Kalpsizler Şehri

Öldük mü?

Vahşi bir orman da yalnız kalmış bir vaşak gibiyim.

Kimsesiz, korkak, yem olmaktan korkuyorum bu şehre.

Çünkü burası kalpsizlerin Şehri bense kalbi olan tek Vaşak.

Neden mi kendimi bir vaşağa benzetiyorum.

Aslında pek bir benzer yanımız yok Vaşak oturur avını izler ve anı bekler.

O an gelince avını yakalar. Vaşakla beni ayırt eden tek özellik bu işte.

Ben avımı yakalamam sadece izlerim genel de av olan benimdir.

İnsanlara av olmak ne ilginç değil mi?

Evet biz insanlar da birer vahşi ormanda yaşarız aslında.

İnsan insanı gözleriyle yakalar, diliyle avlar, an gelir ve yer.

Kalbin varsa barınamazsın saklasan bile barınamazsın bu vahşi ormanda.

Gözleriyle yakalarlar. Diliyle avlar.

Sevme duygusuna sahipsen. Üzgünüm ama artık ölüsün.

Yaşayan bir ölü...

İnsanlar sevgiye düşmanlar.

Tıpkı bir kedinin bir fareye düşman olması gibi.

Kalbin atıyorsa bu şehir de bir faresin.

Faili olmak istiyorsan bir insanın, Kedi olmak zorundasın.

Faili olmak istiyorsan bu şehrin, kalpsiz olmalısın.