Mutlaka bir çıkış yolu vardır.
Bu hayatta daha neler görecektim...
Düşünsenize aklınızın ucundan bile geçmeyen şey başınıza geliyor...Kapı çalıyordu.Annem ne yapacağını bilmiyordu çünkü kimin geldiğini biliyordu"Haciz memurları"Annem bana "Haziran git kapıyı aç"dedi huzursuz ve mutsuz bir şekilde "Tamam"dedim kapıya doğru yürüyerek.
Kapıyı açtığımda karşımda elinde siyah çantası olan,takım elbiseli bir adam, arkasındaki bir kaç kişiyi ve kocaman bir kamyon gördüm.Ne için geldiklerini anlamıştım ama yinede "Buyrun ne istemiştiniz"diye sordum cevabını bile bile.Haciz memuru elindeki belgeyi göstererek "Burası Hakan Uysal'ın evimi?"dedi "Evet buyrun.Bir şeymi oldu?dedim biraz daha uzatmak için.Jaciz memuru derin bir nefes alarak "Haciz kararı çıktı lütfen zorluk çıkarmadan eşyaları toplamamıza izin verin"dedi ben ne yapacağımı bilmez bir şekilde yere oturdum.O sırada evi boşaltmaya başladılar.Annem ve babam salonda oturuyordu.Babam annemi teselli etmeye çalışıyordu.Birden kendime gelip," Poyraz nerede?"diye mırıldandım kendi kendime.Endişeli bir şekilde ayağa kalkıp merdivenlere doğru ilerledim.Yukarı çıkıp Poyraz'ı aramaya başladım.Poyraz'ın odasına baktığımda Poyraz kulaklığını takmış,yatağında düşünceli bir şekilde oturuyordu.Bende yanına gidip oturdum.Geldiğimi fark edince kulaklığını çıkardı.Onun elini tutarak "Yapma ama böyle ablacım.Bak sana söz veriyorum her şey eskisi gibi olacak"dedim.Poyraz dolu gözleriyle bana "Nasıl geçecek abla nasıl?"dedi.
Ona sarılarak "Ablacım ben sana hep ne derim ' herşeyin mutlaka bir çıkış yolu vardır' dediğimde poyrazda benimle birlikte söyledi.Gülümseyerek"Aynen"dedim
Bunu söyledikten sonra bana sıkı sıkı sarıldı.Ayağa kalkıp aşağı indiğimde salonu boşaltmışlardı bile.Kapıya baktığımda kimi göreyim Sarp'ı .Onu gördüğümde istemsiz bir şekilde vücudumda bir karıncalanma hissettim.
Sarp'ın arkasından Toprak ve Yaprak'ta geliyordu.Elimi uzatıp
"Hoşgeldiniz"diye mırıldandım.Hepsi teker teker "Hoşbulduk"dediler.Geldiler ama oturacakları bir koltuk bile yoktu...😓
-DEVAM EDECEK-
