Hayatın gerçekleri bir tokat gibi gelip yüzünüze çarptığında ne kadar güçlü olursanız olun düşersiniz.
Düştüğünüz zaman da kalkmak, düşmek kadar acıtır.
Ancak kalkmanıza yardım edecek birilerine sahipseniz işte o zaman hayat sizi yıkamaz.
Düşseniz bile eskisinden daha güçlü kalkarsınız ayağa.
Ben belki ağır şeyler yaşadım, tüm hayatımın bir yalan olduğunu öğrendim. Fakat şimdi yanımda canımdan çok sevdiğim iki arkadaşım ve sevdiğim adam var.
Belki henüz sevgili olmuş değiliz ama her haliyle yanımda olduğunu hissettirmesi ayrı bir konu.
Mesela şimdi onun kolları arasında olmam da çok ayrı.
Her içtiğimde ona gidiyor olmam da çok ayrı ve hep ona gidecek olmam da çok ayrı.
Benim her zaman Barışa ait olmam çok ayrı.
Yavaşça kolları arasından sıyrılıp kalktım yataktan. Biraz daraldığım için adımlarımı balkona yönelttim.
Dün gece ne oldu ne bitti bilmiyorum ama beni Barışın bulup buraya getirdiği belli.
Nasıl hissettiğim konusunda da emin değilim sanırım. Nasıl hissedebilirim ki?
Ailem bir anda gerçek ailem olmadığını söylüyor, bir ikizin var diyor. Nasıl hissedebilirim bu durum karşısında?
Omuzlarıma bırakılan bir battaniye hissettiğimde sağıma döndüm.
"Üşüyeceksin." diyerek karşıya baktı Barış.
"Teşekkür ederim..." diye bir mırıltı çıktı ağzımdan.
"Beni bulduğun için de teşekkür ederim." dedim ona bakarak.
"Zor olmadı." diyerek tebessüm etti.
"İçeri geçelim mi?"
"Olur, geçelim." dediğinde ben önden o arkadan içeri geçtik.
"Ben kahvaltı hazırlayayım o zaman."
"Gerek yok, canım istemiyor."
"Ne demek canım istemiyor? Olmaz, kahvaltı edeceksin."
"Barış cidden istemiyorum."
"Kabul etmiyorum Manolya. Birkaç lokma da olsa yiyeceksin."
"Asla pes etmeyeceksin değil mi?" dediğimde gülerek kafasını salladı.
"Sen kazandın, teslim oluyorum." diyerek ellerimi kaldırdığımda ufakça bir kahkaha attı.
___
"Ya sen işe gelmekle iyi mi ettin?" diye soran Geceye baktım.
"Zaten kaç gündür ekiyorum artık gelmem lazımdı."
"Peki sen bilirsin. Gel bari biraz antrenmanı izle."
"İyi fikir, kafam dağılır." diyerek ayağa kalktım ve Geceyle beraber antrenman sahasına geldim.
"Selam." diyerek yanıma gelen Zaniye baktım.
"Selam Zani."
"Üzgün görünüyorsun, bir şey mi oldu?"
"Sonra anlatsam olur mu? Şimdi hatırlamak istemiyorum."
"Tabii ki olur, her zaman dinlemek için buradayım. Kendine iyi bak bellezza."
"Teşekkür ederim Zani." dediğimde bana sarıldı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Melodies Of Reunion | Barış Alper Yılmaz
Fanfiction"Beni ikilemde bırakma Barış. Dürüst ol ve açıkça söyle korkak bir adam olduğunu." "Ben görüp görebileceğin en korkak adamım. Ben sevdiği kadının gözlerine bakmaya korkan bir adamım." Bu hikayedeki kişi ve kurumların gerçekle bir ilgisi yoktur. Tam...
