"ဆော့ဂျင် ဟိုကောင်လေးရော...မတွေ့မိပါလား"
စာရေးနေစ ကျွန်တော့်လက်တွေရပ်တန့်သွားသည်။အခန်းဝကိုမသိမသာ ကြည့်လိုက်တော့ အရင်ကဆို လာရပ်နေကျ လူကမရှိ။
မနေ့ကလည်းမိုးမိထားတော့...ဖျားနေလားတော့မသိ။
"မတွေ့ရတော့...ပိုကောင်းတယ်"
ရေးလက်စ စာအုပ်ကိုသိမ်းကာ နမ်ဂျွန်းနဲ့ ကန်တင်းကိုထွက်လာလိုက်သည်။
"ဟို ထယ်ယောင်းရောဟင်..."
တစ်ဖက်ဝိုင်းက မိန်းကလေးတစ်ယောက်က ဟိုတစ်ယောက်သူငယ်ချင်းကိုမေးနေသံ။
အသာနားစွင့်လိုက်တော့...
"ထယ်ယောင်းကနေသိပ်မကောင်းလို့ အခန်းထဲနေခဲ့တယ်.."
ဆော့ဂျင် ကိုယ်တိုင် ဘာလုပ်မိလဲသတိမထားမိခင် နေရာမှထလိုက်မိသည်။
"ဆော့ဂျင် ဘယ်လဲ..."
"သန့်စင်ခန်း..."
နမ်ဂျွန်းကိုပြန်ဖြေရင်း အမြန်လျှောက်လာမိလိုက်
သည်။ဟိုတစ်ယောက်အခန်းကို ဆော့ဂျင်ဦးတည်နေခြင်းဖြစ်သည်။အမြင်ကပ်တာကအမြင်ကတ်တာပဲ....
တွေ့ပါပီ....အတန်းထဲမှာမဟုတ်...သူတို့အဆောင်ရှေ့က ခုံတန်းရှည်ပေါ်မှာ ပက်လက်အိပ်နေတာ နဖူးပေါ်လက်တင်ထားရင်း....။လေတဖြူးဖြူးနဲ့ကို...သူဖျားနေတဲ့ဟာ။
"ဒီမှာ..."
"ဟင်..."
ကျွန်တော် ဘေးနားကရပ်ကာ နားနားကပ်၍ အော်ထည့်လိုက်တော့ ထထိုင်တာများ အလန့်တကြား။
ဖျားနေတဲ့သူက အနွေးထည်မပါဘဲ ရှပ်အင်္ကျီအပါးကို ရင်ဘတ်ဟထားပီး ပဲများနေလိုက်တာများ ဟင်း..မုန်းစရာ။
YOU ARE READING
LOVER♥︎
Fanfiction🎶Can I go where you go? Can we always be this close forever and ever? And ah, take me out, and take me home (forever and ever) You're my, my, my, my Oh, you're my, my, my, my Darling, you're my, my, my, my Lover🎶 Started:Jan10,2024 Finished: