~Çocukluk Aşkı Alfam~ (bajifuyu) {omegaverse}

teslim

Bir okuyucunun isteği üzerine bugün yb yazmaya karar verdim iyi okumalar

Hani derler ya hayatını yaşa diye. Bu söz çok mantıksız değil mi sizcede. İnsanın hayatını cehenneme çevirerek bu cümleyi kurmaları, ne kadar bencilce bir davranış. Hayatı zorlaştırarak bu seçeneği sunmaları.

Chifuyu kaç gündür ise uyuyamıyor sürekli hastanenin terasına çıkıyordu. Düşünceleri zihnini terk etmemişti. Hergün daha da kötüye gidiyordu. Artık kendini sorguluyordu. Neden bunları yaşamak zorundayım? Bu soru hergün zihninde daha çok yer ediniyordu. Bir türlü susturamıyordu ona işkence eden cümleleri.

Arkadaşlarına haber verip eve gideceğini söylemişti. Odadan çıkar çıkmaz baji peşinden gidip iyi olup olmadığını sordu. Oğlan en güzel gülümsemesini sunup iyi olduğunu söylemişti. Baji ne kadar onu eve bırakmakla ısrar etsede chifuyu gerek olmadığını yürümek istediğini söyleyerek onu geri çevirmişti. Baji ise geçerli bir neden olduğu için tamam demişti. Eve gidince onu aramasını söylemişti. Chifuyu onaylamıştı ve eve dönmek için yola koyulmuştu. Tabii gerçekten eve gidiyorsa.

Dışarı çıkar çıkmaz bir numarayı çevirdi. Onun için numara tanıdıktı. Numarayı çevirdi,adımlarını yavaşlattı ve bekledi. Derinden gelen ses aradığı kişinin daha yeni uyandığını belli ediyordu.

???:hmm alo

Chifuyu:hey benim chifuyu

???:ne güzel sürpriz senin beni arama sebebin nedir acaba

Chifuyu:kısa kesicem diğerlerinin haberi olmadan gel beni al ve onları rahat bırak neler yapacağını biliyorum özellikle takemichyi rahat bırak

???:bunun bir blöf olmadığını nereden bilicem

Chifuyu:gelince blöf olmadığını anlarsın

???:hmm anlaştık seni nereden alayım

Chifuyu:çalıştığım kafenin birkaç sokak ilerisinde bir market var oraya gel

???:adres ver

Chifuyu:bence gerek yok benden iyi bildiğini biliyorum

???:nasılda iyi tanıyorsun beni

Chifuyu:boş boğazlılık yapma

Telefonu kapatmıştı chifuyu. Eğlendiğini biliyordu. Neler yapabileceğini de. Şu berbat hayatı bi herkes gibi yaşayamamıştı. Hep tek başınaydı. Tanrı onu tek bırakmaya yemin etmişti sanki. Tekrardan yürümeye başladı genç oğlan. Bu soğuk sokaklar sanki her şeyi anlatıyordu. Tüm hayatının bu soğuk sokaklar gibi geçtiğini asla aydınlık olmadığını anlatıyordu sanki.

Yürümeye devam etti. Soğuk havanın yüzüne çarpmasını umursamadan devam etti chifuyu. Keşke sevgilisiyle daha güzel zamanları olsaydı diye içinden söylendi. Fakat evren bunu istemiyordu. Kader ağlarını örmüştü bir kere chifuyu içini. Elden ne gelirdi ki.

Chifuyu sonunda çalıştığı yerin önüne gelmişti. Durup göz ucuyla bir baktı. 17 yaşından sonrası hep burda geçmişti. En azından o zamanlar daha iyi bir hayatı vardı. Chifuyu daha fazla oyalanmadan kafasını önüne eğdi ve hızlı adımlarla yürümeye başladı. Kendi ayaklarıyla hayatını mahveden adama gitmek canını yakıyordu.

Marketin önüne gelince etrafına baktı karşı kaldırımda siyah bir araba vardı. O olduğunu tahmin ediyordu ama yerinde durmayı seçti. Arabadan birisi çıktı ve chifuyu'ya doğru gelmeye başladı. Derin bir iç çekti chifuyu. Soğuk hava ciğerlerini acıtmıştı. Gözlerini yumdu birkaç saniye. Ama gözlerini açmadan bir ses işitti. Tanıdık bir ses,hemde çok tanıdık. Biraz daha yakınlaşınca bu sesin kazutoraya ait olduğunu anladı. Gözleri şaşkınlıkla açılmış kasları çatılmıştı. Kafasını kaldırır kaldırmaz kazutora önüne geçmişti. Adam ise olduğu yerde durmuştu.