එක වෙන්නෙ මට අවුරුදු 16 දි...හදිස්සියේම අම්මාගෙ අසනිප විමත් එක්ක මගෙ අම්මා නැති වෙනවා...එක ඇත්තටම අපි හැමෝගෙම ජීවිතේට වුන ලොකු බලපැමක් මොකද අම්මා තමා අපි හැමදෙනාගෙම හයිය වුනේ අපේ හැමදේම වුනේ.. ඉතින් එ අහිමි විම ලොකු වේදනාවක් වගෙම අපේ ජිවිත වලට ගෙනාවේ හිස් තැනක් එක තාමත් එහෙම්ම තියනවා
අම්මාගෙ මරණේ අපි කාටත් වඩා ලොකුම බලපැම කලේ අපේ තාත්තාට...මොකද දෙන්නාම ආදරේ කරලා විවහා වුන අය මුලින් අල්ල ගත්ත අත අත් නොහැරම එකටම අල්ලන් දුර ගමනක් ආව අය ඉතින් එක පාරටම එ අල්ල ගත්ත අත සදහාටම අහිමි වෙලා එක පාරටම තනි වුනා කියන හැගිම එක්ක වෙන්න ඇති මගෙ තාත්තා හුගක් මානසිකව කඩා වැටුනා ඉතින් එක එක්ක එයා ටික ටික බිමට ඇබ්බැහි වෙනකොට කුලි වැඩ කරලා හොයා ගන්න සල්ලි එකටම වියදම් කරනකොට හිටියාට වඩා අපි පහලට වැටෙනකොට තාත්තා ණය වෙන්න ගත්තා
හිටිය වලෙ තව අඩියට වැටෙනකොට ටිකක් හරි මේ තත්වෙ මග ඇරගන්න ඔන නිසා ඉහලට ඉගෙන ගන්න හිටිය මගෙ ලොකු අක්කා එ අදහස අත ඇරලා වැඩපොළකට සේවයට යනවා එතකොට එයාට වයස 20 යි පස්සේ කාලෙක අක්කාට උදව් වෙන්න හිතන් අයියාත් නගරේට යනවා රස්සාවක් හොයාගෙන
ටික කාලයක් හොදින් ගියත් තාත්තාට බොන්න සල්ලි නැති වෙනකොට ලොකු අක්කාගෙන් සල්ලි ඉල්ලලා කරදර කරන්න වගෙම තාත්තා ගත්ත ණය ගෙවන්න කියලා ණය කාරයො ඇවිත් කරදර කරන්න පටන් ගන්නකොට නගරේට ගිය අයියාගෙන් කිසිම ඇමතුමක් තොරතුරක් හම්බනොවෙනකොට අන්තිමේදි ලොකු අක්කා එල්ල වෙන පිඩනය නිසාම වෙන්න ඇති ගෙදරින් යනවා එයා යාලු වෙලා හිටිය අයියා එක්ක..
අන්තිමට ගෙදරට මායි පොඩි අක්කායි විතරක් ඉතුරු වෙනකොට අපි දෙන්නාත් පාසල් ගමන නතර කරලා රස්සා කරන්න පටන් ගත්තේ පුලුවන් විදියට ණය ගෙවලා දාන්න හිතන් මොකද හැමදාම ගෙදර දොර ලගට ඇවිත් බැණලා කැ ගහලා යන එක සමහර දාට එලියෙ තියලා තිබ්බ මල් පොච්චි පුටු කඩලා යනකොට අහල පහල අයගෙනුත් බැණුම් අහන්න වෙනකොට එක ඇත්තටම ලොකු කරදරයක් පිඩනයක් විදියටයි අපිට දැනුනේ
පොඩි අක්කාට ගමේ මහන කඩේකින් රස්සාවක් ලැබෙනකොට මට ගමේ තිබ්බ පොඩි අවන්හලක වේටර් කෙනෙක් විදියට රස්සාව ලැබුනා...එතනදි තමා මගෙ ජිවිතේ වෙනසක් වුනේ "
