. Ik keek voorzichtig op. Harm stond lachend met Roos nogsteeds in zijn handen aan de rand van de klif.

Roos keek heigend naar de afgrond en toen naar mij. Ik stond op. 'Als je het ooit in je hoofd haalt om haar er vanaf te gooien, dan zwaai er heel wat meneertje Harm.' Riep ik razend. Roos begon te huilen. 'Hou op met huilen, ik word helemaal gek van jou!' Riep Harm tegen haar. Ze probeerde zich los te trekken maar het enige wat ze ermee bereikte was een klap van Harm. 'HARM! Hou je handen thuis!' Riep ik. 'De ketting!' Hij stak zijn hand naar voren. 'Gooi maar, je weet wat er anders gebeurt.' Hij keek lachend naar Roos.

Ik keek Roos aan, ze knikte maar ik schudde nee. 'Joost, je moet hem niet geven, dan kan je overleven. Als je hem geeft, overleven we het allebei niet.' Ze had moeite met het praten, grote snikken tussendoor. 'Dat kan ik je niet aandoen.' Zei ik tegen haar. 'Kom, kom, niet zo emotioneel doen. Ik heb niet de hele dag de tijd.' Ik keek nog eens goed naar de ketting in mijn hand, maar gooide hem toen naar Harm toe. 'Dankjewel, Joostje. Maar je dacht toch hopelijk niet echt dat ik haar laat gaan?' Hij gaf Roos een klein duwtje. Het was stil. Heel stil. Alleen een zachte stem : 'Ik hou van je Joost, ik blijf voor altijd bij je...' en er volgde een doffe, harde knal. Ik keek naar Harm. 'Doei! Fijne dag nog verder, enne bedankt voor de ketting!' Ik schreeuwde onverstaanbare woorden naar hem. Hij zwaaide en liep lachend weg.

Ik keek naar beneden. 'ROOS!' Ik pakte de rugzak van Roos op, deed hem om en pakte het touw, dat nogsteeds om mijn middel zat en klom langzaam naar beneden. Toen ik beneden was knoopte ik het touw los en liep naar Roos toe. Ze lag op haar zij, haar armen zaten nogsteeds van achter vast gebonden. Een arm moet wel gebroken zijn. Dacht ik. Ik knielde bij haar neer, 'Roos, kan je me horen?' Geen kik. 'Roos?' Nogsteeds niks. 'Roos, alsjeblieft, ik kan niet zonder je.' Niks. Er Rolde een traan over mijn wang. Ik gaf een kus op haar voorhoofd en stond op. Ik plukte een bloem die langs de stenen wand van de klif stond en legde het voor haar neer. 'Vaarwel, ik ga Link voor je redden. Ik beloof het.

OOOEH, WAT DENKEN JULLIE?! Het is trouwens niks persoonlijks dat Harm en Jeremy zo zijn hoor! ;D I love them all <3 Laat je reactie achter en vergeet niet te stemmen!