İz.

●○•°1. BÖLÜM°•○●

"İstanbul-İzmir karayolunda şarampole yuvarlanmış sekiz yaşında bir kız cesedi. Kaza belirtileri görülmüyor. Aileden hiç ses yok."

Komiser bir of çekerek "Yine böyle cinayetler geliyor." diyerek kendine fısıldıyorken genç polis Batuhan "Efendim küçük kızın üstünde bu kağıt bulundu " diyerek Görkem komisere uzattı ve "Sağ üst köşesinde '1' yazıyor."

Görkem komiser bu kağıda bakarken Batuhan odadan çıktı. Görkem komiser bu kağıda yaklaşık on beş dakika baktı fakat hiçbirşey anlamamıştı. "Katil ne yapmaya çalışıyor ?" dedi ve kağıdı cinayet dosyası yerine kendi çekmecesine koydu.

Bu olaya meraklandı. Olay yerine incelemek için arabasına atladı, kafasında milyonlarca tilki dolanıyordu. Hangi biri ile uğraşsa bir türlü karar veremedi. Orda başka şeyler daha aranıyor, hiç yoktan iyidir diye tabir edebileceği ufacık bir kanıt ya da katilin ifşa olmasına neden olacak bir detay. Yoldan geçen arabalar dışında hiç kimse yoktu.

Uzun bir merak ve kendi çapında bir incelemeden sonra hiçbir iz bulamayınca Emniyet Müdürlüğüne geri döndü.

Odasına yöneldi, canı her cinayet vakasında olduğu gibi sıkkındı. Boş kağıdı aldı ve ceketinin cebine koydu. Yorucu, meraklandırıcı, üzücü ve şüpheli bir ölüm gününün ardından paydos vakti geldi. Müdürlükten çıktı, arabasına yaklaştı.

Arabasının lastiklerinin havası sonuna kadar indirilmişti. Şaşkınlığını gizleyemeden bir of çekti. Telefonunu çıkarıp bir çekici çağırdı, kısa bir süre sonunda çekici müdürlüğün önündeydi.

İndiren kişiye içten içten küfretti. Çekicinin isteği üzere arabaya bindi. Aynadan görebiliyordu, yavaşça arabasını çektiler. O
Çekici ve yardımcısı da arabaya bindiler.

Kısa ama İstanbul sıcağının bunaltıcı havasında tamirci dükkanına geldiler. Tamirci komisere sıcak bir çay ikram etti, bu sırada yardımcısı ya da halkın samimi diliyle çırağı tekerleri şişirdi. Daha çayı bitmemişti, tamirciye borcunu sordu ve cebinden para çıkarıp uzattı. Teşekkür edip, ayağa kalktı. Arabasına yaklaşıp tekerlere göz attı, tekerler eskisine istinaden daha iyi görünüyordu. Arabasına girip tam giderken orada mahcupça bekleyen çırağı çağırdı, camı açtı ve bahşişini verdi, oradan hızla uzaklaştı. Evine varmıştı, öncelikle bir duş aldı. Sonra kendine yemek hazırlayıp yedi.

O kağıda odaklanmıştı. Gitti ceketinin cebinden o kağıdı aldı. Hiçbir şey anlamıyordu. "Neyse!" diyerek ceketinin cebine geri koydu. Yatak odasına yöneldi. Çok yorgun olduğu için kendini uykunun masumane kollarına bıraktı. Ne kadar büyürse büyüsün liseli bir ergen gibi uykuyu çok seviyordu.

...

Buraya kadar okuyan herkese teşekkür ediyorum. Oy ve yorumlarınızı eksik etmeyin. Wattys2015 yarışmasına katıldığım için oy ve yorumlar önemli. Şimdiden teşekkürler.

Yardımlarından ötürü ablama (@elif_yaman11) teşekkürler. Onunda kitabını okursanız sevinirim.