අපි හිටියෙ ශොප් එකේ .. උදේ වුන සිද්ධියෙන් පස්සෙ පසිදුවවත් උගෙ ශොප් එකට ගියේ නෑ...ටිකකට කලින් පසිදුවගෙ අම්මා කෝල් කරලා පිංකම් ගෙදරින් බත් බැදලා තියේ අරන් යන්න එන්න කියද්දි සෙනුවා එක්ක පසිදුවා පින්කම් ගෙදර ගියා .. කොෆි ශොප් එක ඇරලා නිසා යුගානයා එතන ... ශොප් එකේ ඉස්සරහ මේසේකට වෙලා මම ඉදන් හිටියෙ ඔළුවත් ටිකක් කැක්කුම් අල්ලද්දී...
"අරුන් දෙන්නා තාම නෑනේ .. දැන් එකටත් ලගයි ..
යුගානයා කියද්දි මම වොච් ඒක බැලුවා .. කිව්වත් වගේ දැන් එකටත් ලගයි ..
"එයි බං .. උන් ඉතින් ලේසියකට එන්නෑ ඔතනින් කාව හරි කතාවකට අහු වුනොත් ..
මම කියද්දි යුගානයා ෆෝන් එක අතට ගත්තා ...
"පව් අර කොල්ලො තුන්දෙනා උදේ කාපු පාර .. යසිරු මල්ලි දැන් ටිකකට කලින් කෝල් කරලා ඇහුවා එන්නෙ කීයටද කියලා .. උන්ට නැතත් අර පුරුදු වෙන අනිත් ළමයි අට දෙනාට කන්න දෙන්න එපෑ...
යුගානයා කියද්දි මමත් පාර දිහා බැලුවා.. නෙතූ මල්ලිලා එක්ක පුරුදු වෙන අනිත් ළමයිනුත් මෙහෙ නතර වෙලා ඉන්නෙ .. ඒ ලමයිට උදේ දවල් පසිදුවගෙ දිහෙන් කෑම ගන්නවා .. අද නැන්දා නැති නිසා ඔය පරක්කු ...
මායි යුගානයයි ඉද්දිම ශොප් එකට බයික් එකක් දැම්මා ..
"වරෙන් ඒයි කඩේ වහලා .. මෙහෙමම පන්සලට ගිහින් එමු ..
සෙනුවා කියද්දි යුගානයා හොද හුස්මක් අරන් පුටුවෙන් ඉදගත්තා ..
"උදෙත් ශොප් එක වැහුවා .. දැනුත් පැයක් දෙකක් වැහෙයි.. මෙහෙම කරන්න බෑ බං .. අපි ඇසලෙටත් වහනවනෙ ..
"ඇයි බං කැෆේ එකේ නංගිලා දෙන්නා ඉන්නෙ ..
යුගානයට සෙනුවා කියද්දි යුගානයා මගෙ දිහා බැලුවා.. මුන් ඔක්කොම ඇයි දැන් මගෙ දිහා බලන්නෙ..
" ඒක නෙවේ බං ..යුෂාගෙ ශොප් එක..
යුගානයා කියද්දි මම ඌ දිහා බැලුවා...ම්හ් ඇත්ත ..
"උබලා ගිහින් දීලා වරෙන් බං ..මම
යුගානයා එක්ක ඉන්නම් .. අපි හවස යමු ආයේ ..
මම කියද්දි සෙනුවා බයික් එකෙන් බැස්සා .... මුන්ටත් එකෙක් නැතුව ඉන්න බෑ .. හැම මගුලටම ඔක්කොම එක්ක යන්න බෑනේ..
YOU ARE READING
වස්සානය ....
Non-Fictionඅත්හරින්නට නොව .. අත්හැරෙන තැන් මතක් කරදීමට ... ආදරයෙන් රැකබලා ගත් අපගේ සුසුම් තනුව .. වස්සානය. . ඉතින් මේ වසන්ත වැස්සෙ තෙමෙන්න කාලයයි ..
