Kaybettiğim tüm o zamanlar, zamanlarımın en iyisiydi. Hemde en kötüsü. Hem en aydınlık yazı, hemde en karanlık kışı. Benim durumumun asıl inanılmaz yanı aslında gerçek olması.
Yaşadıklarımın ne derecede kolay yada ne kadar zor olduğu hakkında hiç bir fikrimin olmadığı gibi, tüm bu gelip gitmelerim, halüsinasyonların ve yerinden kımıldayamamalarım oldukça zor benim için.
ne zaman 10 yıl önce ne yaşandığını merak edip irdeleyecek olsam, "Bilmene gerek yok Ecrin, zaten yaşandı ve bitti."
Cevabını alıyorum annemden. Geçmişim ardında ne bıraktı bilmiyorum ama, annem için yaşanan işte buydu. 'Yaşandı ve bitti' Bu kadar kolay mıydı? Bunu söyleyebilecek kadar basit miydi olanlar? Yaşanmıştı evet ama hala bitmemişti, bitmemeliydi.
Bu kadar basit ve kolay olmamalıydı. Sadece annem değildi her şeyi bu denli olağan gören.
Çevremdeki insanlarında bana bakış açısı:
"On yılda ne yaşamış olabilirsin ki, en fazla ne kaybedebilirsin." İşte bu kadar gereksiz ve acımasız..
Evet ne olduğunu bile bilmediğim şu lanet kaza sonucu ilk on yılımı kaybettim.Ancak bununla beraber on yaşıma dair tüm anılarımı da. Çocukluğumu, hayatımın en güzel dönemlerini kaybettim.
Düştüğümde bacağımın ağrısına anne diye ağladığımı, korktuğum da babama koşuşlarımı,babamın beni omuzlarında taşırken ki mutluluğumu, eğer vardıysa en yakın arkadaşımla oyunun içindeki ettiğimiz kavgaların verdiği o eşsiz hazzı, küçümsenen on yılda, hayatımın en güzel anılarını ve babamı kaybettim ben.
Nasıl çok şey kaybetmiş sayılmam...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
KAYİP
Chick-LitHayatta her insanin beklediği bir mucizesi vardır. Kimisi dünyaca ünlü bir süper star olması, kimisi dünyanın en genç milyonerlerinden biri olmayı bekler. Ama hiç biri daha olağan bir şeyler beklemezler. Bana gelince ben mucizelere inanmam. Ama eğ...
