Delta's Rebel Omega - TAEKOOK

6- benden ayrı durursan, canın yanar.

Hoşgeldiniz bu benim BTS ile ilk seferim.

Instagram ve buradan desteklediğiniz için teşekkür ederim.

Hepiniz seviyorum. Xx

Benim için buraya mor kalp koyabilir misiniz?

Thank you!

İyi okumalar! Xx

°°

Evinin kapısından tam gireceği sırada ani bir duraksama yaşadı. Bütün uzuvları titremeye sanki soğuk suyun içinde duruyormuş gibi yeni soğuk olmuştu.

Arkası dönük olduğu için yüzünü göremiyordum. kolumu bıraktığı gibi kafasını önüne eğdi.

"O geldi Jungkook... Geldi sonunda... Tam arkamızda."

Kaşlarımı çatıp kafamı arkama çevirdim. Gördüğüm yüz ve o kasvetli feromonu sahibi buradaydı. Yeonjun haklıydı.

Kehribar gözleri, yarısı kızıl yarışı siyah olan saçları, ve siyah kabanı ile arkamda duruyordu. Gözleri sadece bana odaklıydı.

Kim Taehyung yeniden ve yeniden geri dönmüştü.

°°

gözlerim sadece ona takılı kalmıştı. beni nereden bulduğunu hiç bir fikrim yoktu. beni o soğukta gece geç saatlerin de bırakıp gitmişti. soğuk kaldırımda buz gibi donarak bilincimi yitirmiştim. ama şükürler olsun Yeonjun beni kurtarıp evine kadar getirmişti.

Taehyung'un artık olamayacağını varsaymıştım fakat umduğum gibi gitmemişti. o geri gelmişti ve şuan karşıki kaldırım'' da bana mimiksiz bir ifade ile bakıyordu. Yeonjun'a baktığım zaman sanki hipnoz etkisine alınmış gibi yere bakıyordu. hiç konuşmuyor ya da tepki vermiyordu.

sanki onun etkisi altına girmiş gibi bekliyordu.

Taehyung buraya gelmek için harekete geçtiği zaman solundan gelen arabaya baktığı gibi çarpması bir oldu. etraf dumanlara kapıldığı için hiç bir şekilde göremiyordum. Yeonjun'u tekrar kontrol edeceğim sırada evin içine girip kapıyı suratıma kapattı.

dışarda mı kaldım?

beyaz dumanlar solunum yolumu tıkadığı için hafif öksürüp, elimle önüme yelpaze yapıp dumanları yellemeye çalıştım. yavaş yavaş dumanlar kaybolurken, gözlerim irileşmişti.

Araba paramparça ama Taehyung ayakta sapasağlam duruyordu.

Gözleri arabanın içinde ki adama odaklanmıştı. bir adım sağına adım attığın da göz açıp kapayıncaya kadar dibimde bitmişti. bu ani hareketi ile soluğum kesilirken elleri belimi buldum. turkuaz rengine bürünen gözleri, gözlerimi delmek ister gibi içine bakıyordu.

refleks olarak ellerim onun omuzlarını bulurken keskin feromunu ve ağır parfümü hem başımı hem de mideme kramp girmesini saplamıştı. dudaklarımı aralayıp konuşmaya karar vermiştim sonunda.

''Sen... beni nasıl buldun?'' sesim fısıltıdan öteye gitti. kendi sesimi bile duyamamıştım.
Yüzünde memnun bir şekilde oluşan gülümsemesi beni daha çok tedirgin etmişti.

"Unuttun mu Jungkook, biz ruh eşiyiz."

Sözleri birer birer beynime işlendi. Kanım çekilmişçesine dondum. Biz ruh eşimiyiz? O zaman göğüsümde ki o ağrı, ellerim kasıklarıma gitmesi, onun adını inlemem... Ve dahası. Biz gerçekten ruh eşiyiz.

Ellerimi onun göğüsü üzerinden indirip geri çekilmeye çalıştım. Ama nafile, elleri sanki birer ipmiş gibi belimi bağlamıştı.

"Bırak beni, gitmem gerekli." Bunu dememle birlikte sahada sıkılaşırken ellerimi onun ellerine koyup itmeye çalıştım.