Kafe no 1(/) Arcen

kafe no 1

"Buyrun kahveniz.. "

Sarı saçlı kızdan kahvesini alıp kafenin ikili masalarından birine oturdu Cenan. Kafedeki garsonlara bakıyordu fakat aradığını bulamıyordu. Aradığı kişi henüz burada değildi.

İşten yorgun bir şekilde çıkmış saat 19.30 olsa bile neredeyse her gün gittiği kafeye uğrama kararı almıştı. Kafede bütün iş yorgunluğunu atabilirim diye düşünmüştü ama gözleri onun dinlenme ve enerji kaynağını bulamıyordu. Burada değildi.

Bu kafeye yaklaşık 2 aydır bazı istisna olan günler veya tatil günleri hariç her gün geliyordu. İlk geldiği zamanlar kahveleri çok güzel olduğu için geliyordu. Arkadaşlarıyla birlikte ya da yalnızken, mutluyken ya da mutsuzken.. Her zaman.

Hatta oradaki çalışanlarla tanışmış arada sohbet etmişti. Bu sohbetlerde ise kahve gözlü henüz üniversiteye giden bir çocukla tanışmıştı. Çocuk ailesine yük olmamak için bazı günler burada çalışıyordu. Belli çalışma saatleri vardı ve Cenanla sohbet ederken bu konu geçmişti bu yüzden Cenan onun hangi gün hangi saatlerde çalıştığını aklında muhafaza ediyordu.

Ancak b irkaç hafta önce fark ettiki gözleri kafeye girdiği gibi kahve gözlü çocuğu arıyordu. Anlamıştı Cenan. Onun artık kafedeki kahveler dikkatini çekmiyordu. Başka kahveler onu esir almıştı.

Bu saatlerde burada olmasını umuyordu çünkü iş yorgunluğunu sadece onu izleyerek atabilirdi.

O sırada arkadan birisi gelip karşısına oturdu. Bu o kahvelinin arkadaşıydı. Aynı üniversitede okuduklarını ve en yakın arkadaş olduklarını söylemişlerdi.

"Nasılsın abi?"

"Yorgunum bugün. Baya yorucuydu. "

"Yaa gözlerinden belli. Gidip uyusaydın hemen buraya neden geldinki? "

Söylemedi Cenan. Kahvelisini görmek için geldiğini söylemedi.

"Ne bileyim alışkanlık oldu artık. "

"Ben neyin alışkanlık olduğunu biliyorum. "

Cenan kahvesinden bir yudum alıp ona baktı merakla.

"Neymiş Emrecim? "

"Bilmem ki.. Hmmm bugün aArif de gelmedi zaten. Çok mutsuzum. Dersler iyi geçti yinede. "

Emre'nin konuyu değiştirmesine takılsada konu kahvelisine gelince ellerini birleştirdi.

"Sahi o nerede? "

Emre sanki bir soruyı doğru yapmış gibi sırıttı. Bu soruyu ne zaman soracak diye bekliyordu.

"Bilmem ki.. Sadece sabah derse gelemeyeceğini söyledi. Ahh müşteri geldi. Afiyet olsun Cenan abi."

Emre küçük kafenin diğer tarafındaki müşterilerin yanına gitti. Cenan ise ilk defa birisini merak ediyordu. Kimseyi çok merak etmezdi. Umrumda değildi kimse. Zaten hayatında pek biriside yoktu iş arkadaşları ve ailesi dışında. Haa birde bu kafede çalışanlar..

Merak etmişti kahveli küçüğünü. Acaba ne yapıyordu? Nasıldı? Gördüğü kadarıyla çok çabalayan bir çocuktu Cenan'ın gözünde. Fazla yemek yemediği ya da öğünlerini aksattığı vücudunun zayıflığından belliydi. Bazen gözleri mor ve yüzü vampir gibiyken bile kafede çalışırdı. Ama asla yorgunluğunu belli etmezdi. En azından çalışırdı. Müşterilerle samimi ve güzel bir şekilde konuşurdu. Bu da daha fazla müşterinin gelmesine sebep olurdu. Minik şirin ve huzurlu olan kafe bazen insanlarla dolu oluyordu. Sırf insanlar onunla sohbet etmek için bile geliyordu. Son bir kaç gün onu yorgun görmüştü Cenan. Bugün ise evde dinlendiğini düşünüyordu. En azından evde iyileşir ve geri gelirdi diye düşündü ve kahvesinden son yudumu aldı.

Kalktı ve kolay gelsin diyip arabasına bindi. Biraz oturdu. Çünkü içinde bir şeyler vardı. Arabadan çıkıp sokakları gezmeye başladı. Biraz ilerleyince yolda siyah kıyafetli kısa birini gördü. Elinde poşet vardı büyük ihtimalle bakkaldan falan geliyordu. Arkasından yavaş yürürken önünü biri kesti siyahlı çocuğun. Başka biri onun kolunu tutmuştu. Cenan bir arabanın arkasına geçip gizlice izledi.

Sesleri az çok geliyordu.

"Selam güzelim. Burada karşılaşmak varmış kaderde. "

"Ne istiyorsun Mert? "

Sesi tanıdıktı.

"Hiiç bayadır görüşmüyoruz. Gelmiyorsun barlara. "

"Neden gelmediğimi biliyorsun. Şimdi bırak kolumu. "

"Bize geçelim diyecektim. *

" hayır Mert bırak beni! "

Sesini yükseltti küçük. Cenan onun Arif olduğuna emindi ve onu kurtarması gerektiğini fark etti. Arabanın arkasından çıkıp hızla yanlarına geldi. Arif'in gözleri onu kurtarmaya geldiğini anlamış gibi parladı. Diğer çocuk olan Mert ise anlamazca baktı Cenan'a.

"Bir sorun mu var? "

----

Asıl yazmak istediğim fici yazıyorum artık. Diğer ficler hoşuma gitmedi bunu ilerleticem.

İyi okumalarr