MY FAMILY HATES ME

KABANATA 6

Time SKIP...

Miracle's POV...

I'm almoat healed na at nanunumbalik na ang aking lakas but at the same time sumasakit parin ang aking ulo at palagi rin akong nahihilo. Sabi ng doctor ay malaki raw ang naging impact sa pagkakapalo sa aking ulo kaya dapat daw na hindi ako magkapagod at mag-ingat palage. Iwasan ko rin daw ang ma stress dahil nakakadagdag lang ito sa sakit.

Ngayong araw pala ako ma d-discharge sabi ng doctor na nag asekaso sa akin. Salamat na rin dahil makakauwi narin ako. One month na ako dito sa ospital at hindi na nakakapasok sa school.

Can I even catch up pa Kaya....?

Hindi rin alam nina mommy daddy at kuya kung anong nangyari sa akin. Tanging ang doctor lang at si uncle ang may alam.

Nakakaumay na talaga rito....Hindi ko narin gusto ang amoy ng anesthetic ba iyon? Not sure kase eh...

Bumukas ang pinto at iniluwal roon si Uncle at si doc na sa tingin ko ay mayroong importanteng pinag-uusapan.

"Magpapaalam narin kami doc Valler" pagpapaalam ni uncle kay doc.

Natapos na rin sila sa kanilang pag-uusap kung mag-usap kase ay parang mga professional eh. It's my first time rin na nakita ko si uncle na nakipag-usap ng masinsinan. Kadalasan kase ay lage nalang itong nagbibiro at tumatawa. Naninibago ako tuloy hehe pero love ko parin uncle ko... Siya ang taong mahal na mahak kong lubusan

"Hmm" yun lang ang naging tugon ko, nakakapanibago talaga tong si uncle kung noong una ay tinatawag niya akong my dear miracle o anak pero ngayon ay Mira na.

"Hindi mo ba talaga sasabihin sa pamilya mo kong bakit nawala ka halos isang buwan?" tanong nito.

"Wag na seguro uncle... Wala naman kaseng magbabago pag sinabi ko pa iyon... Tsaka kahit na mawala pa ako ng isang buwan o taon man ay hindi naman sila mag-aalala sa akin o ma miss man ako. Kahit nga sina kuya mas ikakasaya pa nga nila pag nawala ako" I straightly answered.

Nakita ko ang nasasaktan at nalulungkot na ekspresyon nito.
Hindi na nagtanong pa si uncle at nag focus nalang sa pagmamaneho.

I am very thankful to my uncle because almost everyone did not like me but uncle was there taking care of me and made me feel the love what parents does to their child.

Uncle has long known what I was going through at the hands of my own family. I don't really remember much when did I told uncle what I was going through. When he found out what I was going through he was like an assassin... ready to kill who hurt his most precious baby. My vision was a bit blurry at that time and I don't remember much of what happened, I only remember that I stopped my uncle from doing something bad. Dahil baka nasa kulungan na ito HAHAHA jokieee

"Uncle....sana ay makasama ko pa kayo ng matagal"

"........"

By the way safe na pala si Thea at ang dalawa niyang kapatid. Nagpaalam narin ako sa kanila at sa kanilang family.

After a long ride ay nakauwi na rin ako sa bahay andito na ako sa tapat ng gate.
Inalalayan ako ni uncle palabas hanggang sa pintuan.

"Hanggang dito nalang uncle kaya ko nato" ani ko.

"Are you sure Mira?" mukhang namang nangamba ito.

"Yes uncle kaya ko na po ito at alam kong may importante kapang lakad uncle" I calmly answered.

Mukha namang kumbinsido si uncle sa naging sagot ko at nagpapaalam narin sa akin. Sa totoo lang hindi talaga ako okey..

Nang binuksan ko ang pinto ay...