Gece nin Karanlık İzi

bir damla göz yaşı

Kapının yumruklanmasiyla birden yataktan sıçradım oysa çok güzel bir rüya görüyordum bir ailem oluyordu bir annem bir babam oluyordu hata bir kardeşim bile vardı çok güzel di ve çok mutluydum ne kötü ben sadece rüyamda mutlu oluyordum ve oda müdüre hanımın gelene kadar dı yine herzaman ki haleri bize yine bagiriyordu ve sebebi 7:10 geçiyor olmasıydı yetimhane nin bozulmaz kuralı saat tam 7 de kahvaltıda olmamız gerekiyor

"Siz hala yatakta mısınız ben size saat 7 de kahvaltıda olunacak demedimi " diye bağırdı hemen toparlandık ve sıraya dizildik nazlı korkudan titriyordu müdire hanımdan çok korkar geçen gün yurda geç geldiği için mahsene kapatmıştı onu ve hala etkisinde geceleri uykusunda hep ağlıyor müdire hanım bize öfke dolu bakışlar atarken hemen konuşarak öne geçtim "tamam müdire hanım hemen hazırlanıp gelicez " dedim müdire hanım bizde son bir bakış atıp çıktı odadan nazliya baktığımda rahatladigini gördüm yanına gidip elimi omzuna koydum destek olmak istercesine"iyimisin nazlı "diye sordum bana bakıp tebessüm eti " iyim biraz korktum sadece "diye cevap verdi peline baktığımda ise çatık kaşlariyla kapıya bakıyordu"hadi hemen hazırlanıp inelim yoksa neler olacağını biliror sunuz " dedim kızlarla hemen hazırlanmaya başladık ve yemek haneye indik yemeklerimiz 2 gün önceki yemekler di ama aç kalmamak için yemek zorunda kaldık tadı nekadar köyü olsa bile kızlarla masaya geçip oturduk o sırada pelin "şunlara bakar mısınız bize nasıl kötü bakıyorlar" dediği yöne baktığımda alev ve yandaş çıları bize bakıp konuştuklarını gördüm sanırım bizim hakkımızda konusuyorlar kizlara dönüp "boş verin onları her zamanki haleri konuşup duruyorlar işte"dedim "öyle olsa bile yinede bizim hakkımız da konusamazlar "dedi pelin "evet ayrıca bizim hakkımızda kötü şeyler konuşuyorlar " diye katıldı nazlı da
Tekrar arkama bakıp önüme döndüm"bunu bilerek yapıyorlar müdire hanımdan azar işitmemizi istiyorlar "diye açıkladım kizlar bişey demeden önlerine döndüler hemen kahvaltımızı yapıp toparlandik ve okula doğru yola koyulduk
Okula gelip hemen sınıfa girdik ve yine sıkıcı ders saat lerinnin bitmesini bekledik sıkıcı ders satlerinden sonra nazliyla pelin yurda bende işe doğru yola koyuldum bir kafede garson olarak çalışıyorum para kazanmam gerekiyor 1 yıl sonra yurtan ayriliyorum ve ev bulmam gerekiyor bunun içinde para kazanmam gerekiyor kafeye girdiğimde seda abla hemen işe başlamam için işaret veriyordu onu başımla onaylayıp hemen arka tarafa geçi üstümü değiştirdim kağıt ve kalemi alıp hemen işe koyuldum. Nihayet yorucu günün sonuna gelebildik kafe bugün çok yoğundu ve benim canım çıktı hiç bitmeyecek sandım günlük maaşımı alıp üzerim mi değiştirip kafeden çıktım saat nerdeyse 7geliyor ve kapanmasına yarım saten az zamanım kalmıştı bunun için tabana kuvet diyip koşmaya başladım

Yurda vardığımda Halil amcanın kapıda beni beklediğini gördüm"eh be kızım nerde kaldın "diye yakındı ona küçük bir tebesümle bakıp cevapladım "kusura bakma Halil amca kafe bugün çok yoğundu keşke beklemeseydin beni " diye sordum bana bakıp baba can bir tavırla"ne kusuru kızım sadece gecikince Nazan hanım yokluğunu fark edecek diye korktum"diye yanıtladı"benim yüzümden seninde başın belaya girecek diye korkuyorum Halil amca "dedim endişeyle kendimi bildim bileli burda

Çalışıyor ve bizimle bir baba gibi ilgileniyor Halil amca la vedalaşıp yurda girdim direk odaya geçtim kızlara baktığımda ikisinde kitap Lara gömülmüştü ama kapı sesini duyan Pelin bana dönüp "gece hoşgeldin nerde kaldın Nazan cadısı yokluğunu fark edicek diye aklımız çıktı " dedi sitem le " kafe bugün çok yoğundu oyuzden geciktim biraz ve çok yorgunum " derdim "tahmin etmiştik buyuzden senin odevleride biz yaptik"

Diyince gözlerimden ışık fışkırdı adeta
"Cidi misin İz gerçekten yaptınız mı"dedim sevinçle nazlı gülüp başını olumlu anlamda salladı pelin hemen lafa atlayıp"tabi kızım zaten okul ve iş arasında gidip geliyorsun bizde sana yardım etmek istedik" dedi" evet bütün ödevler tamam ingilizce tarih edebiyat hepsini yaptık"diyen nazlıyla adeta bütün yorgunlu ğum uçup giti kızların yanına gidip birer öpücük bıraktım yanaklarına ikiside bana sarılıp yanaklarımdan öptüler "ver sana yemekte ayırdık " dedi pelin nazlı ayağa kalkıp çekmeceden kağıda sarılı ekmeği getirdi ekmeğin içinde peynir ve domates vardı karnımdan gelen sesle hemen yemeye başladım kızlarsa bu halime güldüler gerçekten de çok acikmişim yorgunluktan ve uykusuzluktan acligimi hissetmemisim
Ekmeği bitirip kağıdı çöpe atım ve hemen üstümü değiştirip yatağıma girdim pelin de ışığı kapatıp yatağına girdi ikisine de iyi geceler diyip gözlerimi kapattım ama sabahki rüyayı hatırladım üstüme bir hüzün çöktü gerçek olmasını çok isterdim ama malesef sadece rüya olarak kalacaktı asla bir ailem olmayacaktı  çünkü bazılarımız ne yazık ki kimsesizli ğe mahkumuz hayat herkes için toz pembe dil  bazılarımız için sadece karanlık ve yalnızlıktır ama ben her zaman başıma gelenlerin bir nedeninin olduğunu düşünürüm mesela belki babam annem hata kardeşlerim  olacaktı ama ben yine kendimi yanlız hisedecek tim mutlu olmayacaktim bunu hiç kimse bilemez insan yanlız olunca etrafın nekadar insanlarla dolu olsada yine yanlız hissedersin çünkü yalnızlık kaderinde varsa mekan ve zamanın bir önemi olmaz sen yine yanlız olursun belki ben böyle daha mutlu olurum sonuçta kaderi bilemem geleceğimi göremem hayat kimi için güzel ve kolaydır belki ama kimi için zor ve kötüdür kimse kimsenin yaşadığını bilemez ve kaldıramaz herkes aynı dildir belki yaşadıklarım kimi için kolaydır kimi içinde zor benim zorlukların benim için yazıldı ve ben yaşadım bunun için şikayet etmiyorum asla aksine şükür ediyorum belki daha kötü bir hayatım olacaktı benim bilemiyeceğim gibi kimse de bilemez kiminin aylesi onun tek şanslıdır
Kiminin se keşkesidir benim bir ailem yok belki de hiç olmayacak ama ben yinede halimden memnunum içimdeki aile özlemi dinmeyecek  gözümden akan yasla aladigimi yeni fark etim gözyaşlarım benden izinsiz akmaya başladı ve ben bir kere daha ağlayarak uykuya daldım