दोघांनाही दारु जास्त झाली होती. कसेतरी आम्ही रुममध्ये आलो. मी पटकन बेडवर अंग टाकून दिले. सर्व रुम जणू फिरत आहे असा भास होत होता. मना भोवती तो रागाने बघणारा माणूस रुंजी घालत होता.
ती आली माझ्या शेजारीच आडवी झाली. तीला पण तसच होत असाव. आता ती बडबडू लागली. अर्थात ते असंबध्द होतं.
हरामी, मला फसवतो काय! तुला काय वाटलं. . . मी काय मेलेल्या आईच दुध प्यायलय की काय!. . . केलाना पुतळा तुझा!. . . जीवंत माणसाचा वॅक्स पुतळा. . . . मुर्खा. . . मेलाना. . . खुप पैसा दिला असता पण तुला औदसा आठवली. . .
तिच्या त्या बडबडीने माझी मात्र खाडकन उतरली. आयला हे नसत झंजट माग लागायचं. त्या पेक्षा लगेचच इथन सटकावं हे बरं. मी ऊठायचा प्रयत्न केला पण इतकी चढली होती की उठायच त्राणच नव्हतं. तेव्हड्यात तिने माझ्या अंगावर पाय टाकला. साली होती मात्र मस्त. काय कराव काहीच कळेना. एक मात्र नक्की कळल की हा मोठा धोका आहे आणि कदाचित आपल्याला झेपणार हे प्रकरण असणार नाही.
हळुच तिचा अंगावरचा पाय बाजुला केला. कसा तरी प्रयत्न करुन उठलो. वाॅशरुममध्ये जाऊन खसाखसा तोंड धुतले. डोक्यावर गार पाणी ओतले. जरा फ्रेश झालो. टाॅवेलने डोके पुसत बाहेर आलो. सिगरेटची तलफ आली होती. पण आधी तिच्या जवळ गेलो तिला हलवली. ती अगदी अस्ताव्यस्थ होती. तिला मिठीत घेण्याचा मोह होत होता पण स्वत:ला सावरले. लेका ती नागिण आहे आणि डसली तर संपलासच. . पळ लवकर. . मी सिगरेट शिलगवली एक लांब झुरका घेतला. डोक्यात झिणझिण्या गेल्या. जिथे त्या बॅगा ठेवल्या होत्या तिथे गेलो. बापरे इथे दोन्ही बॅगा नाहीत? पुरता गोंधळुन गेलो. सगळीकडे सैरभैर होऊन शोधत होतो पण कुठे ही त्या नव्हत्या. आपण चांगलेच अडकलो आहोत याची जाणीव झाली. दुसरी सिगरेट पेटवली आणि वळलो. ती बेडवर बसली होती. माझ्याकडे एकटक पहात होती.
ए ती सिगरेट दे मला. मी मुकाट्याने तिच्याकडे सरकलो. तिने ओढुनच सिगरेट घेतली. ठसका लागे पर्यंत पफ मारला. भपकन माझ्याच तोंडावर धुर सोडला. . . काय रे पळायचा विचार करत होतास ना?
