Boş Ders

6. Bölüm

Selam. Sürekli bölüm atmayı unutuyorum. Umarım yine unutmam. İyi okumalar!

Sabah uyandığımda yüzüme yoğun bir şekilde güneş ışığı çarpıyordu. Gözlerimi açtığımda herkes uyumaya devam ediyordu. Çünkü saat daha 6'ydı. Kalkıp elimi yüzümü yıkadıktan sonra ocağı açıp yemek hazırlayım derken ocağı açamadım. Ah çok güzel, ocak bozulmuştu. Dolabta bir kaç tane aç bitir salam vardı, onları yiyecektik. Bende tekrar yatağa uzanıp telefonda kaydırmaya başlayacakken internet olmadığını hatırladım. En sonunda benim bir kutuda boncuklarım ve ip vardı. Onlarla uğraşıyım derken saat 8 olmuştu. Tabi Zeynep kalktı. Zeynep:

''Ya yemek yapalım açız.''

Ben: ''Ocak bozuk aq.''

Zeynep: ''NASIL BECERDİN BOZMAYI!''

Ben: ''LAN İLLA BEN Mİ BOZMAK ZORUNDAYIM!?''

Zeynep: ''KENDİ KENDİNE NASIL BOZULABİLİR O ZAMAN!''

Ben: ''YA BEN SADECE AÇMAYA ÇALIŞTIM AMA AÇILMADI, BELLİ Kİ KENDİ KENDİNE BOZULMUŞ İŞTE ZATEN ESKİ BİR OCAKDI!''

Biz böyle bağrışırken diğerleride uyandı. Olaya müdahale ettiler, anlaştık işte bir şekilde. Sonra ben hepsinin önüne salam koyunca, bunu nasıl yemek diyerek yediler (ben de dahil). Daha sonra dışarı çıkalım dedik, dışarı nasıl durumda bakalım diye. Bakmaz olsaydık keşke, her yerde fareler, türlü türlü canlılar vardı. İğrenerek içeri girdikten sonra ben:

''Ya biz sürekli evde kalırsak bu sorunu çözemeyiz-''

Camdan bize bakan, aynı Backrooms'daki yaratıklara benzeyen bir varlık gördük. Hepimiz dona kalmıştık, hayatımızda ilk kez böyle bir durumla karşılaşmıştık.
Yazar notu: Yok ben her gün görüyom aq.

Sadece o yaratığa bakıyorduk. O da bize bakıyorken, ben sadece şunu diyebilmiştim:

''KAÇIN, BU BİZİM ANAMIZI SİKECEK!''

Hepimiz pijamalarımızla kaçarken ben sadece herkesin telefonunu ve evin anahtarını alabilmiştim bir çantaya koyup. Ben de çok hızlı bir şekilde kapıyı kilitledikten sonra, bir yere koşuyorduk nereye varacağımızı bilmeden. Sadece koşuyorduk, insanoğlunun şu an yapabileceği tek şey buydu çünkü. En sonunda bir avmye vardık ama kapısı kilitliydi. Ama insanlar sabah kaybolmuştu ve sabahları avmler her zaman açık olur. Biz bunu düşünürken arkamızdan birisi çok hızlı bir şekilde bizi tutup bir arabaya yerleştirdiler. Biz ne olduğunu anlamaya çalışırken araba ilerlemeye başlamıştı bile. Arabayı sürene bakayım derken onu gördüm: Benim en yakın arkadaşım Sıla.