𝘒𝘜𝘔𝘈𝘙.|𝘍𝘺𝘰𝘻𝘢𝘪|

𝐵𝑒𝑟𝑎𝑏𝑒𝑟𝑒.

Karşımdaki benden büyük olan çocukla berabere kalıyorduk. 3 defa oynadık ve 3 defa berabere kaldık. Çocuğun yanındaki siyah gömlekli kişi çok etkilenmiş olucak ki babamla konuşmak için onu dışarıya çağırdı. Umarım onu vururdu.

-İsmin ne?

Dikkatimi karşımdaki kişiye verdim. Sakin bir ses tonu ile;

-Shūji Tsushima. Senin adın ne?

-Fyodor Dostoyevski.

-İsmin japonca değil. Nerelisin?.

-Rusum.

Rus mu?. Bu yaştaki bir çocuğun rusyadan japonyaya gelme sebebi neydi?. Merak etmiştim. Ama sorarsam bir sorun çıkabilirdi.

-Japonyada olma sebebimi merak ediyorsun değil mi?.

-Aslında evet. Merak ediyorum ama bu soruyu sormam sana sorun yaratabilir diye sormak istemedim. Sorun yaratmayacaksa japonyada ne arıyorsun?.

Karşımdaki rus yüzüne bir sırıtma yerleştirdi.

-Bende bilmiyorum.

Ney? Anlamaz gözlerle karşımdaki kişiye baktım. Ciddi manada mı söyledi yoksa şaka manasında mı?.

-Cidden. Bende neden japonyada olduğumu bilmiyorum. Tek bildiğim şey daha demin senin yanındaki adamı dışarıya götüren adamın beni evlat edinmesi idi. Ben daha 'noldu?' diye sorgulayamadan kendimi japonyada buldum.

Anladığım kadarıyla kendisi yetim. Ve yetimhanede kalırken siyah gömlekli adamın Fyodor'u evlat edinmesi. Gerçekten. Saçma bir durum.

-Shūji Tsushima demesi zor. Ve tahminen bu son karşılaşmamız olmayacak. Bu yüzden sana Osamu Dazai diyebilir miyim?

Benim ismimi söylerken dilinin dolaşması komikti. Bana koyacağı lakap gerçekten güzel bir isimdi.

-Bana istediğini diyebilirsin. Ve son karşılaşmamız olmayacağı çok belli.

Fyodor kafasını salladı. 1-2 dakika boyunca aramızda hiç konuşma geçmemişti. O zaman aralığında siyah gömlekili adam ve babam geri dönmüştü. Babamın yüzünde pis bir sırıtış vardı. Babam konuşmak için dudaklarını araladığı an sakince onun cümlesini söyledim.

-'Seni sattım. Artık karşındaki kişilerle yaşayacaksın.' diyecektin. Değil mi otosan/Chichioya?

Karşımdaki kişilere başımın dönük olmasına rağmen onların sırıtıyor olduklarını hissettim. Babamın yüzündeki sırıtma ise yavaş yavaş büyüyordu. Kafasın8 kaldırdı ve daha demin konuştuğu adama baktı.

-Söylediğim gibi. 209 IQ kendisi.

Fyodor bi bana baktı bide babama. Dudaklarını aralayarak konuştu.

-Osamu. Sen ve ben. Birbirimize çok fazla benziyoruz.

✭
Ve "Siyah Kanatlar" Adlı kitabi sonra yayınlayıcam çünkü yorulmak istemiyorum
[O kitabı yayınladığım an söz 40+ bölüm olucak]