21 Ocak 2024
İyi okumalar dilerim.
.
.
YAZARDAN
" Hadi bize gidelim yar
Şişelere küselim yar olmazsa
İçelim içelim ölümüne içelim
Karakola düşelim yar
Bakma öyle gözüme
İnanmadım sözüne
Bakma öyle gözüme
İnanmadım sözüne
Ben ne hatunlar gördüm
Güvenilmez sözüne
Ben ne avratlar gördüm
Güvenilmez sözüne"
Saat gece yarısına geliyordu neredeyse. Sokak lambasının aydınlattığı boş sokakta, ellerini cebine koymuş, kapüşonunu kafasına geçirmiş yürüyordu aynı zamanda en sevdiği şarkıyı söylerken.
Kafasında binbir düşünce ve plan varken, o şu anlık bunları bir kenara atmış anın tadını çıkartmaktaydı.
Şüphesiz en sevdiği şeydi bu. Yok saymak ve anı yaşamak.
Genç adamın bir tarafı oldukça sakin, eğlenceli, sessiz ve anlayışlı bir İstanbul beyefendisi iken konu işi olunca tam tersi birine dönüşmekteydi.
O beyefendi kişiliğinden çıkıyor, acımasız, hırslı ve tehlikeli birisi oluyordu. Ve bu en nefret ettiği şey de olsa mecbur olduğunu biliyordu.
Dün gece aldığı emir ile apar topar mahalleye gelmişti ve bir ev kiralamıştı.
Yapılan planın iç yüzünü henüz bilmiyordu. Ancak emirleri sorgulamadan yerine getiriyordu.
Yeni görevi ise henüz adından ve mesleğinden başka hakkında hiçbir şey bilmediği bir adama, Zeyd Azad'a yardım etmekti.
Ona ZİAK'ın gerçeklerini anlatacaktı. İki tarafta amacına ulaşana kadar iş birliği yapmaya ikna edecekti.
Sokaklarda şarkı söyleyerek dolaşmaya devam ettiği sırada çalan telefonunu açtı ve kulağına götürdü.
- Buyrun.
- Zeyd ile konuştun mu?
- Evet. O eve geçti, ben mahalledeyim.
- Sonuç?
- Bilirsin, biraz zamana ihtiyacı vardı. Ben de ona zaman verdim. Ama şimdiden cevabı olumluymuş gibi planını yönlendirebilirsin.
- O nedenmiş?
- Çünkü cevabının olumlu olacağını biliyorum.
- Nereden biliyorsun?
- İnsan sarrafıyım. İyi biliyorsun bunu.
- Öyleyse hazır ol Merih Aram Mir. O itlerin işini bitirmeniz çok yakın çünkü.
- Ben her zaman hazırım. Onlar hazır olsun asıl.
- İyi geceler Mir.
- Size de. Teşekkürler.
Telefonu kapattıktan sonra arka cebine yerleştirip sokağın köşesine park ettiği motoruna bindi.
Arabasını garaja bırakmış ardından motoru ile mahalleye gelmişti. Bu gece motor yarışı vardı. Ve Mir hız tutkunu biri olarak yapılan her araba ve motor yarışına katılıyordu.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KARANLIĞIN HAKİMİ
Teen FictionZeyd Azad. Tekdüze gibi görünen hayatının iç yüzü kimsenin bilmediği gibiydi. İnsanları çok iyi tanıyordu. Bu yüzden de etrafında kimse yoktu. Kardeşleri ve abisi hariç, kimseye güvenmiyordu. En güvendiklerinden darbe yemişti Zeyd Azad.