MY FAMILY HATES ME

KABANATA 5

Miracle's Pov...

Ang dilim, napakadilim ng paligid. Wala akong makita. Nakayuko lang ako hawak hawak ang magkabila kong tuhod. I can't really stand darkness, it makes me hard to breath......

Hindi nagtagal ay nagkaroon din ng ilaw.
Thank god, I'm almost out of beath*pew* Nasan ba ako?!... As I can remember ay may kung anong pumalo sa akin at hindi kona alam ang sumunod dun dahil bumagsak na ako.

Tumambad sa akin ang familiar na kuwarto.....

"Teka, i-its......." kagat labi kong sabi.

I feel suffocated when my eyes saw the whole room. It's where I'm being locked when I was only six years old.

*Huff*
"Ughhhh" I can't breath.....

>>>>>>>>>>>>Flashback<<<<<<<<<<<<<

Pinarusahan ako ni mommy dahil inagaw ko daw ang laruan ni Brethany, my cousin isang buwan lang ang agwat naming dalawa. Si brethany ang favourite nina mommy, daddy at  maski nina kuya. Mas tinuturing pa nga nila itong tunay na kapatid instead of me their biological sister. I really envy Brethany cause she's like an angel bringing joy to my family. Kahit ganun ay hindi ako nagseselos kahit na hindi ako binibigyan ng attention ng aking pamilya ay okey lang sa akin as long as they're happy, seeing them laugh and smile each day are enough for me. But how can they easily trust Brethany ngayon ngalang ito nila ito nakita.....

"Miracle!!!" galit na tawag ni mommy sa akin.

I can see mom's furious face bihira kong lang makita na magalit si mommy ng ganito. I'm scared.....

"Ba't mo kinuha ang laruan ni Brethany?! tingnan mo ang ginawa mo! Umiiyak si Breth!" galit na tanong ni mommy sakin sabay turo kay Breth na nasa likod niya nakatago-umiiyak.

Napano? Wala akong kinuha, gusto ko nga tulungan siya....

"Hindi ko naman kinuha ang laruan ni Brethany Mom sadya lang nahulog ito at pinulot ko para ibigay sa kanya." I explained dahil hindi naman totoo ang bentang ni mommy sa akin.

"Sasagot ka pa ha! Sadya ha?!" sinampal ako ni mom.

Ang sakit sakit mom... ba't ba hindi niyo kaya akong paniwalaan? Mahirap ba talaga akong paniwalaan mom?.... Ang hirap magpanggap na hindi ako nasasaktan...

"Sniffle~~~ hic"

"Ikaw pa ang may ganang umiyak?! Humingi ka ng tawad kay Breth!" malakas akong hinila ni mom patungo kay Brethany.

"No! Ayoko mom, I didn't steal anything!" iwinaksi ko ang kamay ni mom na mas ikinagalit nito.

"I'-m s-sorry mom, I- I didn't mean to do t-that" I was also shocked sa ginawa ko.

Hawak hawak ni mommy ang buhok ko ngayon at kinaladkad patungo sa madilim na room. Binuksan ni mom ang pinto at she throw me in there then mom locked me in.

"Mommy!!! Let m-me out hic~~~ m-manghihingi napo ako ng s-sorry Kay Brethany...." pagmamakaawa ko ni mommy.

"A-ayoko po rito m-mom hic~~~" nakakatakot, ang lamig, ang dilim.

Kahit anong pagmamakaawa ko kay mommy ay wala yung kwenta dahil hindi talaga ako kayang pakinggan ni mom. Hindi ko naman gusto gawin yun, nadala lang ako sa aking emotion.

"Let me out please.....*sniffle* mommy.. please..." pabalik balik kong kinalog kalog ang pinto ngunit wala.

*hic*

*Sniffle*............... *hic*

"Brethany our sweety pie" narinig salubong nina kuya kay Breth.

"Hello po mga kuya" Brethany responded to my brothers.