Bay Ego

4.BÖLÜM

Ben aşık olamazdım... Diye düşünürken son zil çaldı. İlk okul günüm normal insanlara göre çok garip geçmişti. Tabi ben hiç bi zaman normal şeyler yaşayamam. Eve giderken bu aralar bayadır gidemediğim yere gitmrk geldi aklıma. Bahsettiğim yer küçükken sürekli babamla gittiğim yer. Hatıralım, babam, annem, ölen kardeşim sanki hep orda beklerlerdı beni. Özlemiştim, çok özlemiştim onları... Nihayet geldim. Tek tek buradaki anılarım geldi gözlerimin önüne. Babamla uçurtma uçurusum, annemin bizi gülerek izleyişi, kardeşimin ' Abla yeter artık sıra bende' diyişi... Şuan hiç bişey hissedemiyordum, hıssızce akan gözyaşlarımın neden aktığını bilmiyordum. Herhalde beni en ihtiyacım olduğu anda giden babam için değildi, yada annem için... Kardeşımı çok özledim Allah'ım onu bana geri gönder. O gün geldi yine gözlerimin önüne. Kardeşim ben tam da burada oturuyorduk. Keşke kardeşime atmasaydım topu. Keşke gitmeseydi topun arkasından. Topun arkasından koşa koşa giderken ayağı kayıp dusmeseydı keşke uçurumdan. Keşke bem gitseydim. Canım, kardeşim, Yiğit' im gitti. Gözlerimden arsızca akan yaşlar t shırtımı ıslatmıstı. Esen rüzgar usutmustu beni. Evet artık gitme zamanı geldı. Gözlerimi kurulayıp son kez uçurumun kenarına geldim. Kardeşimin düşüşü tekrar canlandı aklımda... ' LANET OLSUN BEN HER SEFERINDE NIYE EN SEVDIKLERIMI KAYBEDIYORUM..' Artık eve gitme zamanı geldi diyerek zor da olsa veda ettim anılarıma...
Multimedia Yiğit...
Sınır koymuyorum ama bi dahaki bölümde sınırlarım başlayacak, voteleyıp yorum yapın eksiklerimi zamanla tamamlayacağıma inanıyorum, tabi sizde brni yalnız bırakmazsanız
Hatalarım varsa affola...