Monoton

Bölüm 5: Değersizlik

Kendinizi hiç değersiz hissettiniz mi? Neden böyle hissettiniz peki?

Sahi insan neden kendini değersiz hissederdi ki? İnanın bunun cevabını uzun zamandır düşünüyorum tam olarak bulamasam da, belki de sorun biz değilizdir? Belki sorun bizi o değersiz hissettiren insanlar, olaylar veya durumlardır. Belki tek bir sözdür bize bunu hissettiren bazen, belki sadece bir şarkı sözüdür. Hislerimiz bizimle ve sanırım onları kabul etmeli, olduğu gibi yaşamalı, ağlayıp rahatlamalıyız.

Sizce ağlamak rahatlamak mıdır? Yoksa kendini yıpratmak mı? Bence ağlamak çok özel bir duygu gözünden akan yaşlar sanki acılarının, o an üzüldüğün şeylerin senden akıp gitmesini, sanki o kötü ruh halinden arınmanı sağlıyor her gözyaşı.. 

Belki de ben hayata gereksiz anlam yüklüyorumdur. Ama şundan eminim ağlamak kesin olarak yıpranmak değildir. Ağlamak bir yerden sonra yıpratıcı olur bence bir dozu vardır. Aslına bakarsan her şeyin belli bir dozu vardır. Çok klişe belki ama her şeyin fazlası gerçekten de zarardır. Fazla ağlarsanız bu sizin için yıpratıcı bir duyguya, bir kaçış yerine dönüşür ama her seferinde o duygulardan arınacağınıza daha da bulaşırsınız o duygulara..

Peki mutluluğun da fazlası zarar mıdır? Bence zarardır mutluluğun o coşkulu havasına kapılıp hatalar yapabilir insan, farkında olmadan. Yine geldik bir şekilde farkında olmaya ama gerçekten o coşkuya kapılıp çok büyük hatalar yapılabilir. İnsanın bazen durup ben şuan ne yapıyorum? sorgulamasını içinde yapması lazım. O çok coşkulu mutluluk anında..

Siz siz olun coşkulu havalara kapılmayın, değersiz hissetmeyin diyemem ama duygularınızı yaşayın akıtın onları gözyaşlarınızla..

En güzel mutluluklar sizinle olsun..

Umarım bu bölüm hoşunuza gitmiştir, umarım iyi gelmiştir ruhunuza. Duygularınızla ve sağlıcakla kalın bir sonraki bölümde görüşürüz 💖!!