Katil Kim?

4.Bölüm:Karar

Herkes teker teker ailesine ulaşmaya çalıştı ama yapamadılar. Artık telefonlarımız çekiyordu ama zaman durmuştu. Ne kadar arasakta kimse açamazdı. Artık sadece biz birbirimize yardım edebilirdik.

Şansımızı denemek istedik ve 112 yi aradık açan olmadı tabikide. Buradan nasıl çıkacağımızı o varlık dışında aramızdan kimse bilmiyordu. Belkide hiç kurtulamayacaktık buradan.

Serumum bitince kolumdan çıkardım ve ayağa kalktım. "Biraz daha dinlenmelisin Lisa." dedi Jennie. Ama dinlenemezdim. "Dışarıda zaman durmuşken burada uzanıp dinlenmek ne kadar mantıklı?" diye sordum. "Ama yorgunsun." yeterince dinlendiğimi söyledim ama Jk ayağa kalkmama izin vermedi. "Lisa uzan ve dinlen. Biz bi şekilde çözüm yolu bulacağız." bulabileceklerini düşünmüyordum. Korkuyordum ve birine sarılmak istiyordum. Biri değil nedenini bilmiyordum ama Jk'e sarılmak istiyordum. Belkide beni koruduğu için ona minnet duyuyordum. Yada ona aşığımdır...

Ama bu durumdayken aşık olamazdım. Ama kalp işte ne durumda olduğumuzu hiçe sayıyor. En sonunda dinlenmeye karar verdim ve biraz uyudum. Uyandığımda karnım acıkmıştı ve susamıştım. Tek başıma gidebileceğimi sanmıyordum ama yanımda da kimse yoktu. Revirden çıktım kolidorda da kimse yoktu. Kafeteryaya aşağı indim. Kimseler yoktu. Neredelerdi bunlar? Akıllarında ne plan vardı?

kafeteryadan bir sandviç ve bir şişe su aldım ve boş bir sınıfa geçtim. Sandviçimi yedikten suyumuda içtikten sonra kendimi daha enerjik hissediyordum. Sınıfın camından bahçeye baktım. Jk aşağıda boş bir bankta oturuyordu biraz onu izledim. Daha sonra yanına Momo geldi ve Jk'in yanına oturdu. Bişeyler konuşup gülüşüyorlardı. İçimde çok değişik bi duygu hissettim daha önce hiç böyle bir duyguyla karşılaşmamıştım. Bu duygu nefret değildi,korku değildi, üzüntü biraz ama bu duygunun adını bilmiyordum. Belkide kıskandım.

Aşağı Jungkook'un ve Momo'nun yanına indim. Jk beni gördüğü gibi yanıma koşup iyi olup olmadığımı sordu. O yanımdayken tüm kötü şeyleri unutuyordum. Acaba bu iyi bir şey miydi yoksa kötü mü? Sorgulayacak halim yoktu. Kendimi aşka bıraktım ne oluyorsa olsun artık. "İyiyim." dedim. Beni boş bir banka oturttu ve yanıma oturdu. Biz konuşurken Momo'nun gözü hep bizdeydi.

Bana kötü kötü bakıyordu. Sanırım Jungkook'u seviyordu ve onu kıskanıyordu. Ama ona fedakarlık göstermeyeceğim. İlk defa korkaklık yapmayacağım sevdiğim adam için savaşacağım. Bi anda Jungkook'a sarılıp "Burdan çıkacağız ve ilk şarkımla sana teşekkür edeceğim..." dedim. O da bana sarıldı ve güldü "Bende sana eşlik edeceğim." dedi. Bu çok hoşuma gitmişti. Sarılıyorduk ve bu iyi hissettiriyordu. Sanki tüm açılan yaralarım iyileşiyordu...

En sonunda Momo banktan kalktı ve okulun içine gitti. Bahçede tek ikimiz vardık ve hâlâ birbirimize sarılıyorduk. En sonunda Jk "Hadi artık buradan çıkmak için yollar arayalım." dedi sesinden anlaşıldığı kadarıyla çok emin ve buradan hemen çıkmak istiyordu. Hepimiz istiyorduk bunu. Jk elimden tuttu ve beraber okula girdik. O lanet ses yine duyuldu. "HERKES SPOR SALONUNA!"

Ne vardı bu spor salonunda hep buraya iniyorduk? Her neyse. Jk ve ben spor salonuna indik. Diğer herkes oradaydı zaten. "Bu gece buradan çıkmanız için son bir şans vereceğim size. Yoksa ebediyen burada kalacaksınız." Hepimiz birbirimize baktık. Anlamıyorduk niye böyle bişey dediğini. Gerçekten yardımcı mı olmak istiyordu? Eğer yardım edecekse niye şimdiye kadar 2 kişiyi öldürdü? Bize yardım etmesi için 2 kişinin ölmesi mi gerekiyordu? Jin seslendi "Ne yaptıracaksın bize?" mantıklı bir soruydu.

Buradan çıkmamıza yardım edecekti ama tabi bir karşılığı olacaktı bunun. Konuşmaya tekrar başladı. "Aranızdan birinin içinizden başka birini öldürüp canını bana vermesi gerek. Böylece 3 kurbana uğlaşacağım ve sizide özgür kılacağım." Ne yani içimizden biri kendi canını feda mı etmesi gerekiyordu? Bu zor bir karardı.

Çok kısa oldu farkındayım fakat diğer bölüm final bölüm olacak ve ayrıca final bölüm uzun olacak.