hoofdstuk 1

25 2 0
                                    

Met een verdrietige blik zwaai ik mijn vriendinnen uit. Dit was het laatste jaar van de basisschool. Ik werp nog een laatste blik toe en voel de tranen in mijn ogen komen. "Lieveurd, we moeten nu echt gaan, zegt mijn moeder. Ik knik. Samen met mijn moeder fiets ik terug naar huis. Eenmaal thuis aangekomen zet ik mijn fiets in de schuur en doe de voordeur open. Meteen hoor ik mijn kleine broertje van vier mijn naam roepen "liessss" roept ie. Ik til hem op en geef hem een knuffel. Wat een schat is het toch. Ik zet mijn broertje weer terug op de grond en kijk even op mijn telefoon. Ik zie dat ik allemaal lieve berichtjes heb. Iedereen gaat elkaar echt heel erg missen.

alleenWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu