លោកចន & លោកគីម [ Alpha x Alpha ]

ភាគបញ្ចប់

«ឈប់និយាយក៏បានមកធ្វើកាយវិការវិញមកស្រួលជាង»
«លោក ចន ជុងហ្គុក!»
«បាទ ប្រពន្ធសម្លាញ់»ទឹកមុខឌឺដងរបស់ជុងហ្គុកបានធ្វើឲថេហ្យុងខឹងជាខ្លាំង
«លោក!!»ថេហ្យុងមិនអាចនិយាយបានក៏ដើចេញទៅទាំងមុខក្រញ៉ូវចងចិញ្ចើមមិនលែង ធ្វើឲជុងហ្គុកដែលអង្គុយក្បែកនោះត្រូវងើបទៅតាមទាំងត្រដាប់ត្រដួស
«ឈប់សិន»ជុងហ្គកចាប់ដៃថេហ្យុងឲបែរមកខ្លួនវិញ
«ប្រពន្ធសម្លាញ់ យឺតៗទៅ ម៉េចបានជាះូនចេញមកទាំងទន់ហន់បែបនេះ អ្នកលក់មិនទាន់យកកាហ្វេឲបងផង»ថេហ្យុងជ្រេញនៅកាយវិការបស់ជុងហ្គុក គេក្រវែងដៃមាំក្រាសចេញហើយដកដង្ហើមធំរួចទើបនិយាយបន្ត
«ឈប់ទៅលោកចន ខ្ញុំមិនត្រូវជាអ្វីនិងលោកនោះទេ ឈប់នៅកាសម្ដែងឆ្គួតៗរបស់លោកទៅ លោកធ្វើបែបនេះខ្ញុំមានអារម្មណ៏ថាមិនស្រួលនោះទេ លោកគួតែយល់ដល់ខ្ញុំផងទៅលោកចន»
«ចឹងឬ តើកាយវិកាមួយណាដែល លោកគីម នេះគិតថាធ្វើឲលោកមានអារម្មណ៏ថាមិនស្រួលទៅ? បែបនេះឬក៏បែបនេះ?»ជុងហ្គុកសូកដៃក្រលោបចង្កេះមុខរបស់គេខិតទៅជិតថេហ្យុងហើយក៏អោនទៅផ្លុំខ្យល់ដាក់ត្រចៀកដោយមិនភ្លេចខាំញិចត្រចៀករបស់ថេហ្យុងតិចៗធ្វើឲថេហ្យុងព្រឺសម្បុលតែម្ដង។បន្ទាប់មកដៃក៏រំកិលៗចុះទៅក្រោមច្របាច់គូទញីលេងដូចជាម្សៅយ៉ាងចឹង ដោយទ្រាំមិនបានថេហ្យុងបានច្រានជុងហ្គុកចេញហើយសម្លឹងមើលទៅជុងហ្គុកទាំងកំហឹង
«យកដៃដល់គគ្រិចរបស់លោកចេញពីរាងកាយរបស់ខ្ញុំភ្លាមទៅ ខ្ញុំមិនចូលចិត្តនោះទេ»
«អូ! សុំទោសផង ខ្ញុំគិតថាលោកគីម នេះណា ចង់នៅក្បែខ្ញុំរហូតដល់ទៅប្រាប់អ្នកមីងថាពួកយើងកំពុងតែទាក់ទងគ្នា ឬមួយក៏ខ្ញុំគិតខុសខ្លួនអែង?»
«តែខ្ញុំក៏សប្បាយចិត្តបើរឿងរបស់យើងទាំងពីវាបែបនេះពិតមែន»ថេហ្យុងរាងភ្ងាក់ខ្លួនមកវិញពេលដែលដឹងថាខ្លួននិយាយរាងជ្រុលដាក់អ្នកម្ខាងទៀតបែបនេះ
«ឲខ្ញុំសុំទោសចំពោះសម្ដីរបស់ខ្ញុំដែលនិយាយមុននេះផង»ថេហ្យុងចូលទៅជិតនាងក្រាសពេលដែលឃើញថាជុងហ្គុកចាប់ផ្ដើមបែបចេញពីខ្លួនបែបនេះ
«អូននៅមិនទាន់យល់ពីអារម្មណ៏របស់បងដែលមានចំពោះអូននោះទេ បងព្យាយាមគ្រប់បែបយ៉ាងព្រោះចង់បានអូនមកនៅក្បែ បងមិនខ្វល់ថាពួកយើងជាអាល់ហ្វាដូចគ្នា បងមិនខ្វល់ថានៅថ្ងៃមុខពួកយើងនិងទៅជាយ៉ាងណានោះទេតែពេលនេះ បងដឹងត្រឹមតែថាបងស្រឡាញ់អូន»
«លោកចន លោកក៏ដឹងថាពួកយើងមិនអាចទៅរួចនោះទេទោះលោកខំក៏វាគ្មានបានប្រយោជន៏ដែល»ថេហ្យុងបែបមុខចេញព្រោះមិនចង់ឲអ្នកម្ខាងទៀតឃើញទឹកភ្នែករបស់ខ្លួន អ្នកណាដែលថាគេមិនស្រលាញ់ជុងហ្គុកនោះ តែធ្វើយ៉ាងម៉េចបើពួកគេមិនអាចទៅរួចរឿងដែលអាចធ្វើបានគឺមានតែម្យ៉ាងទេគឺកាត់ចិត្តលាក់ចិត្តដែលស្រឡាញ់
«លោកគីម អូនកុំគិតពីអ្នកដទៃបានទេ? គិតតែបងម្នាក់បានហើយចាត់ទុកថាលើកលោកនេះមានតែពួកយើងពីនាក់ ពួកគេមិនអាចមកបំបែកបំបាក់ពួកយើងបាននោះទេឲតែអូនព្រមផ្ដល់ឪកាសឲបងបានទេ បងនិងធ្វើឲអូនឃើញថាពួកយើងគឺជាគូដែលព្រះប្រទាន »
«តែ»
«បងសុំណា»ជុងហ្គុកលូកទៅចាប់ដៃថេហ្យុងទៅដាក់លើទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់នាយ
«ប៉ុន្តែ ជុងហ្គុក»
«បងស្រឡាញ់អូន»
«អ្ហឹកៗ ជុងហ្គុក អ្ហឹក»
«ព្រមរៀបការជាមួយបងទៅណា គ្រប់យ៉ាងបងអ្នកទទួលខុសត្រូវ អូនត្រូវតែទុកចិត្តបង»
«អ្ហឹកៗ តែបើថ្ងៃណាដៃគូពិតប្រាដករបស់ពួកយើងស្រាប់តែលេចមុខចេញមកនោះតើពួកយើងធ្វើបែបណាទៅអ្ហឹកៗ ខ្ញុំខ្លាចថាលោកនិងចេញទៅជ្រើសគេចោលខ្ញុំ»ថេហ្យុងយំចេញមកទាំងមិនខ្មាស់
«អូនកុំបារម្ភ រឿងនេះទុកឲបងជាអ្នកចាត់ការ»
«ឲតែអូននិយាយព្រមតែមួយម៉ាត់ គ្រប់យ៉ាងនិងរួចរាល់»
"លោកប្រាកដទេថាលោកនិងមានតែខ្ញុំនិងមិនបោះបងខ្ញុំចូលនោះ"
"ឲតែអូនជឿជាក់លើបងទោះឆ្លងកាត់សមុទ្រក៏បងមិនបោះបងអូនចោលនោះដែល"

"ចុះរឿងគ្រួសារបស់យលងនោះពួកយើងមិនអាចលាក់មិនឲគេដឹងបានទេ"

"រឿងទាំងអស់ទុកឲបងជាអ្នកដោះស្រាយសំខាន់ឲតែអូនជឿលើបានតែម្នាក់បានហើយ"

«អឹម យល់ព្រម»

"បងសប្បាយចិត្តណាស់ ចាប់ពីពេលនេះទៅអូនជា អាល់ហ្វាររបស់បងហើយ "

"អូនស្រឡាញ់បង"

"បងក៏ស្រឡាញ់អូនដូចគ្នាស្រឡាញ់ជាងអ្វីៗទាំងអស់"

ស្នេហាគឺមិនខ្វល់ពីភេទនោះទេសំខាន់តែយើងស្រឡាញ់គ្នាឲតែមនុស្សពីនាក់ចេះស្រឡាញ់គ្នាហ៊ានលះបងឲគ្នា

ចប់ដោយបរិបូរណ៏(វគ្គ១)