Sunghoon oturduğu odadan sıkılıp Riki'nin yanına doğru yürümeye başladı. İçeriden ağlama sesleri geliyordu. Yine ağlıyordu Riki. Sunghoon içerideki çocuğa kapının arkasından seslendi.
"Hâla ağlamaya devam edecek misin?"
Riki Sunghoon'un sesini duyunca ağlama sesini bastırmaya çalıştı. Ama yapamıyordu. Çünkü hıçkırarak ağlıyor elleri ile ağzını kapatsa bile çıkan sesi engelleyemiyordu. Sonrasında Sunghoon elleri ile kapıyı açıp Riki'nin yanına gelmişti.
"Kıyamam sana gözlerin kıpkırmızı olmuş."
Bunları söyledikten sonra gülmeye başladı. Onu böyle görmek gerçekten hoşuna gidiyordu.
"Sen çok kötü birisin Sunghoon. Eğer böyle olmaya devam edersen hiç kimse seni sevmeyecek."
Sunghoon yüzüne ciddi bir ifade takındıktan sonra Riki'ye cevap verdi.
"Eğer ben seviyorsam karşımdaki kişinin sevgisine ihtiyacım olmaz. Değil mi Nishimura?"
Riki bu cevap ile şaşırmıştı ve Sunghoon'a cevap verdi.
"Bu biraz korkunç değil mi? Sonuçta karşındaki insan seni sevmiyor. Sadece sen seviyorsun."
Sunghoon Riki'nin cevabı ile ona bakıp sırıtmıştı.
"Ben normal biri değilim Riki. Belki anlamışsındır."
Riki ise onu cevaplamıştı.
"Bunu ben de anladım Sunghoon."
Sohbeti Sunghoon dağıtmıştı.
"Acıktın mı Riki? Bir şeyler getirmemi ister misin?"
"Hayır acıkmadım."
"Peki sen bilirsin. Şimdi çıkıyorum birazdan yine geleceğim."
Riki kapı kapandıktan sonra kaldığı odada tekrar duvarı izlemeye başladı. Hiçbir şey bilmiyordu. Arkadaşları iyi mi yoksa kötü mü? Saatler geçmişti Riki hala odada bekliyordu. Ve kapı açılmıştı. Gelen Sunghoon'du.
"Riki sana bir şey soracağım."
Sunghoon'a bakan çocuk dikkatli bir şekilde ona odaklanmıştı.
"Sunoo'yu benden daha mı çok seviyorsun?"
Riki vereceği cevabı hiç düşünmeden söylemişti.
"Sunoo'yu senden çok daha seviyorum. Hatta bir dakika. Seni hiç sevmiyorum Sunghoon. Ben aşığım Sunoo'ya ve sadece onu seveceğim."
Sunghoon karşısında cesurca duran çocuğa sırıtmıştı.
"Cesaretine hayran kaldım Riki. Sunoo'yu gözlerinin önünde öldürdüğümde yine aynı şeyleri söyleyebilecek misin acaba? Ya da dur daha güzel bir planım var. Seni kullanarak Sunoo'yu mu yakalasam? Sonra seninle tehdit ederim ve benim için her şeyi yapmasını sağlarım. Ne dersin?"
Sunghoon bunları söylerken Riki'nin saçları ile oynuyordu.
Riki sinirlenip Sunghoon'un ellerini saçlarından çekti ve onu sert bir şekilde iterek yere düşürdü. Sonrasında eline aldığı sandalye ile Sunghoon'a vurmaya başladı. Ardından bu anı fırsat bilip hemen odadan koşarak çıktı. Ama kötü şans hâla onunlaydı çünkü Sunghoon ana kapıyı kilitli bırakmıştı. Odada yatan adam hemen ayağa kalkıp Riki'nin peşinden gitti. Gülüyordu çünkü Riki hiçbir yere gidememiş ve orada çaresizce duruyordu.
"Buradan asla çıkamayacağını hâla anlamadın mı aptal çocuk."
Riki Sunghoon'u gördükten sonra yere bırakmıştı kendini ve ağlamaya başladı.
"Sunghoon sadece buradan çıkmak ve senden kurtulmak istiyorum. Lütfen kimseye senden bahsetmem. Sır olarak kalır."
Sunghoon elleri ile üzerini temizleyip Riki'ye doğru yürürken konuşuyordu.
"Seni bırakacak olsam neden evime getirip esir ederdim ki?"
Riki pişman bir şekilde Sunghoon'a baktı.
"Özür dilerim. Sinirlendim. İsteyerek yapmadım. Lütfen affet beni Sunghoon."
Sunghoon Riki'nin yanına geldiğinde yanına çöküp kulağına bir şeyler fısıldadı.
"Riki haddini fazla aştın. Seni defalarca uyardım ama asla dinlemedin. Son şansını kaybettin. Artık sana insan muamelesi yapmayacağım."
Bunu söyledikten sonra gülümseyip oturduğu yerden kalktı. Ve Riki'yi kolundan sertçe tutup yerde sürükleyerek yine odaya fırlattı. Sonra ona yüksek bir sesle bağırdı.
"Eğer ağlarsan, kapıyı tekmelemeye ya da bağırmaya kalkarsan bu senin son mutlu günün olur. Anladın mı beni Nishimura Riki?"
Riki ağlayan gözleri ile Sunghoon'a bakıyordu. Sunghoon ise kapının önünde hâla onu izliyor ve cevap bekliyordu.
"Soruma cevap verecek misin artık?"
Riki Sunghoon'a bakarak sorusunu yanıtladı.
"Evet anladım."
Sunghoon Riki'ye sırıttıktan sonra kapıyı sertçe kapatıp kilitledi ve odadan çıktı.
