İHANET

KAYAN YILDIZLARDAN BİRİYİZ

...

Kayan yıldızlar gibiydik...
Günden güne ışığımız sönüyor ve yavaş yavaş kayıyoruz...

...

Han: İntikam istiyorlarsa alırlar
Hyunjin: Bizzat aras kargo ile
Minho: Azıcık ciddi mi olsan?
Hyunjin: Akrabalarla dalga geçmek çok hoşuma gidiyor napayım onlar için kendimi yerden yere mi atayım?
Han: Yani o halini de gördük de neyse
Hyunjin: Kuru iftira atmayın lütfen
Bangchan: Nabersiniz?
Changbin: Davanın ikinci günündeyiz ve henüz elimizde bişe yok
Hyunjin: Konu ile çok çok alakasız ama bişe sorcam?
Minho: Sor ama bida ciddiyetsizlik yok!?
Hyunjin: Tamam! Changbin sana ciddi şekilde soruyorum neden böylesin bu aralar?
Changbin: Ne anlamda ben her zamanki halimleyim
Hyunjin: Ne biliyim hiç eskisi gibi değilsin ne neşen var ne bi duygular yüzünde bu ilk davadan beri sadece ciddi rolü üstlendin
Changbin: İşim bu zorundayım
Hyunjin: İşin dışında da öylesin lafı işe getirme hep!
Minho: Tamam Hyunjin üstüne gitme Changbin haklı böyle bi ciddi davada işine odaklanmalı
Hyunjin: Ama...
Minho: Aması falan yok işte dön işine sen uğraşma insanlarla
Hyunjin: Kırıcı bişe demedimki?
Han: En iyisi konuyu kapatalım Hyunjin endişelendiği için sordu Changbin de ciddi yanıt verdi
Bangchan: Aynen
Changbin: İnsanın iç dünyasını bilemezsin Hyunjin eğer insanın içindeki o son yıldızda söndüyse dışına vuracak hiçbir duygusu kalmaz
Hyunjin: Özür dilerim bilerek yapmadım.

Changbin, bişe demeden dosyayı alarak odadan çıktı

Minho: Beğendin mi yaptığını?
Hyunjin: Ya ama bilerek yapmadım ki
Bangchan: Tamam yeter, Changbin'i bu aralar yalnız bırakalım,üstüne gitmeyelim şu aralar
Han: Nedenki?
Bangchan: Nedeni falan yok işte devam edin işinize bilgisayarlar gelmişken.

...

Jeongin: Selam millet!
Han: Şükür geldin.
Jeongin: Alarmım çalmamış ve ben çok yorgundum muhtemelen çalsa bile duymazdım.
Han: Tamam,hadi geç işimizi halledelim çıkarız sonra
Hyunjin: Nereye gitceksiniz? Beni de alın çok sıkıldım .
Minho: Senin işin çoooook uzun Hyunjin mola planların şuanlık suya düştü.
Hyunjin: Niye şuanlık?
Minho: Eve dönüşte dışarıda işim olcak sende bana katılırsın?
Hyunjin: Olur!

Bangchan, ani bir şekilde ve ciddi bir ifade ile odaya girmişti. Dosyayı çarparak masaya koydu.

Bangchan: Kahretsin!
Han: Ne oldu!?
Bangchan: Changbin odasında yok ulaşamıyorum da telefonunu kapamış!
Minho: Gören de mi olmamış?

Hyunjin, yerinden ayağa doğruldu ve kapıya doğru yöneldi.

Hyunjin: Kahretsin! Hepsi benim suçum!
Minho: Hyunjin!

Minho, Hyunjin'in arkasından gitti

Bangchan: Ah,bide bu çıktı şimdi!
Han: Sakin mi kalsak

Jeongin, olayı yeni kavramış olacakki duvarla olan bakışması bitmişti.

Jeongin: Nasıl Changbin yok!?
Han: Yokmuş işte
Jeongin: Ya nasıl,neden?
Han: Bilmiyoruz bizde
Jeongin: Ben yokken bişe mi oldu?
Bangchan: Hyunjin ile iki atıştılar sonra odadan çıktı zaten.
Jeongin: Eee ne duruyoruz arayalım o zaman?
Han: Gidebileceği yerler nereki?
Jeongin: Aslında biryer biliyorum
Bangchan: Gidelim o zaman
Han: Benim arabaya gidelim
Jeongin: Ama gideceğimiz yer dağlık alan ve yarı yola kadar gider araba
Han: Olsun her türlü gideceğiz

Binadan çıkarak arabaya hızlıca yöneldiler.

Han: Yolu biliyorsun dimi?
Jeongin: Evet daha önceden gitmiştim
Bangchan: Peki orda olacağını neden düşündün?
Jeongin: Zamanında Changbin ile gitmiştik her ağlamak isteğinde ama ağlayamadığında veya kendini duygusuz hissettiğinde gittiği biryer olduğu söylemişti gün batımını ve yıldızları seyretmeyi çok seviyormuş orda
Bangchan: Peki na zamandan beri?
Jeongin: Sanırım o yıldan sonra...