Yorumlarınızı bekliyorum.
"Değerli yolcularımız, inişe geçiyoruz. Lütfen kemerlerinizi bağlayıp yerlerinize oturunuz."
Anonsu duyduğum gibi filmi kapayıp kemerimi bağladım.
Camdan dışarı baktığımda Sabiha Gökçen havalimanına indiğimizi gördüm.
Tekrardan bu havalimanını görmek bana bir iç çektirdi. Güzel anılarım yoktu sonuçta burada.
Uçaktan indiğimde İstanbul'un havasını içime çektim. Özlemiştim yalan yok.
İçeride gerekli işlemleri hallettikten sonra bavulumu da alıp bir taksiye atladım.
Gideceğim adresi verdim ve camdan dışarıyı izlemeye başladım.
Umarım adresini değiştirmemiştir.
Yol boyu gördüğüm şeyler bana memleketimi ne kadar özlediğimi hissettirmişti adeta.
Trafik ışıklarında peçete satmaya çalışan çocukları bile özlemiştim sanırım.
"200 lira ödemeniz var."
Hemen çantamdan parayı çıkarıp taksiciye uzatarak aşağı indim.
Gördüğüm evle aklıma anılar doluştu bir bir. Acıyla gülümsedim ve derin nefes alıp vererek bahçe kapısından içeri girdim.
Kapının tam önüne geldiğimde durdum. Zili çalmaya korktum. Ya artık başka biri yaşıyorsa burada?
"Aman, boşver be kızım. Çal gitsin." diyerek kendime temenni verdikten sonra zili çaldım.
Gergince beklemeye başladım sonra. Ancak kapıyı açan kimse yoktu.
Birkaç kez daha çaldım zili ama hâlâ açan yoktu.
"Şansımı s**eyim ya!" diyerek söylendim.
"Manolya?"
Adımın seslenildiğini duyduğum gibi arkama döndüm.
"Gece!" dedim yüzümde oluşan gülümsemeyle.
"İnanamıyorum, gerçekten sensin!" dedi elini ağzına götürerek.
"Kızım ne duruyorsun, gel buraya!" diyerek kollarımı açtım.
Elindeki poşetleri yere bırakarak koştu ve hızla sarıldı bana.
"Çok özledim seni! Geleceğini neden haber vermedin?" diye sordu sarılmayı bırakırken.
"Sürpriz yapmak istedim. Allah'tan hâlâ burada oturuyorsun." dediğimde güldü.
"E hadi içeri geçelim o zaman." dediğinde kafamı salladım.
Poşetlerini alıp geldi ve kapıyı açtı. Beraber içeri girdiğimizde ezbere bildiğim evin misafir odasına gelip valizimi oraya bıraktım.
Tuvalette elimi yüzümü yıkadıktan sonra mutfağa geçtim. Gece de buradaydı zaten.
"Açsındır sen şimdi. Sen şöyle otur, ben yemeği hazırlayayım. O sırada da konuşuruz."
"Yardım etseydim?"
"Hayır, bugün ben yapacağım, sen anlatacaksın. Dökül bakalım, fikrini değiştiren ne oldu da buraya geldin?"
"Almanya sıktı ya." dedim alayla.
"Evet komikti. Hadi anlat artık." dedi Gece tavuğu doğrarken.
"Ailem beni orada rahat bırakmadı. Çok bunaldım Gece. Fazla üstüme geldiler. Eskiden yaptıklarını yaptılar. Ama en son yaptıkları..."
"Ne? Naptılar?" diye sordu Gece bana dönüp kaşlarını çatarken.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Melodies Of Reunion | Barış Alper Yılmaz
Fanfiction"Beni ikilemde bırakma Barış. Dürüst ol ve açıkça söyle korkak bir adam olduğunu." "Ben görüp görebileceğin en korkak adamım. Ben sevdiği kadının gözlerine bakmaya korkan bir adamım." Bu hikayedeki kişi ve kurumların gerçekle bir ilgisi yoktur. Tam...
