Minddlemist

1.

Merhabalarrrr
Nasılsınız ilk bölümlee sizlerleyiz
İyi okumalar
Yorum atmayı unutmayın
🦋🦋

Jungkook

Dosyalara bakarken ileriden gelen bağırış sesleriyle dikatimi hızla oraya vermiştim.
"Hastanın kalbi duruyor!"
"Acil müdahale lazım"
"Bu lanet yerde doktor yok mu?!"
Hızla ellerimdeki dosyaları yanımdaki asistana verip hemen ilerideki topluluğun arasından sıyrıldıktan sonra sedyenin üzarinde cansız bir şekilde duran bedenin önüne geçmiştim.

"Alan açın!"

Verdiğim emirle etrafımdaki kalabalık hızla dağılmaya başlayınca derin bir nefes alıp kafamı hastanın yüzüne yaklaştırmıştım.Nefes almıyordu.Hızla harekete geçip ellerimi birbirine geçirerek kalbine doğru hem sert hemde hafif bir ritimle bastırmaya başladım.Kendime güveniyor muydum asla.

Tekrar nefesini kontrol edip hâlâ nefes alamayan hastaya tekrar tekrar kalp masajı yapmaya devam ettim bu bir kaç dakika sürdü.Ümidimi kesip son kez sert bir şekilde bastırıp tekrar kontorl ettiğimde bu sefer duydum nefes alış verişlerini duyuyordum hasta yaşıyordu.

"Hasta geri döndü"

Etrafındaki ağlamalar kesilip yerine sevinç nidaları yer almıştı bu sefer.
İşte bu kadardı saniyler içinde hayatınız değişebiliyordu.Tıpkı benim hayatım gibi.Yanıma gelip teşekkür eden insanları geçiştirip az önceki dosyaları tekrar alıp hasta kontrolüne gitmiştim.
123 numaralı oda ezberimde olduğu için hemen bulup içeri adımlamıştı.

"Merhaba, küçük hastamız nasılmış?"
"Aaa kocam gelmişşş"
"Uslanmaz hergele seni"

Sahte bir sinirle yatakta uzanan minik hastasının yanına gittim hızla.

"Nasıl hissediyorsun bakalım bugün?"
"Seni gördüm daha iyi oldum hyung"
"Öyel mi?"
"Hı hı"
"İlaçlarını aldın mı?"
"Evet"

Çalan kapı ile hızla içeri Yoongi girmişti kaşlarımı çatıp ne olduğunu sorgular gibi bakış atmıştım.Tepkime göz devirip konuşmaya başlamıştı.

"Bay Minho seni çağırıyor"
"Geliyorum hemen"

Yoojung'a gülümseyip odadan çıkmıştım.Aslında neden çağırdını biliyordum.Azar işiticektim hep olduğu gibi.Kapının önün gelip derince havayı solmuştum.İki kere tıklaktıktan sonra gelen 'gir' komutuyla içeri adımladım.

"Ne yaptığını sanıyorsun Jeon?"
"Sana hastalara dokunma yetkisini kim veriyor,ya hastayı kaybetseydik.Durumun ciddiyetinin farkında değil misin?"
"A-ama zaten öl-"
"Kes sesini...sen sadece basit bir asistansın Jeon, hastalara dokunma yetkin bile yok ama sen!"
"Ben üzgünüm"
"Bu son Jeon mesleğim üzerine yemin olsun ki kovdurturum seni"
"Bir daha yapmıycam affedin efendim"

Dolan gözlerimle dik durmaya çalışsam da beceremiyordum.Neden kimse yaptığım başarıları görmezden gelip hatalarıma odaklanıyordu ki.Bir kaç daha sövgü aldıktan sonra hızla çıkmıştım odadan.Dar geliyordu koca hastane.Adımlarımı hızlandırıp hep yaptığım gibi çatıya çıkmıştım en azından burda rahatsız eden kimse yoktu.Bir kaç dakika burda oyalandıktan sonra aşağı inmiştim.Çok yoğun bir gün değdi.Katları tek tek gezip Yoongi'yi aramaya başlamıştım.Son olan odaya yani sadece asistanların girdiği odaya bakmıştım.Burdaydı,burdaydı ama yanlız değdi kucağındaki kadınla iç içe girmiş yiyişiyordu.Kalsik Yoon işte her zaman ki halleriydi bu.