𝘒𝘜𝘔𝘈𝘙.|𝘍𝘺𝘰𝘻𝘢𝘪|

𝑖𝑡𝑖𝑟𝑎𝑓𝑙𝑎𝑟.

Sonda bir kitapı yazim mi diye bir oylama yapacağım. Bakarsanız sevinirim<3 iyi okumalarr

"Ne?"

Rusun azından çıkan tek söz bu idi. Bedeni kas katı kesilmişti. Kıpırdayıp konuşamıyordu. Gözleri dolmuştu. Ağlayacak gibi hissediyordu. Gerçekten sevdiği kendisinden uzak mı kalıcaktı?.

Gözünden 1 damla yaş düşmüştü. Karşısındaki japon onun ilk defa ağladığını görüyordu. Bunun hüznünü anlayabiliyor'du. Sevdiğinden ayrı kalmanın hüzününü.

"Osamu?."

Ağlamaklı ve kırık bir ses tonu ile konuştu rus. Dudaklarından kısık ama hızlı nefesler alıyordu. Kahveli genç bunu fark ettiğinde sakince karşısındaki rusa sarıldı. Sarılmak onda hep işe yaradı. Fyodor ona benziyor sa onda da işe yaraması lazımdı.

"Sorun yok Fedya! 'Baba' benim 1 hafta kalmama izin verdi!. Ve seni bir yere götürmek istiyorum. Ama buraya ağlayan çocuklar giremezmiş.. bu yüzden şimdi ağlama ve gidip sana göstermek istediğim yeri göstereyim!."

Kahveli sesini olduğunca mutlu ve sakin çıkardı. Rus ise kahveli ona sarıldığında sıkıca kapadığı gözlerini hafifçe açtı. Gözleri dolu olduğu için pek düzgün göremiyordu ama umrunda değildi. Sevdiği onun yanında olucaktı. Onun gözleri olucaktı.

Kahveli rusun elini tutarak onu rahatlatmak için hiç bir sorun yok dermişçe gülümsedi. Bu rusu rahatlattı. Kahvelinin mutlu yüzüne bakıp içten bir şekilde gülümsedi. Kahveli ise rusun elini bırakmadan hızlıca arkasını dönüp göstermek istediği yere doğru hızlı adımlarla ilerledi.

"Osamu-"

"Fedya az kaldı gelicez gözlerini kapa bu yüzden!"

"Ama-"

"Lütfennnnnn~"

Derin nefes aldı rus.

"Peki osamu."

Memnun bir şekilde gülümsedi kahveli. Patika olan yoldan 8-9 adım attıktan sonra durdu. Bu anı durma yüzünden arkasındaki rus onun sırtına hafifçe çarpmıştı. Hafifçe kıkırdadı kahveli. Fyodorla tek kalmak hep istediği bir şeydi. Onunla hizmetlilerin duymasın dan korktuğu şeyleri burda paylaşabilirdi!.

"Şimdi gözlerini açabilirsin!"

Rus yavaşça gözlerini açtı. İlk başta hafif bir şaşkınlık ile Osamuya baktı. Her zaman güzel olan Osamu şimdi yaprakların ardından gelen ışıklarla daha güzel gözüküyordu. Mükemmel olan birinin daha mükemmel olması gibi birşeydi bu. Harikaydı.

"Fedya gel şu çimenlik yere oturalım!"

"Pekala"

Osamu hızlıca çimenlik alana doğru ilerledi. Arkasından gelen rus ise onun yanına oturup etrafa bakmaya başladı. Kuşlar,hafif kısık gelen rüzgar sesi,nemli esen rüzgar. Bunları sayarken omuzunda bir ağırlık hissetti rus. Kafasını çevirip osamuya baktı.

Kahveli genç gözlerini kapatmış kafasını rusun omuzuna yasladı. Gözlerini kapatıp hafif derin nefesler alıyordu. Burası onu rahatlatmıştı. Ona iyi bir his vermişti. Fyodorun yanında olması onu güvenilir bir yerde gibi hissetmişti.

Fyodor sevdiğine bakarak tekrardan onu sevdi. Bırakılamaz bir uyuşturucu gibiydi onu sevmek. Bağımlı oluyordum. Sevgi böyle birşey miydi?. Fyodor bunları düşünmek istemiyordu. Aklında sadece osamunun yüzü ve sesi olsun istiyordu.