MY FAMILY HATES ME

KABANATA 3

Miracle's POV

I'm in the middle of the road right now, crying-pouring out all my pain. I cried nonstop and while I was crying the rain got stronger and stronger, accompanied by thunder and lightning but I don't care at all. I'm so hurt that I can't even feel the coldness of the rain but ang sakit na idinulot ng aking pamilya lamang ang aking nararamdaman.

"W-why is the world sooo cruel! ~sniffle~~ to me?!" I shout loudly.

Wala akong hiniling sa mga magulang KO Kung di ang mahalin ako pero ba't ang damot damot nila. Ni isang kusing wala akong natanggap, anak naman nila ako pero Kung tratuhin nila ako ay para lamang basura HAHAHA bat ba kase nabuhay pa ako sa mundong ito.

~sniffle~~

~sniffle~~

~sniffle~~

Ilang oras na ako rito sa kalsada kakaiyak hanggang sa dumilim na ang aking paningin hanggang sa bumagsak ako.

Someone's POV...

Nagmamaneho ako ng sasakyan papunta sana sa bahay ng magulang ko ng may nakita akong babaeng walang malay na  nakahandusay sa kalsada. Agad kung pinarada ang sasakyan at pinuntahan ang babae.

Napaka basa na ng suot niyang damit at may sugat ang kaniyang mga paa. Wala siyang suot suot na tsinelas. Ang kanyang balat ay napaka puti na. Naku!

Hindi na ako nagdalawang isip na buhatin siya at isinakay ka agad sa kotse.

I was on my way to my house right now. Malayo kase rito ang hospital kaya sa bahay kona siya dadalhin. Ilang minuto rin akong nagmamaneho at sa wakas nandito na ako.

Mabilis akong lumabas ng kotse at binuhat agad ang dalaga.

Hiniga ko muna siya sa aking kama at dali daling kumuha ng mainit na tuwalya at inilagay ko sa kaniyang noo. Nanginginig ito ngayon hawak hawak ang isang litrato, mukhang nilalagnat siya kaya kumuha narin ako ng gamot at tubig sa kitchen at pinainom ko sa kanya.
Pinunasan ko rin na siya, ginamot ang kaniyang sugat at binihisan narin.

~pewww~

"Natapos rin" I was exhausted.

Ngayon ko narin ulit nagawang mag alaga ng may sakit since nung namatay ang aking kapatid. I really missed my sister. Zzzzzzzz

.

.

.

In the middle of the night.......

Mahimbing akong natutulog sa sofa ng may marinig akong umiiyak so I hurriedly go to my bedroom to check the girl and there she was in the corner of the bed hugging my pillows-crying, still holding the picture.

"Family picture?" napailing ako.

Lumapit ako ng bahagya sa kaniya sakanya.

"Hey miss, are you okay" I asked.

I can see her eyes full of sorrows while tears dripping from it. I was affected sa nakita ko. I hug her to ease the pain kahit hindi ko alam ang kaniyang pinag daanan.

Umiyak lang siya ng umiyak till she fell asleep cause of exhaustion. I was still there watching her sleeping quitely. Pulang pula ang mga mata nito sa kakaiyak niya kanina.

"Who in the world hurt someone as precious like you?" bigla na lamang lumabas sa bibig ko ang tanong na iyon.

KINABUKASAN

Miracle's POV...

As I open my eyes bumungad sa akin ang hindi familiar na ceiling.

Wait~~~~where am I?!