The Land Of ERA series 1: REINCARNATED ( Slow Update )

Chapter 52

Ps. Not edited. Grammatical error and typo ahead.

                 —   Hellaisha POV  —

Nang makarating kami at a bad kong nakita ang malaking punk, siguro it and ang parang pasukan sa gubat at nag tataka din ako dahil walang hangin, walang huni manlang ng ibon, walang ingay, ang tahimik ng paligid, nilibot ko ang tingin sa gubat.

Dito palang sa bangka namin ay Kitang-kita ko na ang ilog sa hindi kalayuan, mag kaiba kasi, dagat ito at ilog naman ang nasa kabila, pero hindi naman kalayuan.

Napatingin ako kay Alistair ng hawakan niya ang kamay ko, tumayo naman ako at sumunod sa kaniya, nauna siyang bumaba at nilagay ang parang hagdan na kahoy, hanggang tuhod niya lamang ang tubig. Inalalayan niya ang akong bumaba, pero bago kami pumasok sa parang maliit na gubat papuntang ilog ay lumingon muna sasiya sa akin at naramdaman ko pa ang bahagyang pag higpit ng kapit niya sa kamay ko.

" stay close to me, and don't let go of my hand. " saad niya, tumango na lamang ako at hindi na sumagot.

Hindi ko alam pero bigla na lamang nanindig ang balahibo ilang hakbang pa lamang papasok. Naplingon-lingon ako sa paligid at hindi ko na lamang namalayan na napahigpit ang kapit ko sa kamay ni Alistair kung kaya't napatingin siya sa akin.

" huwag mong pansinin kung ano man ang nararamdaman mo, mas lalo silang magpaparamdam at subukang kainin ang kaluluwa mo pag nararamdaman nila na natatakot ka, the more you scared, the more they eat your soul. " mahabang pahayag niya, ilang beses akong huminga ng malalim para pakalmahin ang sarili ko.

Para kasing hindi ako makahinga kanina at nanindig pa ang balahibo ko.

" huwag mong hayaan na matakot ka dahil masisira ang kwentas. " dagdag pa niya, tumango na lamang ako, hindi kami pwedeng magmadali sa paglalakad dahil bawal daw na maingay, hindi ko lang alam kung bakit.

As far as I know kasi walang halimaw dito o kahit insekto na ipinagtaka ko, now i understand why.

Hindi ko alam pero agad na naman na nanindig ang balahibo at kalaunan ay may narinig akong kumakanta.

Is that sirens?

Magtatanong na sana ako nang agad akong nilingon ni Alistair at nag gesture na wag maingay kaya agad kong tinikom ang bibig ko.

My lips parted in shock ng makita ko ang itim na usok na nag foform into words.

' huwag mong pansinin, ginagambala ka lamang ng boses na iyon '

Napalunok na lamang ako, Hindi ako madaling matakot pero iba ang pakiramdam ko sa gubat na ito, now I understand kung bakit Lake of the Devils ang pangalan ng lugar na ito.

ilang minuto pa ay nakarating na kami sa ilog, nilibot ko ang paningin ko, tulad sa dagat kanina, kalmado din ang ilog.

Napatingin akO kay Alistair ng binitawan niya ang kamay ko at nilingon ako.

" ako na lamang ang kukuha sa ha lamang gamot, delikado pag isama pa kita. " Saad niya sabay about sa akin ng bato na medyo kumikinang, napalunok ang noo ko, this stone is weird.  " hawakan mo ang bating iyan at huwag mong bibitawan.  " dagdag pa niya, tumango na lamang ako kahit may mga tanong pa ako, para na man it on sa ikakabuti ko.