MY FAMILY HATES ME

Wakas

Miracle's POV...

God I don't want to get in...

Pagpasok ko ay nakahagilap ako ng sampal ni Kuya Yeirro.

"A-ray" napahiyaw ako sa sakit at napahawak sa aking pisngi.

"Ang landi mo talagang babae ka! Sinong taong uuwi sa gan'tong oras at ang kapal ng mukha mo na hindi sagutin ang aking tawag!" galit na galit nitong saad sa akin.

Ako pa malandi? Sana man lang tinanong niyo ko kung saan ako galing hayst wala akong lakas para makipagtalo sa inyo kuya so I'll just think that nothings happen. I'm happy today and I don't want to think anything right now.

Lalampasan nalang sana ko si kuya Yeirro dahil ayaw kong makipagtalo at napakabigat pa ng ulo ko lalo na sa sampal na aking nakuha. Tinanggal ko kase ang benda na nagsisilbing proteksiyon upang hindi gaano sasakit ang nag open-up na sugat sa aking ulo. PARA narin hindi magtanong pa sila... kahit naman soot ko pa wala silang pakealam.

"Saan ka pupunta ha!" hablot niya sa akong braso na muntikan na akong matumba sa sahig. "Hindi mo pa sinasagot ang aking katanungan" singit pa nito na malalaman mo sa boses na galit.

I'm very surprised right now. It's my first time to be asked kung saan ako nanggaling. Are you worried? or just...never mind napaka imposible.

"Why even asked" walang emosyong sabi ko. I may loved you all the time and forgive you but nakakasakit na kayo.

"Miracle! Ba't ka ganyan makapagsalita sa kuya mo ha!" malakas na bulyaw nito.

When I turned my head I saw mom held belle in his arms na ngayon ay mahimbing na natutulog at ang nanlilisik na mata ni dad na nakatingin sa akin.

"I'm tired" I say.

"So what? You should know how to answer when your brother is asking! Hindi mo alam ang salitang respect ha! Hindi ka naman namin pinalaki ng ganyan sumusobra kana talaga!" pangangaral ni mommy sa kin.

Hindi ako kumibo o nagsalita man lang dahil ayoko kung makapag salita ng masasama. Lalo na sa sinabi ni mommy. "Did you ever raised me with love mom? Did you ever teach me good manners?" I mumbled.

"Seguro naglandi na naman yan mom para mawala sa katinuan" wika ni kuya Mintzie na kagagaling lang sa kuwarto nito at sumunod naman lumabas ang dalawa ko pang kuya.

"Dinudungisan mo lang ang pamilyang to, sana hindi kanalang naging kapatid namin. Ba't kapa kase nabuhay..." dahil sa mga katagang yun ay para akong natupok sa aking kinatatayuan. I feel suffocated and hard to catch my breath.

It's not first time to hear this pero ang sakit parin sobrang sakit! F*ck Kung hindi lang ako malakas matagal na akong patay ngunit...... matagal ng patay ang kaloob looban ko.

Ang mga mata ko ay nagsimula ng manubig at napakasikip ng damdamin ko na parang dahan dahang sinasaksak ng kutsilyo.

"Sana hindi ka nabuhay" kahit mahina ang pagkakasalita ni dad nun ay alam kong galing talaga sa puso niya iyon.

Pati ba naman ka dad? Akala ko pa naman mahal mo ako dahil hindi mo ko gaanong sinasaktan. Ngunit ikaw rin pala ang babasag sa mga emosyong matagal ko ng tinatago.....

"Why do you treat me like this? Mom? Dad? Kuya? Am I even part of the family" tapang kong tanong sa kanila para matigilan sila. Hindi ko alam kung saan ko nakuha ang lakas para magtanong pero kase kung lage nalang ganito ako lang din ang masasaktan. Mahal ko sila pero...

As what tita said to me just asked if you want to know the reason para malinawan ka before it's to late....

"What have I ever done para tratuhin niyo ako ng ganito? Mom? Dad? Kuya?" mga katanungang gusto kung malaman ang sagot para makalaya ako sa kulungang ito. Takot man ako sa magiging kasagutan nila ay gusto ko pa rin malaman dahil dadating din ang araw na malalaman ko rin lahat.
Still trying to held my emotion.