Do you know me?//Minsung

because I love you..

KİLLİ BACAK SEVERİM
(psikolojim iyi değil)

Jisung'dan:

Siktir ya! Ben şimdi Minho ya ne diyeceğim?
Ona güvenmelimiyim?
Sadece 4 gündür yakın olduğum birine?
Cidden çıldıracağım.

"Minho-"
"Jisung bana güvenmiyormusun?"
"Minho ben bilmiyorum..."
"anladım..."
"Minho evet benim astımım var"

Minho hiç beklemediğim bir anda yanıma gelip elimi tuttu ve yüzünü yüzüme yaklaştırdı.
Sailtir yüzlerimiz çok yakın...

"Jis"
"Ha"
"Jis seni iyileştirebilmek için elimden geleni yapcağım"
"Ne"
"Evet"
"Minho ben yıllardır astımım ve asla iyileşmedim"
"Sadece bana güven"
"p-peki"
"ve bu olayın aramızda kalacağına dair sana söz veriyorum"
"T-teşekkür ederim"
"Ne demek"

Gülümsedikten sonra elimi bıraktı ve yatağa doğru gidip uzandı.
Minho çok yorgun gözüküyordu,acaba ne oldu?
Sormalımıyım?
Şimdi?
Sorsam ne olur ki?

"Min"
"Hı"
"Sen iyi misin,yani bana biraz durgun geliyorsun da"
"evet iyiyim"

Hiç inandırıcı bir cümle olmamıştı.

"Pek inanamadım"
"..."
"Heey Min sen benim en büyük sırrımı öğrendin artım benim sır yoldaşımsın,hemen dökülüyorsun."

Minho gülümsedi ve bana doğru dönüp dudaklarını araladı.

"Jis ben sadece çok yoruldum"
"Ne yüzünden?"
"Herşey yüzünden."
"Minho bana o yorulduğun herşeyi anlatabilirsin"
"Jis ben sadece..."
"Min"

Elini tuttum ve konuşmaya devam ettim.

"Jis-"
"Minho sen benim için gerçekten değerlisin biliyorum sadece 4 gündür yakınlaşmaya başladık ama ben gerçekten sana çok değer veriyorum benim için önemlisin"

Minhonun gözleri dolmaya başlayınca sarılmıştım.
Benden ayrılınca titrek sesi ile konuştu.

(Bu kısımdan sonra Minho biraz uke olacak haberiniz olsun🥰)

"Jisung bana neden bağrındın?"

Bi dakika.
Ben Minho ya ne zaman bağırdı-
HASİKTİR!

"Minho ben o an çok sinirlenmiştim ve sana patlamıştım özür dilerim böyle birşey yapmamalıydım ne kadar sinirli olsam bile sana patlamamalıydım özür dilerim.."
"Anladım.."
"İyisin değil mi?Barıştık mı?"
"Küsmemiştik ki"
"Güzel ama benim dışarıya çıkıp Chan hyung u bulmam lazım."
"Bende geleyim mi?"
"Hava soğuk evde kal hasta olursun"
"P-peki"

Ceketimi aldım ve Chan'ı aramaya başladım.
Ama hiç bir yerde yoktu bulamıyordum.
Nerede olabilir ki?
Düşün Jisung düşünnn
Buldum!
Chan hyung ne zaman üzülse hep evin arkasındaki eski parka gider eminimki şuanda da oradadır.

Oraya gittim ve hyungu aramaya başladım.
İleride bir salıncağa oturmuş ve kafasını salıncağın demirine yaslamıştı.
Çok durgun gözüküyor du.
Onu en son seungmin den ayrıldıktan sonra böyle görmüştüm.
Salıncakların yanına gidip Chan'ın oturduğu salıncağın yanındaki boş salıncağa oturmuştum.

"Hyung"
"Niye geldin"
"Hyung iyi misin?"
"Sence"
"Hyung hyunjini kafaya takmıyorsun öyle değil mi?"
"Cidden anlayamıyorum"
"Hyunggg saçmalama hyunjin herzaman böyle salak salak davranır buna mı takılıyorsun yaa!"
"Jis,hyunjin içindekileri kustu"
"Ha"
"Yıllardır bana denemek istediklerini yüzüme kustu"
"Hyung Hyunjinin dediklerine takılmadın öyle değil mi?"
"Takılmayayim de ne yapayim han"
"Hyunjin ne dediğinin farkında deği-"
"Hayır farkında."

Hafif sinirli bir ses tonu ile dediği için bi süre sessiz kalmıştım.

"Hyung sen hyunjin için çabalıyorsun ama hyunjin bunu göremiyor"
" Hyunjinin annesiz ve babasız büyüdüğü için annesinin ve babasının yokluğunu hissetmesin diye hep onunla ebeveyni gibi ilgilenmiştim ama bu onu sevmemiş."
"Hyung dediğin gibi hyunjin annesi ve babası olmadan büyüdü yani bu onu insanlara olan sevgisini gösterememesine neden oluyor,o annesi ile bir kere bile sarılamadı,babası ile bir kere bile dışarıya çıkmadı yani o aile olmak ne demek bilmiyor-."
"Jis ben ona bunu hissettirmeye çalıştım.Mutsuz olduğunda veya kötü hissettiğinde ona hep sarıldım onu anlamaya çalıştım,onunla dışarıya çıktım ve bunları sırf ailesinin yokluğunu yaşamasın diye yaptım,ona aile olmaya çalıştım ama...başaramamaşım."
"Hayır,başardın"

Arkadan gelen ses ile ikimizde fazlasıyla ürkmüştük,
arkamı döndüğümde ise Hyunjini gördüm.
Oç'a bak ya iki saattir bizi dinliyormuş.
Chan Hyung cin görmüş gibi bakarken gülmemek için kendimi zor tutmuştum.
Hyunjin önümüzdeki taktaravalliye oturmuştu.
ve konuşmaya başladı.

"Chan ben cidden duygusuz piçin tekiyim sana o dediklerimin hiç birinde ciddi değildim"

Chan sessiz kalmayı seçmişti.
Bende konuşmaya başladım.

"Hyunjin hatanı anlaman güzel"

Hyunjin bana göz devirmişti.
BANA HA?

"Chan birşey demiyecekmisin?"
"Ne demeliyim Hyunjin?"
"Bilmiyorum..."

Mal lan bunlar.

"Hyunjin o dediklerin.."

Hyunjin yerinden fırladı ve Chan hyungun yanına gidip ona sarıldı ve ağlamaya başladı.
Hyunjini ilk kez ağlarken görüyordum.
Şuanda resmen bir abi kardeşin K-dramasını izliyordum.

"Hyunjin.."

Hyunjin titreyen sesi ile konuşmaya başlamıştı.

"C-chan ben özür dilerim nolur beni affet sen benim annem babam gibisin seni üzdüğüm için kendimden nefret ediyorum nolur beni affet nolur.."
"Hyung hadi affet Hyunjini"
"Ben..."
"Hyung hadi yaa"

OHA HYUNJİN İLK KEZ CHAN'A HYUNG DEDİ

"Tamaam"
"Yes be!"
"Helal sana hyung"
Hepimiz birbirimize sarılmıştık
Barışmalarına gerçekten çok sevinmiştim
LAN Bİ DAKİKA MİNHO EVDE YABLIZ KALDI
ÜZÜLMÜŞTÜR O ŞİMDİ

"LAN"
"Ananaskm ne bağrınıyon cisung ödüm koptu"
"HYUNGİN MİNHO YU EVDE NEDEN YANLIZ BIRAKTIN O MERAK ETMİŞTİR BENİ"
"Neden seni merak ediyor ki"
Diyip kaş göz etmeye başlamıştı bana.
"N-ne alaka o anlamda mı dedim"
"He he ayn"
"Neyse ben önden gidiyorum bb"
"Taam"
"Jisung biz Hyunjinle biraz yüriycez sen eve gidince suyu koysana akşam yemeği için ramen yapalım"
"Tamaam"

Eve gittim ve içeri girdiğimde Minho kanepede oturmuş etrafa bakıyordu.

"Jis geldin mi"
"Geldim geldim"
"Hoşgeldin gelsene yanıma"
"Geleyim"
Minhonun yanına oturduğum an Minho bana sarıldı.
"Siktir Jisung sen sigara mı içtin"
Lan okadar parfüm sıktım nasıl aldı kokuyu
"Yoo"
"Sigara kokuyorsun"
"Sadece bir tane içtim"
"Jisung birdaha içmeyeceksin tamam mı?"
"Tamaam"
"Lütfen bana söz ver tamam mı?"
"Minho beni neden bu kadar çok önemsiyorsun ki?"
"Jisung sen astımsın seni iyileştireceğime söz verdim ve en önemlisi seni seviyorum."
"Ne"

*****
Pirttt
Bbbb