Bazı insanların evleri olmaz evi olabilecek insanları olur,belki sokaklarda yaşarlar ama üşümezler neden biliyor musunuz?
Yanındaki insan yeri gelir onun ateşi olur Onu yakmadan ısıtır sanki soğuk bir akşamda sıcak bir evdeymiş gibi...
Eğer onun yanında üşüyorsanız ateşi başkasını ısıtıyor,sizi cayır cayır yakıyordur.Eviniz artık evleri olmuştur,sizde o evin her köşesini ezbere bilip dışarıdan bakan o kişi.
Benim evimde küçük bir beden di eğer nefes alıyor olsaydı 16 yaşındaki bir erkek çocuğuydu. özlüyordum... ben evimi,o bedeni deli gibi özlüyordum. bu öyle bir hasretti ki anılarım her yeni yaşımda "bir an önce ölsem de kavuşsak" diyen dileklerimle doluydu...
Yüzüme düşen damlacıklarla birlikte yorgun gözlerimi araladım gördüğüm ıslak saç tutamlarıyla birlikte derin bir nefes alıdım ve elimi o saçlara daldırıp çektim "Aaa Vera napıyorsun ya " diyerek inleyen atakan'ın sesi yine şaşırtmıyordu "Bak Atakan,canım kardeşim ben sana demedim mi bir daha duştan çıktıktan sonra o ıslak saçlarını yüzüme sürte sürte beni uyandırmıycaksın diye heh!" Elimle atakın saçlarını çekip yanıma yatırdım
"Dedin dedin ama bende saçlarımı yüzüne sürtmedim zaten sadece tepende dikildim onlar damla dıysalar benim suçum ne? Aaa! Vera!"
Şu yaşıma kadar şu çocuğun hep zeki olduğunu düşünmüşümdür, bu yaşımdan sonrada vazgeçiyorum bu düşünceden" Atakan başımda dikilmende de bir sebep yok" deyip o yanımda uzanırken dizlerim üzerinde doğruldum bir dizimi çıplak karın kasına bastırdım"lan!lan dur veroşum tamam özür dilerim söz bir dahakine normal bir şekilde uyandıracağım seni, Yeter ki özenle yaptığım karın kaslarımın üzerinden çek şu dizini" dedi
Ancak bunları derken resmen cırlıyordu tabi zayıf noktasını bulmuştum. " Atakan sen beni uyandırma çok iyilik yapmak istiyorsan beni uyandırmadan gidip kahvaltıyı hazırlayabilirsin" dedim ve dizlerimi üzerinden çekip yataktan indim. Saçlarımı dağınık bir topuz yaparken banyoya doğru ilerliyordum "vera Sen kahvaltı yapmayı sevmezsin kahvaltıyı ilaçlarını içmek için yapıyorsun" dedi oda benim peşimden banyoya gelirken.
Musluğu açtığım da banyo kapısının pervazına yaslanmış beni izleyen atakan'la gözlerimiz kesişti"tabi ilaçlarını içmediğin de kesin" yüzüme bir avuç su çarptım "Vera sen beni kandıra bileceğini mi düşündün sana demiştim o ilaçları benim yanımda içeceksin bende göreceğim demiştim!" Suyu kapatıp havuluya uzandım "çok merak ediyorum ben gelmeseydim ne yapıcaktın? titreyen ellerinle tek tek yerden o ilaçları toplamaya devam mı edicektin!"
havluya sildiğim ellerim durdu"Atakan yeter tamam mı yeter sakin ol. Bunun titreyen ellerimle bir alakası yoktu ilacımı içecek ken kutu ellerimden kaydı ve düştü bu kadar"dedim sert bir sesle
Peki ya bu söylediğim gerçekmiydi? Hayır.
"Vera gördüm diyorum Kendi gözlerimle gördüm Ama sorun dün akşam o ilaçları düşürmüş olman değil sorun dün sabah gerçekten bu ilaçları iç seydin o akşam bu hale gelmeyecek olmandı" dedi sinirle. kafamı iki yana sallayıp kalçamı lavaboya dayadım "Abartıyor sun her zaman ki gi-" aniden sözümü kesen bağırışıyla sarsıldım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YIKIMIN KOLLARINDA
Teen FictionVera nın da maruz kaldığı 11 yaşındaki katliam tek tek ortaya çıkarken kendini katil diye anarak büyüyen bu kız yıllar sonra suçlu mu yoksa suçsuz mu olduğunu net bir şekilde anlayacak olaylara karışacak...
