Εφήμερες Σκέψεις

Τα Αδιόρθωτα

Κλειδωμένος σε ένα δωμάτιο
εγώ και οι ενοχές μου,
Να τριγυρνάνε γύρω γύρω και να με βασανίζουν,
Καθώς προσπαθώ να ηρεμήσω
Από την φασαρία του έξω κόσμου.
Μέχρι να καταλάβω πως η περισσότερη προέρχεται από μέσα μου.
Απέναντι ένας καθρέφτης
Που δείχνει πρώτη φορά
αυτή την άσχημη εκδοχή μου.
Προσπαθώ να κοιτάξω άλλου
Αλλά τα μάτια μου πάντα εκεί καταλήγουν
18 χρόνια πίστευα ότι με ξέρω καλά.
Αλλά διαψεύτηκα.
Μια αλήθεια σαν αυτή που βλέπω,
Με γκρεμίζει.
Και θέλω τόσο να ξεχάσω όσα είδα.
Η αλλαγή είναι δύσκολη,
Αλλά είναι η μόνη λύση να δεχτώ
τις αδιόρθωτες πληρωτέες αμαρτίες μου,
Έστω και μεταγενέστερα.
Βασανιστήριο αναγκαίο να δω τόσο γυμνά μια αλήθεια,
που με συντρίβει περισσότερο
από κάθε προσβολή και κριτική που έχω λάβει.
Γιατί τώρα δεν μπορώ παρά να παραδεχτώ στον εαυτό μου ,
Αυτά που τόσο καιρό κάλυπτα
Με φθηνά λόγια και υποκριτικές πράξεις.
Να κάτσω με τα λάθη μου
Όση ώρα κάθομαι με τις επιτυχίες μου.
Και το κλειδί σταμάτησα να ψάχνω
Εδώ και καιρό.
Ψάχνω συρτάρια, βιβλία, σημειώσεις,
Θέλοντας πλέον να διαβάσω
Όλα αυτά που τόσο καιρό είχα απορρίψει.
Τόσα πολλά,
γραμμένα όλα για μένα,
Που ποτέ δεν περίμενα να δω,
Πρωτού βρεθώ εδώ μέσα αναγκασμένος να μάθω κάτι τόσο δυσνόητο και απορριπτεο,
Που όμως είναι η πραγματικότητα.