Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bu günlük bu kadar yeterli,gece sınıfı gelmek üzere çıkabilirsiniz."
Robert-sensei'nin sesini duymamla kafamı koyduğum sıradan başımı kaldırdım.
"Ne uyumuşum bee"
"Torpillisin kızım sen biz eşek gibi çalışırken yaydırıyorsun kıçını."
Hange'nin lafıyla gözlerimi devirdim.Yöneticinin kızı,Levi Ackerman'ın dolaylı yoldan evlatlığı olmak benim suçum değil.
Tanrının sevdiği kuluyum.
Vücudumu esnetip ayağa kalktım. Biraz dışarıda dolanmaya karar verip koridora adımladım.
Yine herkes 'o' tür bakışlarla beni süzüyordu. Evet tam olarak 2 haftadır bu bakışlara maruz kalıyordum. Sebebi ise Levi ile sevgili olmamızdı.
Kimseye duyurmasak bile bu okulda yayılmaması mümkün değildi.
Konuşmalara kulak asmayarak gece sınıfı'nın kapısını açmak için arka tarafa gittim. Yavaş yavaş ilerlerken bahçede dolaşan Jean-senpai'yi gördüm. Sözde sayılı günler dışında dışarı çıkmaları yasaktı ama.. Tabii ki de bu basit kapılar onları içeride tutamazdı.
"Dersinize geç kalıyorsunu-" Daha lafımı bitiremeden ellerini saçlarımda hissettim.Bana doğru biraz eğildi. Nefesi boynuma çarpıyordu.
"Bu güzel koku Robert'in aptal dersinden çok daha önemli benim için."
"Levi Ackerman ile uğraşmak istediğinizi düşünmüyorum."
"Sanırım tekmelerimi özlemişsin Kirschtein."
Bu o'nun sesiydi.Yine hic bir şey fark ettirmeden dibimde bitmişti.Alıştım sanırım.
Levi fazla sinirlenmiş olacak ki kutsal tekmelerinden birini Jean'a bahşetti. Konunun daha fazla uzamasını istemediğim için Levi'ın kolundan tutup Gece sınıfına doğru götürdüm.
"Sakin ol Levi.Artık bir şeylerin farkındalardır,muhtemelen."
Beni çekiştirmesi ile durdum. Anlamaz bakışlar ile ona bakarken:
