KAHRETSİN

1. BÖLÜM

Önümdeki dosyalara bakarken kapım açılmıştı. Kafamı dosyalardan kaldırıp gözlüğümü çıkarmış içeri giren İrelle bakışmıştım." Hadi amaa kızım bu yüzünün hali ne saçların dağılmış tamam seni anlarımda etrafa bak pardon ama içine etmişsin yani zaten odan siyah bide gelmiş perdeyi kapatıyorsun" beni azarlamaya devam ederek perdeye yanaşıp perdeyi açtı.

" İREL ŞU PERDEYİ KAPAT GÖZLERİM ACIŞIYOR" ellerimi güneşe karşı yüzüme siper etmiştim.İrel bana doğru yürüyüp karşımdaki koltuğa oturdu "Hayır efendim şuan seni şu iç karartıcı odadan kurtarmam gerekiyor haline bak resmen ölü gibisin" gözlerini devirerek söyleyip ardından yüzünü buruşturması bu kadar mı kötüyüm diye düşünmeme sebep olmuştu.

Gözlerimin acımasını umursamayıp ellerimi yanaklarıma koydum ve İrele korkuyla baktım. " Aynaya bakmalısın Efnan" onun dediğine katılıp ardından hızlıca yerimden kalktım koşar adım odanın içinde bulunan duvar aynasının yanına gittim.

Aman Allahım gerçekten ölmüş gibiyim...
Gözlerim kan çanağına dönmüş ten rengim beyaz olmasına râmen beyazlamış ve göz altlarım morarmıştı. Bu halime yüz buruşturup ağlamaklı bir ses çıkardım. Yüzümü görünce ne kadar uykulu olduğumu yeni anlamıştım.

İrel yanıma gelip omzumu sıktı bakışlarımı ona çevirdim yumuşak bir hali vardı. "Tamam gel sen iyice yorulmuşsun, sen eve gidip yat" göz devirdim "aynen peki kim yapıcak onca işleri İrel hanım?" sırıttı. " Ben yaparım" gözlerimi sonuna kadar açmış ona bakıyordum"İrel saçmalama nasıl yapacaksın onca işi? " sırıtmasına engel olmuştum ve şuan çirkefçe elini omzumdan çekti ve iki ellerinide beline yan bir şekilde koydu " ayy ne çok soru sordun Efnan ben yaparım işte aaa üstüme gelme be" güldüm " İyi sen yaparsın be" onu taklit etmem onu daha çirkef hale getirmişti omzuma hafif bir vuruş gerçekleştirdi.

" KIZ git gözüm görmesin seni" tam ayakkabısını çıkaracakken ondan kaçmış ve sandalyemin arkasındaki paltomla çantamı alıp koşarak odadan çıkmıştım. Odadan çıkmamla kapını karşısındaki duvara İrelin ayakkabısının yapışması bir oldu. İrele korkuyla bakıp yutkundum.

AHA ŞİMDİ SIÇTIK
Lan sus daha sıçmadık

Topuklu botlarla koşmaya çalışıp görünmeden tuvalete girdim. Tuvaletin kapısını kapatıp kilitledim. İçeride hiç kimse yoktu ve olmaması benim işime gelirdi.

Oh çekip aynanın karşısına geçtim lavaboda yüzümü yıkayıp çantamdan makyaj temizleme eşyalarını çıkarıp yüzümdeki bozulmuş makyajı sildim.

Bu kutsal şeyler bazen kadınların hayatını kurtarabiliyordu. İşte o anlardan biride şuandı. Yüzümü temizleyip çantamdan göz kalemi ve kırmızı bir ruj çıkardım. Makyajımıda bitirdiğimde çantamı lavabodan aldım tuvaletin kapısını kilidini açıp kafamı dışarı çıkardım ve etrafı kolaçan ettim. Görünürde İrel diye bir varlık şuanlık yoktu. Kafamı içeri geri sokup kapıyı tamamen açıp dışarı çıktım. Eğilerek ve duvarlara yapışarak etrafa bakınıyordum. Bu hallerim binadan çıkana kadar devam etmişti.

Binadan çıkıp temiz havayı ciğerlerime soludum. " EFNAAANN SEN EVİNDE RAHAT RAHAT UYURKEN SAÇLARINI KESİYİMDE GÖRR " kafamı yukarı kaldırıp ona nah işareti çektim. Burası çarşının işlek yerlerinden birisiydi ve çok insan vardı. Bu durumu hiç umursamadan insanların gözünün önünde yaptığım hareketi çok rahat bir şekilde yapmıştım. İnsanların bakışı umrumda değildi.

"KAPIM HER ZAMAN AÇIK DİCEMDE DEĞİL KUSURA BAK İREL"
İrel sen görürsün işaretleri yapıp bana bağırıyordu ama ne dediği anlaşılmadı için yaptığı hareketler yüzünden gülüp duruyordum. Onu boşverip arabama doğru ilerledim arabama binip hareket ettirip park yerinden çıkınca İrelle dalga geçer gibi 3 kere kornaya basıp ordan insanların yol vermesiyle ayrıldım. Yavaş yavaş ana yola girince arabamı hızlandırdım.