Nieuw bij #Likeme

Deel 13: "Lot je bent niet raar."

"Daarbij is het al heel erg donker buiten, dus is het niet echt veilig om nu de weg op te gaan" zegt Maksim die stiekem heel erg hoopt dat ze bij hem blijft vannacht. Hij meende echter wel wat hij zei over dat hij niks raars met haar zou doen. Ook al zou hij haar het liefste willen kussen op dit moment en willen zeggen wat hij voor haar voelt. Nu er een paar maanden en veel opnames overheen zijn gegaan weet hij het zeker, hij vindt haar leuk. Niet een beetje leuk, maar echt heel heel erg leuk. Alleen heeft hij het gevoel dat ze hem een beetje ontwijkt de laatste tijd.

"Ik rijd wel vaker alleen in het donker naar huis na een late draaidag bijvoorbeeld, dus ik denk dat dit ook wel goed moet komen. Daarbij heb ik geen alcohol gedronken, dus mag ik gewoon gaan rijden. Je hoeft me ook niet thuis te brengen, want dan blijft mijn auto hier staan en dat is niet zo praktisch" zegt Lotte en ze doet een poging om op te staan, maar wordt alweer door hem tegengehouden, nu niet letterlijk, maar nu door de volgende woorden van Maksim.

"Heb ik iets verkeerds gedaan Lotte?" Ze gaat weer langzaam terug op de bank zitten en kijkt hem aan. "Nee, tuurlijk niet. Je bent juist heel erg lief voor me en staat altijd voor me klaar. Hoezo vraag je dat ineens?" Eigenlijk weet ze het antwoord al wel, daar hoeft ze helemaal niet naar te vragen. Ze ontwijkt hem de laatste tijd een beetje, omdat haar gevoelens op hol slaan als ze dicht bij hem in de buurt is of alleen als hij nog maar naar haar kijkt.

"Je doet een beetje afstandelijk de laatse tijd en ik hebt het gevoel dat dat voornamelijk tegen mij is. Kijk ik weet dat ik me soms met dingen kan bemoeien die je liever voor jezelf wilt houden, maar ik weet ook dat het soms beter is om over dingen te praten. Ik zat zo te denken dat ik hier misschien wat opdringerig in ben geweest en ook vanmiddag en daarstraks. Ik merkte ook wel dat je liever wilde dat Pommelien ook zou blijven zodat ik niet kon vragen naar wat er was. Nu heb ik het wel uit je gekregen, maar waarschijnlijk ook tegen je zin in. Dus sorry daarvoor" zegt hij voorzichtig.

"Maksim, je moet echt weten dat dat niet waar is en het ligt niet aan jou het ligt allemaal aan mij. Je hoeft je ook helemaal niet te verontschuldigen. Daarbij was hetgeen dat ik,voordat ik in slaap viel, tegen je had verteld niet waar was. Nou ja niet helemaal. Dat van mijn gevoelens is waar, die heb ik totaal niet onder de knie. Alleen ben ik niet na aan het denken over wat de kijkers van #likeme over me zullen denken. Ik wil je de waarheid wel vertellen. Heel erg graag zelfs, maar ik durf gewoon niet zo goed." Lotte zucht eventjes en stopt met praten. Ze is heel erg in dubio, want als ze het wel verteld en hij wijst haar af dan heeft ze een groot probleem. De komende tijd moeten ze nog met elkaar samenwerken. Als ze het niet verteld, blijft het nog steeds ongemakkelijk tussen hun tweeën en dan is het ook niet opgelost. Ze neemt het besluit toch maar voor het eerste te gaan. Het hem vertellen en er het beste maar van hopen.

"Je moet niet jezelf overal de schuld van geven, ik heb het vast ook niet goed aangepakt. Je hoeft me ook helemaal niets te vertellen als je dat niet wilt en ik zal beloven dat ik er niet meer naar zal vragen. Dat je iets hebt verzonnen kan ik ook wel begrijpen. Als iemand de hele tijd aan mijn hoofd zat te zeuren, net als dat ik bij jou heb gedaan, dan zou ik hetzelfde doen als jij" zegt Maksim, stiekem is hij wel benieuwd naar wat ze te vertellen heeft, maar hij gaat haar niet pushen om het te zeggen. Ze heeft niet voor niets de waarheid achterwegen gelaten en iets verzinnen wat totaal niet waar is.

Tja deze woorden van Maksim veranderen wel iets. Ze kan dus nu gewoon zwijgen en Maksim zal er niet meer naar vragen, omdat hij dit zojuist beloofd heeft. Toch voelt dat voor haar niet het juiste om te doen. Bovendien moet ze hem ooit vertellen dat ze smoorverliefd op hem is. Als ze nog langer wacht is ze haar gevoelens al helemaal niet meer de baas en gaat ze misschien nog raarder en afstandelijker tegen hem doen.

Ze kijkt hem nog even heel diep in zijn ogen aan en besluit er vervolgens voor te gaan. "Kijk is zit hier al best een tijdje mee en ehm je gaat me vast heel erg raar vinden en ehm ik ehm" ze zucht weer even. Ze vindt het zo moeilijk om haar gevoelens te delen dat er een traan over haar wang rolt. "Weet je laat maar, vergeet maar wat ik heb gezegd" zegt ze met een zachte gebroken stem. Lotte staat weer op en wil opnieuw weglopen.

Dit laat Maksim echter niet zomaar gebeuren, zeker niet nu ze aan het huilen is. Hij houdt haar tegen door haar zachtjes bij haar schouders vast te pakken. Eigenlijk op dezelfde manier als vanmiddag. "Lot je bent niet raar, echt niet. Je bent het liefste meisje dat ik ken. Je staat altijd voor iedereen klaar en probeert iedereen altijd te helpen als ze je hulp nodig hebben. Ik zou niet kunnen bedenken waarom mensen jou raar kunnen vinden." "Daar gaat het ook niet over." "Waar gaat het dan wel over?" vraagt hij lief. "Over jou." "Over mij? Lotte ik volg je even echt niet meer." "Ik... Ik ben verliefd op je" biecht ze op. Langzaam laat Maksim zijn handen van haar schouders glijden en kijkt haar een beetje verschrikt aan.

"Zie je wel, ik zei toch dat je het raar zou gaan vinden" zegt Lotte.